Κι' ανάμεσα στα ξερά φύλα και τις υγρές πέτρες οι κρόκοι τεντώνουν τα βλαστάρια τους να βρουν τόπο τα μπουμπούκια ν'ατενίσουν τον ήλιο.
Μα το δάσος κοιμάται ακόμα. Η βοή ξεκίνησε κιόλας κάτω απ' τα φύλα που σκεπάζουν το υγρό χώμα.
Αυτά σαν να ζητούν βοήθεια στον ουρανό για της παράφωνες χορδές με ήχους ανθρώπων, που τα χωρίζουν.
Θέλουν τον χρόνο τους να βγεί το πράσινο ρούχο να τα ντύσει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου