tag:blogger.com,1999:blog-87137954841241171202024-03-13T21:34:01.607+02:00SATANASSOτεφτέριαSATANASSOhttp://www.blogger.com/profile/01761599513713149313noreply@blogger.comBlogger26125tag:blogger.com,1999:blog-8713795484124117120.post-60078858707680998712010-10-01T14:52:00.000+03:002010-10-01T14:52:37.898+03:00Δείτε ζωντανά την ανακοίνωση των υποψηφίων της Πρωτοβουλίας!<a href="http://protovoulia2010.gr/2010/09/livestreaming/">Δείτε ζωντανά την ανακοίνωση των υποψηφίων της Πρωτοβουλίας!</a>SATANASSOhttp://www.blogger.com/profile/01761599513713149313noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8713795484124117120.post-83190558467466873822009-05-18T11:38:00.012+03:002009-05-18T12:20:22.696+03:00ΦΩΤΟΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ 3<div><!--StartFragment--> <p class="MsoNormal"><span lang="EL">Εμμονή γίνεται να ψάχνεις στην πόλη θραύσματα ομορφιάς ακόμη κι’ εκεί που μοιάζει μονότονο ή ακόμη και προσβλητικό. Διάλογος με την αισθητική στο συν-πλην της εικόνας της και των ανθρώπων της, όπως ξεδιπλώνεται μπροστά μου στην καθημερινή περιήγηση κάτω από βροχή ή ήλιο, σε δρόμους και πλατείες, σε μπαρ και σινεμά.</span></p></div><div><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="http://3.bp.blogspot.com/_rNAWEnWtPAY/ShEg44uk_HI/AAAAAAAAAfM/uBqWaGDOEKE/s1600-h/DSC_2071.jpg"><img style="display:block; margin:0px auto 10px; text-align:center;cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 238px;" src="http://3.bp.blogspot.com/_rNAWEnWtPAY/ShEg44uk_HI/AAAAAAAAAfM/uBqWaGDOEKE/s400/DSC_2071.jpg" border="0" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5337083195083258994" /></a></div><div><br /></div><div><p class="MsoNormal">ΦΕΣΤΙΒΑΛ</p><p class="MsoNormal">Στο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ γύρισα στον Πραγματικό Κόσμο που δεν τον γνωρίζουμε και μας καθηλώνει με αλήθειες που αν και μοιάζουν να’ ναι μακριά, είναι τελικά δίπλα μας. </p> <!--EndFragment--> </div><div><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="http://2.bp.blogspot.com/_rNAWEnWtPAY/ShEgo_LbRlI/AAAAAAAAAfE/6DzJK1LHxqg/s1600-h/DSC_1896-WEB.jpg"><img style="display:block; margin:0px auto 10px; text-align:center;cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 292px;" src="http://2.bp.blogspot.com/_rNAWEnWtPAY/ShEgo_LbRlI/AAAAAAAAAfE/6DzJK1LHxqg/s400/DSC_1896-WEB.jpg" border="0" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5337082921936963154" /></a>Το "ΟΛΥΜΠΙΟΝ" απ' έξω.<br /></div><div><br /></div><div><br /></div><div>Το "ΟΛΥΜΠΙΟΝ" από μέσα.<br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="http://1.bp.blogspot.com/_rNAWEnWtPAY/ShEgdNv9L-I/AAAAAAAAAe8/q9v11wM4Quw/s1600-h/DSC_1918-WEB.jpg"><img style="display:block; margin:0px auto 10px; text-align:center;cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 280px;" src="http://1.bp.blogspot.com/_rNAWEnWtPAY/ShEgdNv9L-I/AAAAAAAAAe8/q9v11wM4Quw/s400/DSC_1918-WEB.jpg" border="0" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5337082719689846754" /></a><br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="http://3.bp.blogspot.com/_rNAWEnWtPAY/ShEgQDrzmLI/AAAAAAAAAe0/0BiXY_e9kEU/s1600-h/DSC_2042-WEB.jpg"><img style="display:block; margin:0px auto 10px; text-align:center;cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 260px;" src="http://3.bp.blogspot.com/_rNAWEnWtPAY/ShEgQDrzmLI/AAAAAAAAAe0/0BiXY_e9kEU/s400/DSC_2042-WEB.jpg" border="0" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5337082493649787058" /></a><br /></div><div><br /></div><div> <p class="MsoNormal"><span lang="EL">Μια άλλη στιγμή σε εγκαίνια έκθεσης στο Μακεδονικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης</span></p> <!--EndFragment--> <a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="http://3.bp.blogspot.com/_rNAWEnWtPAY/ShEf-D7jxqI/AAAAAAAAAes/mckrV6UIAt4/s1600-h/DSC_1476-WEB.jpg"><img style="display:block; margin:0px auto 10px; text-align:center;cursor:pointer; cursor:hand;width: 266px; height: 400px;" src="http://3.bp.blogspot.com/_rNAWEnWtPAY/ShEf-D7jxqI/AAAAAAAAAes/mckrV6UIAt4/s400/DSC_1476-WEB.jpg" border="0" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5337082184478213794" /></a><br /></div><div><br /></div><div> Μιας αρχαίας Τέχνης εργαλεία.........</div><div><br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="http://1.bp.blogspot.com/_rNAWEnWtPAY/ShEfxY8kB3I/AAAAAAAAAek/hQ-hXL36-e0/s1600-h/DSC_1867-WEB.jpg"><img style="display:block; margin:0px auto 10px; text-align:center;cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 262px;" src="http://1.bp.blogspot.com/_rNAWEnWtPAY/ShEfxY8kB3I/AAAAAAAAAek/hQ-hXL36-e0/s400/DSC_1867-WEB.jpg" border="0" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5337081966781269874" /></a><br /></div><div><br /></div><div><br /></div><div><br /></div><div> Αστικά τοπία.</div><div><br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="http://1.bp.blogspot.com/_rNAWEnWtPAY/ShEfU1uqKMI/AAAAAAAAAec/pDCGxDvBmCE/s1600-h/DSC_0080-WEB.jpg"><img style="display:block; margin:0px auto 10px; text-align:center;cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 307px;" src="http://1.bp.blogspot.com/_rNAWEnWtPAY/ShEfU1uqKMI/AAAAAAAAAec/pDCGxDvBmCE/s400/DSC_0080-WEB.jpg" border="0" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5337081476291373250" /></a><br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="http://4.bp.blogspot.com/_rNAWEnWtPAY/ShEe8phKPcI/AAAAAAAAAeU/OZxcn3a-A6s/s1600-h/DSC_0874-WEB.jpg"><img style="display:block; margin:0px auto 10px; text-align:center;cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 173px;" src="http://4.bp.blogspot.com/_rNAWEnWtPAY/ShEe8phKPcI/AAAAAAAAAeU/OZxcn3a-A6s/s400/DSC_0874-WEB.jpg" border="0" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5337081060696669634" /></a><br /></div>SATANASSOhttp://www.blogger.com/profile/01761599513713149313noreply@blogger.com5tag:blogger.com,1999:blog-8713795484124117120.post-69046007630104416972009-05-07T13:40:00.017+03:002009-05-08T12:06:30.156+03:00ΦΩΤΟΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ 2<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi9qSn0XGxgnCeos8cCuPE6XzL0f2Q2ub4iafmbdW25SYb84zxAqP6_ninXO6iyb7jL1wDr3B6QIU1TTx2XWH7p6H5Z8jVzXEAilxa9Qboatg7u7qYF4sXmaWAe4wzucopMLnmj-0ufp6cp/s1600-h/DSC_2182.jpg"></a><br /><div><span class="Apple-style-span" style=" font-weight: bold;font-size:large;"> ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ</span></div><div><br /></div><div><br /></div><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgmw7JjnFF0JE12iaQlD89NVJ19HlAM-HXEhKV_pDZAHlIQxHNjTEBXAtvbk7haZbY74yZCj9EqojK7cfgZAKmtxGgOTy7a13eLBwTGX-oOYGcoSwbKbYD00rBqY29p72rD-xP4IPPuLNH8/s1600-h/DSC_2474-WEB.jpg"><img style="display:block; margin:0px auto 10px; text-align:center;cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 121px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgmw7JjnFF0JE12iaQlD89NVJ19HlAM-HXEhKV_pDZAHlIQxHNjTEBXAtvbk7haZbY74yZCj9EqojK7cfgZAKmtxGgOTy7a13eLBwTGX-oOYGcoSwbKbYD00rBqY29p72rD-xP4IPPuLNH8/s400/DSC_2474-WEB.jpg" border="0" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5333034127336107666" /></a><span class="Apple-style-span" style="font-family:arial;"> <span class="Apple-style-span" style="font-size:small;"><span class="Apple-style-span" style="font-family:'times new roman';"> Ακρόπολη με "ολίγη" Παρθενώνα.</span></span></span><span class="Apple-style-span" style="font-family:arial;"></span><div><span class="Apple-style-span" style="font-family:arial;"><span class="Apple-style-span" style=" ;font-family:'times new roman';font-size:13px;"><br /></span></span><div><br /></div><div><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjF-tmyKnd1fge8YOj1X0DdEXLN-7oQfnepd-JAL60KUzP1ZpwzDgPU4zQWU2r2KSHFwPvzfkZXQ_yFRG_r45eqyNcKv_cDigIlsetWCEXSeJkp47QYpozJ-cz5uXK1tyTAPk1zIPypeiva/s1600-h/DSC_2462-WEB.jpg"><img style="display:block; margin:0px auto 10px; text-align:center;cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 238px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjF-tmyKnd1fge8YOj1X0DdEXLN-7oQfnepd-JAL60KUzP1ZpwzDgPU4zQWU2r2KSHFwPvzfkZXQ_yFRG_r45eqyNcKv_cDigIlsetWCEXSeJkp47QYpozJ-cz5uXK1tyTAPk1zIPypeiva/s400/DSC_2462-WEB.jpg" border="0" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5333033963591894306" /></a><span class="Apple-style-span" style=" font-weight: bold; font-family:'times new roman';"><span class="Apple-style-span" style=" ;font-family:arial;font-size:48px;"> </span></span></div><div><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEipOrLIw1JUAiO5RMzlKXetF7TMtgD1u6nO7y6pvnxpmNoM20yXGufv-Ujq9xK5a85ogl0joJ0DcGx_W75Hn6jUkadFb0VVyMbYCGCa4fJTmD6b8Zfk1FhlzgzG-PmE_ngJF6H6nv1Z0rtp/s1600-h/DSC_2406-WEB.jpg"><img style="display:block; margin:0px auto 10px; text-align:center;cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 252px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEipOrLIw1JUAiO5RMzlKXetF7TMtgD1u6nO7y6pvnxpmNoM20yXGufv-Ujq9xK5a85ogl0joJ0DcGx_W75Hn6jUkadFb0VVyMbYCGCa4fJTmD6b8Zfk1FhlzgzG-PmE_ngJF6H6nv1Z0rtp/s400/DSC_2406-WEB.jpg" border="0" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5333033649322511266" /></a><div style="text-align: justify;"> <span class="Apple-style-span" style="font-size:small;"> Στο Μέγαρο Σλήμαν </span> </div><div style="text-align: justify;"> </div><div style="text-align: justify;"><br /></div><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj5LlA66lwnTIG1lgneRfqYQnqu4tLRomX94tl1KPGv5KAt_-0ktuJfd8pmKjyPMvdwv8ZRcR5mMWTouAOYhOb8G6WnNrRqIosn78TWknXdAvKsa3UzDoHgMXt87wD2BPfWxbvJ67ur_37w/s1600-h/DSC_2212-a'WEB.jpg"><img style="display:block; margin:0px auto 10px; text-align:center;cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 197px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj5LlA66lwnTIG1lgneRfqYQnqu4tLRomX94tl1KPGv5KAt_-0ktuJfd8pmKjyPMvdwv8ZRcR5mMWTouAOYhOb8G6WnNrRqIosn78TWknXdAvKsa3UzDoHgMXt87wD2BPfWxbvJ67ur_37w/s400/DSC_2212-a'WEB.jpg" border="0" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5333033385238975138" /></a> <span class="Apple-style-span" style="font-size:small;"> Στην Πλάκα.</span></div><div><br /></div><div><br /></div><div><br /></div><div> <span class="Apple-style-span" style="font-weight: bold;"> ΣΤΟ ΜΕΤΡΟ</span> </div><div><br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiAn7HjDfm0v4ZQD66h_ZptH24UG213jJ6StYbOHf8THRJ3ELY0fJnsLPI5iMIHX_8G_zy4TthDYASjUbBcFRdCOuhuu2gCZuwk9nggMvhjY9bq2-pQFeeFVo_D-3DDQswwbcWR1AyTgJpR/s1600-h/DSC_2419-WEB.jpg"><img style="display:block; margin:0px auto 10px; text-align:center;cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 341px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiAn7HjDfm0v4ZQD66h_ZptH24UG213jJ6StYbOHf8THRJ3ELY0fJnsLPI5iMIHX_8G_zy4TthDYASjUbBcFRdCOuhuu2gCZuwk9nggMvhjY9bq2-pQFeeFVo_D-3DDQswwbcWR1AyTgJpR/s400/DSC_2419-WEB.jpg" border="0" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5333032955210270130" /></a><br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhzwn6614o3KH7pTrx3iuuvGRUN4iHHjc5zIzB16NpvjRLxfNoLd8Eoc059z5nnLf3KEeZYBe_pt2Jc_P0WdUjDLk99mYJnbxw1IXiZcr6lLNMGw4VIy9clhjXzRO93UpRraLVRAa24crAI/s1600-h/_DSC2505-WEB.jpg"><img style="display:block; margin:0px auto 10px; text-align:center;cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 266px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhzwn6614o3KH7pTrx3iuuvGRUN4iHHjc5zIzB16NpvjRLxfNoLd8Eoc059z5nnLf3KEeZYBe_pt2Jc_P0WdUjDLk99mYJnbxw1IXiZcr6lLNMGw4VIy9clhjXzRO93UpRraLVRAa24crAI/s400/_DSC2505-WEB.jpg" border="0" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5333032624840302306" /></a><br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh9OsxZMTOF9ZULbqPA2EA5PldFfnUuA4EPHxhceWRE6zJ6Iu0D2SEDz266JcWdJ8rj_hxw8Kq9rVhGXlk80n4zPdl2g5CslZSgEFmaPQ3v7XvU2os38q-TvC8i5VrOPSDv9A0CApUCPtnR/s1600-h/DSC_2166-WEB.jpg"><img style="display:block; margin:0px auto 10px; text-align:center;cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 283px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh9OsxZMTOF9ZULbqPA2EA5PldFfnUuA4EPHxhceWRE6zJ6Iu0D2SEDz266JcWdJ8rj_hxw8Kq9rVhGXlk80n4zPdl2g5CslZSgEFmaPQ3v7XvU2os38q-TvC8i5VrOPSDv9A0CApUCPtnR/s400/DSC_2166-WEB.jpg" border="0" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5333032175108193970" /></a><br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEggk5UMV1vV0BzRg92NPnUg_3HTNXrb28Am5YH3xv9YWAk8WHJm12QQ6iQyu1FThOAYYG-qbgbRmjNMvSADMO3RjqZnsnfNnYxqNhEyeia2jtSnfpz-J-kUFv-yma_yP4zAyoe3vqi2E85g/s1600-h/DSC_2169-WEB.jpg"><img style="display:block; margin:0px auto 10px; text-align:center;cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 247px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEggk5UMV1vV0BzRg92NPnUg_3HTNXrb28Am5YH3xv9YWAk8WHJm12QQ6iQyu1FThOAYYG-qbgbRmjNMvSADMO3RjqZnsnfNnYxqNhEyeia2jtSnfpz-J-kUFv-yma_yP4zAyoe3vqi2E85g/s400/DSC_2169-WEB.jpg" border="0" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5333031619826252098" /></a><br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhx_l2Isw6vNwRGqM5sRn7Yg0uQ6b0dy00hyphenhyphenwJjtdzZtf5bWg3CPLQ1j243BYad6RtQqTP5oRRJSmxh1ZlsVl357XeCAfbInWtvBOpO0Xxy3DZIfp8dCpiWn7dT052K5TknrleXt-69NOk7/s1600-h/DSC_2163-WEB.jpg"><img style="display:block; margin:0px auto 10px; text-align:center;cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 240px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhx_l2Isw6vNwRGqM5sRn7Yg0uQ6b0dy00hyphenhyphenwJjtdzZtf5bWg3CPLQ1j243BYad6RtQqTP5oRRJSmxh1ZlsVl357XeCAfbInWtvBOpO0Xxy3DZIfp8dCpiWn7dT052K5TknrleXt-69NOk7/s400/DSC_2163-WEB.jpg" border="0" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5333031414299867250" /></a></div><div><div style="text-align: center;"><br /></div><div style="text-align: center;"><span class="Apple-style-span" style="color: rgb(0, 0, 238); "><img src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi9qSn0XGxgnCeos8cCuPE6XzL0f2Q2ub4iafmbdW25SYb84zxAqP6_ninXO6iyb7jL1wDr3B6QIU1TTx2XWH7p6H5Z8jVzXEAilxa9Qboatg7u7qYF4sXmaWAe4wzucopMLnmj-0ufp6cp/s400/DSC_2182.jpg" border="0" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5333376652977246322" style="display: block; margin-top: 0px; margin-right: auto; margin-bottom: 10px; margin-left: auto; text-align: center; cursor: pointer; width: 400px; height: 264px; " /></span></div></div></div>SATANASSOhttp://www.blogger.com/profile/01761599513713149313noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-8713795484124117120.post-44747889986568015202009-04-14T18:21:00.009+03:002009-05-18T11:30:17.696+03:00ΦΩΤΟΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ 1<div><br /></div><div><span class="Apple-style-span" style="font-family:arial;">Ο καιρός το 'φερε και βρήκα πάλι τον χρόνο για περιπλάνηση. Πάλι με μιά φωτογραφική μηχανή στο χέρι καταγράφω την πορεία μου στην πόλη. Η καλή εικόνα, για να εντοπιστεί, δεν σηκώνει αφηρημάδα. Πρέπει να ζείς την στιγμή και τα εναλλασώμενα μικρογεγονότα που ξετυλίγονται δίπλα σου. Έχασα κάτι από αυτήν την τέχνη, μιά και δεν την υπηρετώ με ένταση για πάνω από 20 χρόνια. Ας είναι. Θα σας δείχνω τι "ψάρια" έπιασα από καιρό σε καιρό. Αυτό είναι το πρώτο φωτοημερολόγιο μου. </span></div><div><br /></div><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhSy1oO8JGzAajgg4eewtNcGg2bvXYkod7JJUPtG1QKP75yBNK-aOW-Bz1YoBm2nG9ZEkzj3YOEYZS_7ysM7usrR1qxKO0rl9-zhy0eqc-bZ2Kc3zqGCuRTBBsjSa4GKhVNxW-QwGh8eh4K/s1600-h/DSC_1840-WEB.jpg" style="text-decoration: none;"><span class="Apple-style-span" style="color: rgb(0, 0, 0);"><br /></span><img style="text-decoration: underline;display: block; margin-top: 0px; margin-right: auto; margin-bottom: 10px; margin-left: auto; text-align: center; cursor: pointer; width: 400px; height: 280px; " src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhSy1oO8JGzAajgg4eewtNcGg2bvXYkod7JJUPtG1QKP75yBNK-aOW-Bz1YoBm2nG9ZEkzj3YOEYZS_7ysM7usrR1qxKO0rl9-zhy0eqc-bZ2Kc3zqGCuRTBBsjSa4GKhVNxW-QwGh8eh4K/s400/DSC_1840-WEB.jpg" border="0" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5324569902819429778" /></a><span class="Apple-style-span" style=" ;font-family:arial;font-size:small;"> Στη Μοδιάνο, βράδυ αργά.</span><br /><div><br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEidTKkEihz50lfWuk5Gb88UJ1eVVtcFlSrvLNBHhiAUka1xGopqqrgtSCr8y2yrjyWbDcDIVTdLnVSJbgg1IG2nGv9zhT9AKzAglKpFqwo0ELHp2hNdfdfcAvDwXNUgSA6o30VGjOpsNp5u/s1600-h/DSC_1343-WEB.jpg"><img style="display:block; margin:0px auto 10px; text-align:center;cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 244px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEidTKkEihz50lfWuk5Gb88UJ1eVVtcFlSrvLNBHhiAUka1xGopqqrgtSCr8y2yrjyWbDcDIVTdLnVSJbgg1IG2nGv9zhT9AKzAglKpFqwo0ELHp2hNdfdfcAvDwXNUgSA6o30VGjOpsNp5u/s400/DSC_1343-WEB.jpg" border="0" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5324569458530727506" /></a> <span class="Apple-style-span" style="font-size:small;"> </span><span class="Apple-style-span" style="font-family:arial;"><span class="Apple-style-span" style="font-size:small;">Στο αστικό μέσα.</span></span></div><div> <br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjsmNNyToqSmkepElefvBIsiCB5oaOPNUVYqJR6HtEMfMVrjTvPjJyBmZBJP4z6oO7aAYq6acJV9nLRwvCQ18qatEM4p49XtLKYAS1aAqlLtflkMs86SxbGY1XoPPLrSkISoPgBXFU96IHE/s1600-h/DSC_1126-a'.jpg"><img style="display:block; margin:0px auto 10px; text-align:center;cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 310px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjsmNNyToqSmkepElefvBIsiCB5oaOPNUVYqJR6HtEMfMVrjTvPjJyBmZBJP4z6oO7aAYq6acJV9nLRwvCQ18qatEM4p49XtLKYAS1aAqlLtflkMs86SxbGY1XoPPLrSkISoPgBXFU96IHE/s400/DSC_1126-a'.jpg" border="0" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5324569251122057010" /></a><span class="Apple-style-span" style="font-family:arial;"> <span class="Apple-style-span" style="font-size:small;"> Στο αστικό απ' έξω.</span></span></div><div><span class="Apple-style-span" style="font-family:arial;"><br /></span></div><div><span class="Apple-style-span" style="font-family:arial;"><br /></span><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj7H1l72HOVOy5M6MXe6DyyD35VWihVyDw5OIg7_eWDC6JiBQvT7wG5URH4IsnDp1UgApUvOIvU5EtIQ-NCtqRMU-Gtv3VoWH2utFR6003hqDOJonO_j80TdiKuoZbUCPtPDbSZJe-0qNcr/s1600-h/DSC_0992-WEB.jpg"><img style="display:block; margin:0px auto 10px; text-align:center;cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 291px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj7H1l72HOVOy5M6MXe6DyyD35VWihVyDw5OIg7_eWDC6JiBQvT7wG5URH4IsnDp1UgApUvOIvU5EtIQ-NCtqRMU-Gtv3VoWH2utFR6003hqDOJonO_j80TdiKuoZbUCPtPDbSZJe-0qNcr/s400/DSC_0992-WEB.jpg" border="0" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5324568964523194002" /></a><span class="Apple-style-span" style="font-family:arial;"><span class="Apple-style-span" style="font-size:small;"> Στην έκθεση της Τέτας Μακρή αφιερωμένη στα γυναικεία πρόσωπα και στον χρόνο.</span></span></div><div><span class="Apple-style-span" style="font-family:arial;"><br /></span></div><div><span class="Apple-style-span" style="font-family:arial;"><br /></span><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj6555KzIA4CK49ZQnVpom-4Y1CmoJSGYMAYRqVMVklQOcPs93AgFpZ9pbtGhV03aHQaw3Htg8_8cKAgQ8Z8CTzZK6zvujBYlSG_wIQFdmsa9KA1apH0s9Vk0uPqSLWfDkxeXGOYHNMM-6L/s1600-h/DSC_0976-WEB.jpg"><img style="display:block; margin:0px auto 10px; text-align:center;cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 287px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj6555KzIA4CK49ZQnVpom-4Y1CmoJSGYMAYRqVMVklQOcPs93AgFpZ9pbtGhV03aHQaw3Htg8_8cKAgQ8Z8CTzZK6zvujBYlSG_wIQFdmsa9KA1apH0s9Vk0uPqSLWfDkxeXGOYHNMM-6L/s400/DSC_0976-WEB.jpg" border="0" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5324568734992948290" /></a><span class="Apple-style-span" style="font-family:arial;"><span class="Apple-style-span" style="font-size:small;"> Στο Μακεδονικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης.</span></span></div><div><span class="Apple-style-span" style="font-family:arial;"><br /></span></div><div><span class="Apple-style-span" style="font-family:arial;"><br /></span><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi2Tb7QPCyoaq7Ez3neqE9Ge3ivAysBRM3CDOIewLwDjOQUN1jIk1LAxU6N5yC-mDJwYSoskG9jr9oGO0nTO1hSL_6oaYiPVhcTbjkUHtmULQzdWT_PhfT0TvRNuBBVGCgoNt63ULk2MbBD/s1600-h/DSC_1903-WEB.jpg"><img style="display:block; margin:0px auto 10px; text-align:center;cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 237px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi2Tb7QPCyoaq7Ez3neqE9Ge3ivAysBRM3CDOIewLwDjOQUN1jIk1LAxU6N5yC-mDJwYSoskG9jr9oGO0nTO1hSL_6oaYiPVhcTbjkUHtmULQzdWT_PhfT0TvRNuBBVGCgoNt63ULk2MbBD/s400/DSC_1903-WEB.jpg" border="0" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5324568410800114162" /></a><span class="Apple-style-span" style="font-family:arial;"><span class="Apple-style-span" style="font-size:small;"> Στην Πλατεία Αριστοτέλους.</span></span></div><div><span class="Apple-style-span" style="font-family:arial;"><br /></span></div><div><span class="Apple-style-span" style="font-family:arial;"><br /></span><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiGtnkLNoObJ7prlvO7EIODrl9nkq8JQGC7KV2_Tlw8Kkote7Wtdl_QhZUl9fQzqBid0-NdOe2cmy1w-sDg6DA1r0_-72tUDC9IhMCkCg0zD7wj3svZ95G42uQ8xlJ4Hb8HB0HSp2Xet20U/s1600-h/DSC_0819-WEB.jpg"><img style="display:block; margin:0px auto 10px; text-align:center;cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 271px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiGtnkLNoObJ7prlvO7EIODrl9nkq8JQGC7KV2_Tlw8Kkote7Wtdl_QhZUl9fQzqBid0-NdOe2cmy1w-sDg6DA1r0_-72tUDC9IhMCkCg0zD7wj3svZ95G42uQ8xlJ4Hb8HB0HSp2Xet20U/s400/DSC_0819-WEB.jpg" border="0" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5324568134414262546" /></a><span class="Apple-style-span" style="font-size:small;"> </span><span class="Apple-style-span" style="font-family:arial;"><span class="Apple-style-span" style="font-size:small;">Στην Νέα Παραλία.</span></span></div>SATANASSOhttp://www.blogger.com/profile/01761599513713149313noreply@blogger.com8tag:blogger.com,1999:blog-8713795484124117120.post-82433036360098339432008-12-15T12:10:00.000+02:002008-12-15T12:11:52.244+02:00ΜΕΡΕΣ ΤΟΥ ΔΕΚΕΜΒΡΗ<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEikbzMTWrM9TUJr95YRWg9pu60ea0lm19Br-a9zGo8y47c8OzWtOaE0Q-v7U-bEskjVsP6rOsJdGc4dpo6_EUZuVf7bSrezfzxZJhE4T_JNMZT92USLLjuqZMpx1ZJ61QjndtGgxWVKFnOv/s1600-h/DSC_0304-WEB.jpg"><img style="display:block; margin:0px auto 10px; text-align:center;cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 266px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEikbzMTWrM9TUJr95YRWg9pu60ea0lm19Br-a9zGo8y47c8OzWtOaE0Q-v7U-bEskjVsP6rOsJdGc4dpo6_EUZuVf7bSrezfzxZJhE4T_JNMZT92USLLjuqZMpx1ZJ61QjndtGgxWVKFnOv/s400/DSC_0304-WEB.jpg" border="0" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5279957388711296722" /></a>SATANASSOhttp://www.blogger.com/profile/01761599513713149313noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-8713795484124117120.post-59993355057474246162008-10-26T20:59:00.012+02:002008-10-27T08:27:11.018+02:00ΕΠΙΣΤΡΕΦΟΝΤΑΣ ΠΑΝΤΑ-2<div><!--StartFragment--> <p class="MsoNormal"><span lang="EL"> <span class="Apple-style-span" style="font-size: large;"> </span><span class="Apple-style-span" style="font-weight: bold;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: large;"> Η διαμονή</span></span></span></p> <!--EndFragment--> </div><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgJbc37NiBDYwOixjwP37wXOx5irRS29KVfcNyeJTXUQjk-6wd7yBljV6l1T4XG8jSpHv1mLj0oCj1C-b8b_DuuD0AC3pLasdpBc8zY6h6-UzfR9eL4UJgd0S_6c_0FTNYVgdvkEufnNxr-/s1600-h/KIOSKI-WEB.jpg"><img style="display:block; margin:0px auto 10px; text-align:center;cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 338px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgJbc37NiBDYwOixjwP37wXOx5irRS29KVfcNyeJTXUQjk-6wd7yBljV6l1T4XG8jSpHv1mLj0oCj1C-b8b_DuuD0AC3pLasdpBc8zY6h6-UzfR9eL4UJgd0S_6c_0FTNYVgdvkEufnNxr-/s400/KIOSKI-WEB.jpg" border="0" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5261544543407253090" /></a><br /><div><br /></div><div>.... Ο υπόλοιπος χρόνος, σαν πλατειά θάλασσα, με ατέλειωτο ορίζοντα, κυμάτιζε στη φαντασία μου στόχους και προοπτικές της θερινής δραστηριότητας, που θα με απελευθέρωνε από το καλούπι της σχολικής χρονιάς που γεύτηκα. Σε αυτούς τους στόχους περιλαμβανότανε η θάλασσα, , η ποδηλατάδα, το σινεμά. η ζωγραφική, και το ψάρεμα.<br /></div><div> <p class="MsoNormal"><span lang="EL">Τις κινηματογραφικές απολαύσεις του καλοκαιριού, τις ικανοποιούσαν τα τρία θερινά σινεμά που διέθετα τότε η χώρα. Το πρώτο λεγόταν «ΟΑΣΗ», το δεύτερο «ΟΡΦΕΑΣ» και το τρίτο «ΦΟΙΝΙΚΑΣ». Και τα τρία ευρισκόντουσαν στην ίδια σχεδόν ευθεία, εκατέρωθεν των ερειπίων του άλλοτε μυθικού “</span><span style="mso-ansi-language:EN-US">Hotel</span> <span style="mso-ansi-language:EN-US">Bella</span> <span style="mso-ansi-language:EN-US">Venezia</span><span lang="EL">” και μεταξύ των πόλων αυτής της ευθείας όπου ορίζονταν από της κοντράδες με την ονομασία «Πόρτα Ριάλα» και<span style="mso-spacerun: yes"> </span>«Πόρτα Ρεμούνδα». Οι επιλογές, όπως καταλαβαίνει κανείς, δεν υπερέβαιναν τις τρεις, για τρεις αλλαγές προγράμματος την εβδομάδα. Θα τις έλεγα πλούσιες. Έπαυαν όμως να είναι πλούσιες σε δύο περιπτώσεις. Η μία αφορούσε την ερεβώδη υποσημείωση «ακατάλληλον δι’ ανηλίκους», η δε άλλη ήταν όταν έφθανε στο νησί ελληνική ταινία. Τότε γινόταν κάτι σαν σεισμός. Ναυλωμένα λεωφορεία από τα χωριά έφερναν κόσμο για να χαρεί Αυλωνίτη, Βασιλειάδου και Φωτόπουλο. Μπάρκουλη, Διανέλλο, Κοκοβιό ή Στολίνγκα. Την ταινία την έπαιζαν ταυτόχρονα και οι τρεις κινηματογράφοι αποκλείοντας οιαδήποτε άλλη επιλογή. Και βεβαίως φθάναμε στο αποκορύφωμα της κινηματογραφικής μας βουλιμίας αν στο πρόγραμμα προβολών συμπεριλαμβανόταν και οι Κερκυραίες, Ρένα Βλαχοπούλου , ή η Υβόν Σανσών. Εγώ που δεν είχα ιδιαίτερη αδυναμία στον τότε ελληνικό κινηματογράφο, πλην των τριών πρώτων και Βλαχοπούλου (λόφω συγγένειας), ένοιωθα εγκλωβισμένος μέσα στην απώλεια των φανταστικών κόσμων που μόνο η κινηματογραφική τελειότητα της χολιγουντιανής φαντασμαγορίας με συγκινούσε.<span style="mso-spacerun: yes"> </span></span></p> <p class="MsoNormal"><br /></p></div><div><br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjIt7wZL2UF8-412mBzomL9QahulI1ZwiD_MCXFaS2kcrhi3oOdgP6-vd7qJGqEwizGQFYeBKkUdx8WcdJELIshyfx88ra2-FxBTVG1av8cAaq5EwyVPdmtoSZIr20PNemCCRn9PYXrF4Wz/s1600-h/LOGGIA-WEB.jpg"><img style="display:block; margin:0px auto 10px; text-align:center;cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 303px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjIt7wZL2UF8-412mBzomL9QahulI1ZwiD_MCXFaS2kcrhi3oOdgP6-vd7qJGqEwizGQFYeBKkUdx8WcdJELIshyfx88ra2-FxBTVG1av8cAaq5EwyVPdmtoSZIr20PNemCCRn9PYXrF4Wz/s400/LOGGIA-WEB.jpg" border="0" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5261544348370583986" /></a><span class="Apple-style-span" style="font-size:x-small;"> </span><span class="Apple-style-span" style="font-weight: bold; "><span class="Apple-style-span" style="font-size:x-small;">Η Loggia ή Teatro di San Giacomo, νυν Δημαρχείο. Πίσω φαίνεται το πάλαι ποτέ ξενοδοχείο "ΣΠΛΕΝΤΙΤ" που μας στέγαζε τα καλοκαίρια για πολλά χρόνια</span></span></div><div> <p class="MsoNormal"><span lang="EL">Να συμπληρώσω πως ο «ΦΟΙΝΙΚΑΣ» εκτός από θερινός κινηματογράφος-θέατρο περιελάμβανε και δύο επί πλέον δυνατότητες. Αυτήν<span style="mso-spacerun: yes"> </span>των θεατρικών δράσεων στο κλειστό τμήμα του, ένα υπέροχο νεοκλασικό κτίριο, επί πλέον, εκδηλώσεις χειμερινών χοροεσπερίδων. </span></p> <p class="MsoNormal"><span lang="EL">Κάποιο καλοκαίρι τέλος του ’50, στο θερινό τμήμα του, φιλοξένησε και τον Μίμη Φωτόπουλο με τον θίασό του στον ανεπανάληπτο «Δον Καμίλο», όπου ο ορυμαγδός από τα γέλια έφτανε έως την Σπιανάδα.<span style="mso-spacerun: yes"> </span>Και εκτός αυτών, ο χώρος του «ΦΟΙΝΙΚΑ» περιελάμβανε<span style="mso-spacerun: yes"> </span>και εστιατόριο με πίστα και ορχήστρα όπου οι Κερκυραίοι κατά ή και μετά την ανάλωση μπιτώκ αλά ρούς ή παστιτσάδας, έριχναν και κάνα δυό τανγκό στην τσιμεντένια πίστα για χώνεψη.</span></p> <p class="MsoNormal"><span lang="EL">Πρόσφατα έμαθα ότι το αφημένο σε αδράνεια και φθορά κτήριο του «ΦΟΙΝΙΚΑ», θα αποκατασταθεί για να συλλέξει νέες δόξες.</span></p> <p class="MsoNormal"><span lang="EL"> </span></p><!--StartFragment--> <p class="MsoNormal"><span lang="EL">Η ποδηλατάδα, λόγω ηλικίας, δεν μου επιτρεπόταν να εκτραπεί του ασφαλούς ορίου που καθόριζε η περίμετρος την κάτω πλατείας και ευτυχώς, λες και το γνώριζε, το ποδηλατάδικο του Αλαμάννου που τα ενοικίαζε, ήταν δύο βήματα από την πλατεία και ένα από το πεντοφάναρο. Αυτή η ποδηλατάδα αποτελούσε μια άλλη εκδοχή της ελευθερίας που εκχωρούσε η καλοκαιρινή περίοδος. Αυτή της γεύσης της ταχύτητας, όπου η αίσθηση του αέρα που μου χάϊδευε το πρόσωπο έμοιαζε μ’ απογείωση σ’ ένα αδιευκρίνιστο κόσμο ευτυχίας όπου οι καλοκαιρινές υποσχέσεις λαμπύριζαν σαν τ’ασημένια καραβάκια/τάματα που κρέμονταν στους πολυελαίους του Αγίου. Χρόνια μετά, μανιώδης μηχανόβιος, ξαναζούσα αυτό το συναίσθημα ελευθερίας και ονείρου. Ιππότης ετεροχρονισμένος σε μιά διαρκή φυγή προς απλησίαστους ορίζοντες. </span></p> <p class="MsoNormal"><span lang="EL">Η θάλασσα γύρω από την χώρα προσέφερε δύο εναλλακτικές λύσεις στην επιλογή μας. Η πλέον άμεση ήταν τα λουτρά του «Αλέκου», στο Φαληράκι, τρία βήματα από την Σπιανάδα. Η άλλη, κοντινή αλλά όχι άμεση, ήταν η πλαζ του “</span><span style="mso-ansi-language:EN-US">Mon</span> <span style="mso-ansi-language:EN-US">Repos</span><span lang="EL">”, ένα περίπου μισάωρο απόσταση από την ίδια αφετηρία.</span></p> <p class="MsoNormal"><span lang="EL">Η πρώτη εξασφάλιζε την δροσιά των κατοίκων του Καμπιέλο, ήταν όμως μικρή περιοριζόμενη από το στενό σχήμα σε Π που όριζαν οι ξύλινες καμπίνες τοποθετημένες πάνω σε μία μεταλλική εξέδρα.</span></p></div><div><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhIbIus6R5qjacurCUXJ2I9eTIeyHaZuUHrUInw6rnRbBGJyXqfuQxaSYxaZ_GDNo-lYr6gyk89cuVu-kJoxsUhkl2GAFTGZ3NyytRKwzLOupFbrvJJo9vA1V7tmEpAQCTZ3sSVHf8glOur/s1600-h/%CE%93%CE%99%CE%91%CE%93%CE%9A%CE%9F%CE%A3,%CE%9D%CE%99%CE%A4%CE%A3%CE%91,%CE%93%CE%99%CE%A9%CE%A1%CE%93%CE%9F%CE%A3,+%CE%91%CE%9B%CE%99%CE%9A%CE%97,+%CE%9D.%CE%9B%CE%9F%CE%93%CE%91%CE%A1%CE%91-MON+REPOS"><img style="display:block; margin:0px auto 10px; text-align:center;cursor:pointer; cursor:hand;width: 288px; height: 400px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhIbIus6R5qjacurCUXJ2I9eTIeyHaZuUHrUInw6rnRbBGJyXqfuQxaSYxaZ_GDNo-lYr6gyk89cuVu-kJoxsUhkl2GAFTGZ3NyytRKwzLOupFbrvJJo9vA1V7tmEpAQCTZ3sSVHf8glOur/s400/%CE%93%CE%99%CE%91%CE%93%CE%9A%CE%9F%CE%A3,%CE%9D%CE%99%CE%A4%CE%A3%CE%91,%CE%93%CE%99%CE%A9%CE%A1%CE%93%CE%9F%CE%A3,+%CE%91%CE%9B%CE%99%CE%9A%CE%97,+%CE%9D.%CE%9B%CE%9F%CE%93%CE%91%CE%A1%CE%91-MON+REPOS" border="0" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5261544053473788146" /></a></div><div><!--StartFragment--> <p class="MsoNormal"><span lang="EL"><b><span class="Apple-style-span" style="font-size:x-small;">1953.</span><span style="mso-spacerun: yes"><span class="Apple-style-span" style="font-size:x-small;"> </span></span><span class="Apple-style-span" style="font-size:x-small;">Στην πλαζ του Mon Repos. Ο αδελφός μου, η μητέρα., εγώ, η φίλη μας η Αλίκη και η μητέρα της η Νίτσα.</span></b></span></p> <p class="MsoNormal"><span lang="EL">Το<span style="mso-spacerun: yes"> </span>“</span><span style="mso-ansi-language:EN-US">Mon</span> <span style="mso-ansi-language:EN-US">Repos</span><span lang="EL">”, ήταν οργανωμένη κοσμική πλαζ, με καμπίνες ντους και κυλικείο, και παρακείμενη του ομώνυμου θερινού ανακτόρου της βασιλικής οικογένειας. Η πλαζ αυτή ακόμη και σήμερα εξασφαλίζει την άμεση πρόσβαση των Κερκυραίων και ένα ευχάριστο κολύμπι μετά την δουλειά, όντας σε μικρή απόσταση από την πόλη.</span></p> <p class="MsoNormal"><span lang="EL">Και οι δύο αυτές είχαν ένα δίχτυ μεταλλικό, για προστασία από κάποια επίθεση αιμοβόρου πόρφυρα, που ίσως πλανιόταν στα Κερκυραϊκά νερά. Κι’ αυτό δεν ήταν απλή υπόθεση. Λίγα χρόνια είχαν περάσει αφ’ ότου ο πόρφυρας, στα νερά του “</span><span style="mso-ansi-language:EN-US">Mon</span> <span style="mso-ansi-language:EN-US">Repos</span><span lang="EL">”, 50 μέτρα από την ακτή, είχε πάρει μαζί του στα βάθη της θάλασσας την νεότατη Βάντα.</span></p> <p class="MsoNormal"><span lang="EL">Η πλαζ αυτή ήταν ο καθημερινός παράδεισος της νιότης. Βοή από φωνές, φωνούλες, τσιρίδες άκρατης χαράς και γέλια. Παιδιά και έφηβοι. Λικνιστές παρουσίες κοριτσιών με πλάγια βλέμματα αναστάτωναν τα βράδυα και τα μεσημέρια των αμήχανων περί τα ερωτικά δεκατριάρηδων και δεκαπεντάρηδων αρσενικών, που αρκούμενοι στις φαντασιώσεις, άφηναν πεδίο ελεύθερο στους πιό «μπασμένους» εικοσάρηδες. Κάποιοι από αυτούς, πρωτοετείς φοιτητές σε κάποιο πανεπιστήμιο της Ιταλίας, ήταν εφοδιασμένοι με όχημα. Όταν λέω όχημα αναφέρομαι στις λαμπρέτες ή βέσπες που έφερναν μαζί τους, από την Πάντοβα την Βενετία ή την Ρώμη που έκαναν σπουδές και αποτελούσαν ισχυρό όπλο γητέματος στο ρευστό ερωτικό φόρο.</span></p> <p class="MsoNormal"><span lang="EL">Ο «Πόντες», ξύλινη εξέδρα που έμπαινε βαθιά μέσα στη θάλασσα, ήταν εκθετήριο γυμνών σωμάτων που μαύριζαν πασαλειμμένα με λογής-λογής λάδια, ενώ με αργό μελετημένο βάδισμα κάποιοι νεαροί διέσχιζαν την απόσταση από την παραλία μέχρι την άκρη του Πόντε, για να αφήσουν την πετσέτα τους και να επιδείξουν την ικανότητά τους σε μία κατάδυση από το ύψος των 4 μέτρων.</span></p> <p class="MsoNormal"><span lang="EL">Ο αδελφός μου, παιδί τότε, είχε ανακαλύψει το δικό του Ελντοράντο ανάμεσα στα φύκια και τις πέτρες του υποκείμενου στον πόντε βυθού, όπου, εξοπλισμένος με μάσκα και αναπνευστήρα μάζευε τα κέρματα που έπεφταν από τα τσεπάκια των μπανιερών των βουτηχτάδων, ή τις τσάντες των κυριών των παραδομένων στο μαύρισμα της επιδερμίδας. </span></p> <!--EndFragment--> </div><div><!--StartFragment--> <p class="MsoNormal"><span lang="EL">Προς τις μεσημεριανές ώρες, με την κόπωση της κολύμβησης και του ήλιου όλοι καταλήγαμε στην σκιά των πανύψηλων δένδρων, όπου το κυλικείο παρείχε αναψυκτικά παγωτά ούζο με μεζέ και που, ήδη, οι γονείς μας με τις παρέες τους απολάμβαναν την δροσιά εν μέσω των ήχων των τζιτζικιών και του τζουκ-μποξ από το οποίο κατά κύματα πελάγιζαν οι, Ρενάτο Καρόζονε, Μαρίνο Μαρίνι, Πατ Μπουν, Σέρτζιο Εντρίγκο, Έλβις Πρίσλεϋ, Πλάτερς και άλλοι αστέρες της εποχής. Όμως, σαν απαραίτητη ηχητική υποσημείωση, όλα (μα όλα λέω) τα τζουκ-μποξ της Κέρκυρας είχαν απαραίτητα ένα και μοναδικό δισκάκι-εξαίρεση μέσα στο σύνολο της μουσικής προσφοράς. Αυτό το 45άρι στην μια του πλευρά είχε το χορωδιακό από το Nabucco<span style="mso-spacerun: yes"> </span>...va pensiero sull’ ali dorate... και από την άλλη την Zingarella από τον Trovatore του Verdi.</span></p> <p class="MsoNormal"><span lang="EL">Mα ο Verdi δεν περιοριζόταν μόνο στο δισκάκι των κορφιάτικων τζουκ-μποξ. Λες και πήγαζε από παντού.<span style="mso-spacerun: yes"> </span>Όταν, καμιά φορά, επιστρέφαμε στο ξενοδοχείο αργά το μεσημέρι, κοντά στις 4 και μισή, η ορχήστρα της Φιλαρμονικής έκανε πρόβα για τη συναυλία της Πέμπτης και η μουσική ξεχύνονταν από τις γρίλιες των σκούρων κι’ αρμένιζε σ’ όλη τη ρούγα της Νικηφόρου Θεοτόκη, μες στη κάψα και την ερημιά του μεσημεριού. </span></p> <p class="MsoNormal"><span lang="EL"> </span></p></div><div><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhXlX89gZNDFq_yBA6NO6TrDxnMLoOIqWZSWFxbjTq-tKsLzKjJN9sn-t4MwL5S-oeoLMx7k89zo2ZKlzL0Pri5-zX1DWMeBwrFnLT6Go3Zx7duDz-_gEdqY6YlOFDLC0BgAeIHh-DGLok_/s1600-h/T11-23-2.JPG"><img style="display:block; margin:0px auto 10px; text-align:center;cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 214px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhXlX89gZNDFq_yBA6NO6TrDxnMLoOIqWZSWFxbjTq-tKsLzKjJN9sn-t4MwL5S-oeoLMx7k89zo2ZKlzL0Pri5-zX1DWMeBwrFnLT6Go3Zx7duDz-_gEdqY6YlOFDLC0BgAeIHh-DGLok_/s400/T11-23-2.JPG" border="0" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5261543240601627874" /><span class="Apple-style-span" style="font-size: 10px; font-weight: bold;"><span class="Apple-style-span" style="color: rgb(0, 0, 0);"> Σπιανάδα 1971</span></span></a></div><div><div style="text-align: center;"><span class="Apple-style-span" style="color: rgb(0, 0, 238); text-decoration: underline;"><br /></span></div><p class="MsoNormal"><span class="Apple-style-span" style="color: rgb(0, 0, 238);"> </span></p><p class="MsoNormal"><span lang="EL"><span class="Apple-style-span" style="color: rgb(0, 0, 0);">Όταν, γύρω στα 1960, η φιλαρμονική αποφάσισε να διευρύνει το ρεπερτόριο με νέα Ελληνική μουσική και εισήγαγε του ήχους του Μίκη, τότε σαν κάτι να μην μου γυρνούσε καλά. Το κιόσκι της μπάντας στη Σπιανάδα εξέπεμπε μουσικές νότες που δεν συνταίριαζαν με την αρχιτεκτονική που περιέβαλε τον χώρο. Οι πλαστική γεωμετρία των όψεων των κτιρίων δεν άφηνε ανάγλυφες υποδοχές που να συνταιριάζουν με τους μουσικού φθόγγους του Θεοδωράκη</span><span style="mso-spacerun: yes"><span class="Apple-style-span" style="color: rgb(0, 0, 0);"> </span></span><span class="Apple-style-span" style="color: rgb(0, 0, 0);">και οι διέσεις των σκιών των αναγλύφων στις όψεις, απέκρουαν τα τσαλίμια της λαϊκότροπης σύνθεσης.</span></span></p> <p class="MsoNormal"><span lang="EL"><span class="Apple-style-span" style="color: rgb(0, 0, 0);">Μοναδική έμπρακτη άρνηση της μουσικής νεοτερικότητας, χωμένος στο βάθος της κλίμακας που οδηγούσε στα δημοτικά ουρητήρια της Σπιανάδας, ήταν ο γέρων επόπτης τους. Αυτός πολεμούσε την ανία του χρόνου χάρη στην παρηγοριά του 3</span><sup><span class="Apple-style-span" style="color: rgb(0, 0, 0);">ου</span></sup><span class="Apple-style-span" style="color: rgb(0, 0, 0);"> προγράμματος, καθισμένος δίπλα στο μικρό τραπεζάκι που βρισκόταν το ραδιοφωνάκι μαζί με το πιατάκι των κερμάτων και με μόνη θέα ένα κομμάτι του ουρανού που ατένιζε όταν σήκωνε το κεφάλι ψηλά.</span></span></p> <p class="MsoNormal"><span lang="EL"> <o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span lang="EL"> <o:p></o:p></span></p> <!--EndFragment--> <p></p></div>SATANASSOhttp://www.blogger.com/profile/01761599513713149313noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8713795484124117120.post-84422455551315594652008-09-29T21:25:00.013+03:002008-09-30T08:33:35.710+03:00ΕΠΙΣΤΡΕΦΟΝΤΑΣ ΠΑΝΤΑ<strong><span style="font-size:130%;">O Xώρος</span></strong><br /><br /><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhh_DTpPDhub1If1NVrsaysSakjYAkMEW8Urr3soLCyKEIpgLW_-l4nGnp15epozOomkVVV5_8yOCTvJWqzDVpqh6GfH_w0HYLYYzRUWHHBspg-uBK6lr0Bodwh6KYcHgBQXTiNLM_39h-Q/s1600-h/GARITSA+2-WEB.jpg"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5251682313669734402" style="DISPLAY: block; MARGIN: 0px auto 10px; CURSOR: hand; TEXT-ALIGN: center" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhh_DTpPDhub1If1NVrsaysSakjYAkMEW8Urr3soLCyKEIpgLW_-l4nGnp15epozOomkVVV5_8yOCTvJWqzDVpqh6GfH_w0HYLYYzRUWHHBspg-uBK6lr0Bodwh6KYcHgBQXTiNLM_39h-Q/s400/GARITSA+2-WEB.jpg" border="0" /></a><br /><br />Στην αρχή όλα φαινόντουσαν θολά. Αργά το πρωί και στον ορίζοντα δεν ξεχώριζες την θάλασσα από τον ουρανό. Ιούλιος μήνας και η υγρασία κόλλαγε πάνω στα μπράτσα, η θάλασσα ήταν ήρεμη σαν πηγμένο λάδι και στην επιφάνειά της αραιά και που, σκάζανε μικρές φυσαλίδες σαν να ανέπνεε ο βυθός ή, μάλλον τα φύκια, που στα ρηχά οι άκρες τους ξεπρόβαλαν λίγο στην επιφάνεια σαν ανατρίχιασμα του νερού.<br />Μπενίτσες, πανσιόν “ΣΠΙΝΟΥΛΑ” 1950. Δίπλα στην ακτή, όχι μακριά από το χωριό. Η παραλία ένα ατέλειωτο στρώμα από φύκια και που και που, λίγη άμμος και πέτρες. Αργότερα, λίγα χρόνια μετά, έμαθα να ψάχνω για σκουλήκια σκαλίζοντας με τα δάκτυλα ανάμεσα στα φύκια και να οπλίζω τα αγκιστριά για το ψάρεμα.<br />Το καϊκι, μας είχε φέρει εδώ για λίγες μέρες έως ότου να τελείωνε ο πατέρας μου κάποιες δουλειές του, ενώ εμείς παράλληλα να μην χάναμε την ευκολία της άμεσης επαφής με τη θάλασσα.<br />Στην χώρα πήγαμε μετά από λίγες μέρες και εγκατασταθήκαμε στο ξενοδοχείο «PENSION SUISSE». Ήταν στο δεύτερο συγκρότημα κτιρίων του συνόλου των δύο που συναποτελούν το γνωστό «Λιστόν». Η είσοδος από την οδό Καποδιστρίου έβλεπε το απέναντι γαλακτοπωλείο του Μπούζη, που για επόμενα χρόνια θα ήμασταν μόνιμοι θαμώνες για το πρωϊνό μας γεύμα. Το δωμάτιο, στον τρίτο όροφο, έβλεπε στην πλατεία και το φρούριο.<br />Λίγα τότε τα αυτοκίνητα, πολλά τα κάρα και τα αμάξια. Τα πρώτα για τα εμπορεύματα, τα άλλα για τους ανθρώπους. Πολλά και τα άλογα τα ούρα και η καβαλίνα. Λεπτομέρεια μόλυνσης παλαιάς κοπής. Υπήρχαν και κάποια ταξί, με την ένδειξη «ΑΓΟΡΑΙΟ», σταθμευμένα αντίκρυ στο πενταφάναρο στην αρχή της πάνω πλατείας, στην σκιά των δένδρων. Τα ταξί αυτά ήσαν τα τελευτά δείγματα της αμερικανικής αυτοκινητοβιομηχανίας των χρόνων μεταξύ 1925-’30. Με κουκούλα και έξη θέσεις που γινόντουσαν οκτώ ανοίγοντας δύο πτυσσόμενα καθίσματα κρυμμένα στο δάπεδο. Θύμιζαν εποχές, της ποτοαπαγόρευσης στο Σικάγο που παροπλισμένα πλέον από τέτοιες δράσεις, είχαν έρθει σε αρωγή των Κερκυραίων ταξιτζήδων.<br /><div><div><div><br /><div><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgb-Dit9t5k-0hbMj9v-UzlAVt4W76cE4VyiZeO7E5hyH-BtjoJ-cqOXzeDXYg3tij2w8N5DuuDCxEXhuDdXa5IWo7y5Ja0T2d8x09_NYxBg4xtkQa1Z7PZBepruWpGj5VGBM78qfG0A5oR/s1600-h/FORTEZZA+vecchia+WEB.jpg"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5251512230003103106" style="DISPLAY: block; MARGIN: 0px auto 10px; CURSOR: hand; TEXT-ALIGN: center" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgb-Dit9t5k-0hbMj9v-UzlAVt4W76cE4VyiZeO7E5hyH-BtjoJ-cqOXzeDXYg3tij2w8N5DuuDCxEXhuDdXa5IWo7y5Ja0T2d8x09_NYxBg4xtkQa1Z7PZBepruWpGj5VGBM78qfG0A5oR/s400/FORTEZZA+vecchia+WEB.jpg" border="0" /></a><br />Το επόμενο βήμα στην επαφή μου με το νησί, ξεκίνησε με των ήχο των λέξεων, που ο κυματισμός της ομιλίας, σαν γνώριμος ήχος, ανακάλυπτε ξαφνικά τον γεωγραφικό του τόπο.<br />Αν και η ομιλία μου ήταν οικεία από την μητέρα μου, τα αδέλφια και τις θειές της, η ξαφνική διαπίστωση μιας μαζικής πλέον ηχητικής ομοιογένειας μου γέννησε ένα αίσθημα θαλπωρής. Εκείνες, εγκατεστημένες στην Αθήνα από έτη, αντιστέκονταν στο νέο κοινωνικό περιβάλλον προβάλλοντας την ιδιαιτερότητά τους στο κράτημα, σε ελαφρύ τόνο, της Κερκυραϊκής εκφοράς της ελληνικής γλώσσας. Κάτι σαν θυρεό εθνοτοπικότητας, που εύρισκε την κοινωνική του συνάφεια και ισχύ μέσα στον χώρο της κερκυραϊκής παροικίας, που στέγαζε αυτές τις ιδιαιτερότητες εντός του συλλόγου «Η ΝΑΥΣΙΚΑ». Ο τελευταίος με συχνές δόσεις εκδηλώσεων έφερνε σε επαφή τους «ξενιτεμένους», μεταξύ των οποίων συμπεριλαμβάνονταν και άλλοι επτανήσιοι από τους οποίους θυμάμαι δύο Ζακυνθινές φίλες της μητέρας μου και μια θεία Κεφαλλονίτησα.<br /></div><br /><div></div><br /><div><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEic1AsdTSZ2wAp8Im_iXoUuSktMNicHszLJEdIlbLCr5UizXBdcba26LNUOk2fcDNhIJkOxRpB8Q-tf9Sd4pxsQFPz2ZC0P0Pw5tNmZpYviCk0XIIziL6oKpYn4jqVGR4kJKPa88FoOXGv-/s1600-h/T11-23-3.jpg"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5251512022463125298" style="DISPLAY: block; MARGIN: 0px auto 10px; CURSOR: hand; TEXT-ALIGN: center" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEic1AsdTSZ2wAp8Im_iXoUuSktMNicHszLJEdIlbLCr5UizXBdcba26LNUOk2fcDNhIJkOxRpB8Q-tf9Sd4pxsQFPz2ZC0P0Pw5tNmZpYviCk0XIIziL6oKpYn4jqVGR4kJKPa88FoOXGv-/s320/T11-23-3.jpg" border="0" /></a> </div><div><br />Το Καμπιέλλο, ασκούσε και ακόμη ασκεί, την γοητεία του αχανούς όπου όλα μοιάζουν να είναι ξαφνικά και μη προβλέψιμα. ¨Ένας χώρος μιας διαρκούς περιπέτειας όπου το χάνομαι και με ξαναβρίσκω μέσα στα δαιδαλώδη στενά καντούνια, ήταν το παιχνίδι - τελετουργία άφιξης στο νησί.<br />Πρώτος στόχος ήταν η ανακάλυψη της κατοικίας της θείας μου, μέσα από ένα νοητικό μηχανισμό προσανατολισμού και διέλευσης από νέες διαδρομές, όπου ο αποπροσανατολισμός, η αγωνία του «χάθηκα» και η ανακούφιση στην φανέρωση γνωστών σημείων αναφοράς, εξύφανε στον νου μου μία μοναδική εμπειρία επιβεβαίωσης ικανοτήτων στην απομνημόνευση χώρων, αστικής τοπιογραφίας, λεπτομερειών αρχιτεκτονικής και μυρωδιών. Οι τελευταίες ήταν ένα εναλλασσόμενο χαρμάνι από μυρωδιές αποχετεύσεων, γατίλα, αρώματα μαγειρευμένων φαγητών και στο πέρασμα από κάποια εκκλησία, λιβάνι. Στην οσφρητική μου συλλογή εμπειριών περιλαμβάνονταν και αυτές του εσωτερικού των σπιτιών όπου κυρίαρχη, αμέσως από την εξώθυρα, ήταν μυρωδιά της ξυλείας. Το άρωμα του κυπαρισσιού και της λαρίσας.<br /><br /></div><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjGu5tQTIt-q7IBC6yWb0lbMRz4mAAfHfqH3jKMJz6cCDxOFVu55XUj1h5jLFL4i56scqiOIQzOiAbp6EdFAP0ZBKQs5bfizqs3NefP-sTmwWYJo5EVax5gvp3ltPq9OSs_zRH7EmdJKJ5v/s1600-h/bernini+corfiota-2-BW-WEB.jpg"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5251511628985099506" style="DISPLAY: block; MARGIN: 0px auto 10px; CURSOR: hand; TEXT-ALIGN: center" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjGu5tQTIt-q7IBC6yWb0lbMRz4mAAfHfqH3jKMJz6cCDxOFVu55XUj1h5jLFL4i56scqiOIQzOiAbp6EdFAP0ZBKQs5bfizqs3NefP-sTmwWYJo5EVax5gvp3ltPq9OSs_zRH7EmdJKJ5v/s320/bernini+corfiota-2-BW-WEB.jpg" border="0" /></a> Η ανακάλυψη του ξέφωτου της εκκλησίας του Παντοκράτορα, σήμανε το πλησίασμα στο σπίτι της τζίας Νίτσας και των εξάδελφων μου.<br />Το ξέφωτο αυτό στην καρδιά του Καμπιέλλου, ήταν αποτέλεσμα των βομβαρδισμών του 1940 και ’43. Η εκκλησία τότε είχε ακόμη τραύματα της καταστροφής αυτής και έμενε κλειστή. Ψηλά στην κορυφή της όψης περήφανα ατένιζε το κενό που άφησε η βία, ένας Αρχάγγελος. Χρόνια μετά εντρυφώντας στις πανεπιστημιακές μου μέρες, στα συγγράμματα της ιστορίας της τέχνης βλέποντας τα γλυπτά του G.L. Bernini μου έρχονταν στο νου ο Αρχάγγελος του Παντοκράτορα, φάρος για χρόνια που σηματοδοτούσε το πλησίασμά μου στο συγγενικό σπίτι.<br />Η ανακάλυψη της κατοικίας των συγγενών μου και η ανακοίνωση της άφιξής και παραμονής μας για το δίμηνο του καλοκαιριού, επισφράγιζε την έναρξη της Κερκυραϊκής μας ζωής.</div><div></div><div><br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjYfsrM3HcmBcpOSemSI6-2yzbYG69HIhlvtsqbneHJBp19R4oCEe6fpcBUuS3raq1ZSmvY0kpXwKlq9tV8_3-riF1ahEEaLb1FLmdY5DZP4m418kIajC7oCg7_QKztp5v5dwiEjA5_49GI/s1600-h/%CE%9F%CE%99%CE%9A%CE%99%CE%91+%CE%BF%CE%B4%CE%BF%CF%85+%CE%A0%CE%A1%CE%9F%CE%A3%CE%A6%CE%9F%CE%A1%CE%9F%CE%A5-BW-WEB.jpg"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5251511396503944898" style="DISPLAY: block; MARGIN: 0px auto 10px; CURSOR: hand; TEXT-ALIGN: center" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjYfsrM3HcmBcpOSemSI6-2yzbYG69HIhlvtsqbneHJBp19R4oCEe6fpcBUuS3raq1ZSmvY0kpXwKlq9tV8_3-riF1ahEEaLb1FLmdY5DZP4m418kIajC7oCg7_QKztp5v5dwiEjA5_49GI/s320/%CE%9F%CE%99%CE%9A%CE%99%CE%91+%CE%BF%CE%B4%CE%BF%CF%85+%CE%A0%CE%A1%CE%9F%CE%A3%CE%A6%CE%9F%CE%A1%CE%9F%CE%A5-BW-WEB.jpg" border="0" /></a> </div></div></div>SATANASSOhttp://www.blogger.com/profile/01761599513713149313noreply@blogger.com5tag:blogger.com,1999:blog-8713795484124117120.post-75363416392050851542008-08-25T14:07:00.006+03:002009-05-18T11:15:16.159+03:00ΣΤΕΝΟΙ ΟΡΙΖΟΝΤΕΣ<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh0M7GQBPt6BBg845zix34LZrvJM6Uyuxmhsz9GAfjjuagFXGqNo7n49s2EwcmmdbjmH4AS00NNuHMmrwarobIpPiTFluR72d1S4xPkFYmQwKljstLFZ1mcyWl8_fXH_dBLYT-wz9QvyEsS/s1600-h/DSC_KYMA-1138.WEB.jpg"><img style="display:block; margin:0px auto 10px; text-align:center;cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 265px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh0M7GQBPt6BBg845zix34LZrvJM6Uyuxmhsz9GAfjjuagFXGqNo7n49s2EwcmmdbjmH4AS00NNuHMmrwarobIpPiTFluR72d1S4xPkFYmQwKljstLFZ1mcyWl8_fXH_dBLYT-wz9QvyEsS/s400/DSC_KYMA-1138.WEB.jpg" border="0" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5337074400993247858" /></a><div style="text-align: center;"><br /></div><div>Ακτής γραμμή,<br />"ακτογραμμή"<br />Μαμμή για πέρα σκέψεις<br />Σαν κόκκοι άμμου αριθμός,<br />Aταξινόμητος καϋμός<br />Σε σπρώχνει για να σηκωθείς<br />Σε θάλασσα να τρέξεις.</div><div><br /></div><div></div><div></div><div><span style="font-family:arial;font-size:85%;"></span></div><div><span style="font-family:arial;font-size:85%;"></span></div><div><span style="font-family:arial;font-size:85%;"></span></div><div><span style="font-family:arial;font-size:85%;"></span></div><div><span style="font-family:arial;font-size:85%;">Στο Λινάκι που "θολώνει" εύκολα</span></div>SATANASSOhttp://www.blogger.com/profile/01761599513713149313noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8713795484124117120.post-88125516095402179412008-06-27T09:26:00.002+03:002008-06-27T11:00:28.409+03:00Η ΚΙΡΚΗ<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj7UPXNR73M3V262ud-QlKscH0afYUVJm_pJA6Y8irHykK3nZEsQ5QqCZnlStVFTsgDdkNQzWu905SMU6Tic-5YcHaDnf9kGBVhwuumb_R4rcTEx9RBZFQrUtHlO5wdLAdyn9vSXHnbmuha/s1600-h/HADLEY-1.jpg"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5216445010305286226" style="DISPLAY: block; MARGIN: 0px auto 10px; CURSOR: hand; TEXT-ALIGN: center" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj7UPXNR73M3V262ud-QlKscH0afYUVJm_pJA6Y8irHykK3nZEsQ5QqCZnlStVFTsgDdkNQzWu905SMU6Tic-5YcHaDnf9kGBVhwuumb_R4rcTEx9RBZFQrUtHlO5wdLAdyn9vSXHnbmuha/s400/HADLEY-1.jpg" border="0" /></a> <strong><span style="font-size:78%;">photo του SATANASSO</span></strong><br /><br /><p><strong><span style="font-size:78%;"></span></strong></p><br /><p>ΚΟΛΑΦΩΝ<br /><br />Επί τέλους χθες απελευθερώθηκα από τον φόρο υποτέλειας που κατέβαλα επί ένα χρόνο στην VODAFON.<br />Πως, γιατί?<br />Περσινή αμαρτία. Μόλις μπλεγμένος στη γοητεία των μπλογκς και έχοντας σε χρήση φορητό υπολογιστή και με την προοπτική να πάω στην Κέρκυρα για λίγες εβδομάδες, είπα να μην στερηθώ την επαφή μου με το είδος.<br />Έτσι προσέγγισα την VODAFON που καιρό τώρα διαφήμιζε την κάρτα ασύρματης σύνδεσης internet. Έκανα εγγραφή στην υπηρεσία VM80 3G, με επιδότηση συσκευής-κάρτας (220€), επέλεξα την εξόφληση μέσω τραπεζικού μου λογαριασμού κι’ έτρεξα να ετοιμάσουμε βαλίτζες , αυτοκίνητο κι’ από Θεσσαλονίκη αυθημερόν, μαζί με το Λινάκι, να φτάσουμε στο Πεντάτι ν΄ αγναντεύουμε το Ιόνιο, τον Αϊ Γόρδη και τον Πέλεκα.<br />Η επομένη μέρα με βρήκε γεμάτο αγωνιώδη ενθουσιασμό για την πρώτη δοκιμή του νέου μου αποκτήματος, που θα με κρατούσε αγκαλιά με την παγκοσμιότητα βυθισμένο ηδονικά στη φύση των Κερκυραϊκών ελαιώνων.<br />Άνοιξα το εργαλείο, έβαλα την κάρτα, χτύπησα connect και περίμενα λεπτά 5,10, 15, και βάλε, άλλαζα θέσεις με το λάπτοπ αγκαλιά, από ελιά σ’ ελιά, βραχάκι-βραχάκι, τίποτε. Niente. Η εταιρία δεν είχε πεδίο δράσης σ’ αυτή την περιοχή. Τέρμα η διεθνής επικοινωνία για τις επόμενες δύο εβδομάδες.<br />Η πρώτη επικοινωνία μέσω internet έγινε στο φέρυ για Ηγουμενίτσα στην επιστροφή.<br />Η περιπέτεια όμως δεν τελειώνει εδώ. Η επιστροφή στην Θεσσαλονίκη δεν έλυσε αυτή την δυσκαμψία του δικτύου να έχει «σκιές» σε διάφορα σημεία της πόλης. Στην κατοικία μου, κοντά στο Επταπύργιο, το ίδιο. Στο Ποσείδι της Χαλκιδική, κατά την Σαββατοκυριακάτικη φυγή, παρομοίως .<br />Τον τρίτο μήνα έγινε διακοπή σύνδεσης λόγω μη εξόφλησης λογαριασμού. Στην διαμαρτυρία μου ότι έχω υπογράψει εξόφληση μέσω τραπέζης ( με επαρκέστατο απόθεμα), η απάντηση ήταν ότι δεν υπήρχε έγκριση από την τράπεζα. Ψέμα, η τράπεζα με διαβεβαίωσε ότι δεν υπήρξε κανένα πρόβλημα. Άρχισα να πληρώνω τα τιμολόγια άμεσα στα κατά τόπους υποκαταστήματα της εταιρίας. Κάποτε κατάλαβα ότι μερικοί λογαριασμοί ήταν διπλοπληρωμένοι διότι η αποπληρωμή μέσω τραπέζης λειτουργούσε κανονικά. Δεν υπήρχε θέμα μη έγκρισης όπως μου είχαν πεί. Αυτοί συμψηφίστηκαν, δεν πήγαν χαμένοι. Κερδισμένη η VODAFON με προκαταβολές. Βεβαίως η χρήση του προγράμματος ήταν ανύπαρκτη ή ελάχιστη. Η προσπάθεια επίλυσης του προβλήματος σαν πρόβλημα καθαρά τεχνικό (όπως με διαβεβαίωσαν οι υπάλληλοι της εταιρίας) προσέκρουσε στην δυσκολία τηλεφωνικής επικοινωνίας. Αν μπείτε στον κόπο να συνδεθείτε με την τεχνική υποστήριξη θα μπείτε σε έναν λαβύρινθο όπου μετά από μακροχρόνιες, σε λεπτά, αναμονές θα σας περνάνε από τον ένα υπεύθυνο στον άλλο, επαναλαμβάνοντας πολλαπλά το πρόβλημά σας. Εν τω μεταξύ ο ΟΤΕ βαράει μονάδες. Στο τέλος θα σας δώσουν κάποιο άλλο τηλέφωνο για να επαναληφθεί η περιήγηση στο λαβύρινθο. Μετά τέρμα. Τα χέρια ψηλά και αίτηση διακοπής του συμβολαίου. Στο σημείο αυτό υψώνεται ένας άλλος φραγμός. Η VODAFON φρόντισε έτσι η οιαδήποτε φυγή πελάτη της από την αγκάλη της να έχει κόστος. Η εταιρία δεν χάνει ποτέ. (Θυμηθείτε τις υποκλοπές και τους γαργαρισμούς της κυβέρνησης).<br />Στο συμβόλαιο, σε περίπτωση λύσης του συμβολαίου, υπάρχει ρήτρα επιστροφής της επιδότησης ποσοστιαία. Όταν πλέον αποφάσισα για την διακοπή κατάλαβα ότι ήταν το ίδιο να αφήσω να κυλήσει ο χρόνος μέχρι την λήξη της σύμβασης. Ίσως να είχα καλλίτερη τύχη σε σύνδεση κάποια στιγμή. </p><p>Αρχές Ιούνη σε υποκατάστημα της εταιρείας, 35 περίπου μέρες πριν την λήξη των 12 μηνών χρήσης, ζητώ την διακοπή. Μου λένε «ελάτε μετά τις 20/6». Πήγα χθες 26/6. Χρεώθηκα υποχρεωτικά ακόμη 30 μέρες παγίου διότι έπρεπε να κάνω την διακοπή 30 μέρες πριν την λήξη. Δηλαδή 10/6. Στη υπογράμμιση ότι υπάλληλος της εταιρείας μου είχε δώσει άλλη διευκρίνηση η απάντηση ήταν να πάω να διαμαρτυρηθώ. Ευχαρίστησα τον καλόν αυτόν άνθρωπο για τη εποικοδομητική συμβουλή του και έφυγα.<br />Η εταιρία αυτή κάνει γερές πιένες στην Ελλάδα, όπως και οι άλλες σίγουρα.<br />Όταν με το σκάνδαλο των υποκλοπών μάθαμε τον μισθό που λαμβάνει ετησίως ο εκάστοτε διευθύνον σύμβουλος, ( κάτι σαν τις αποδοχές του συνόλου του υπουργικού συμβουλίου), έγινε σαφές ποιοι έχουν το πάνω χέρι στην οικονομία (=πολιτική) αυτού του τόπου.</p><br /><p>Η χασούρα συνοψίζεται σε πάγια 12 συν 1 μήνες επι 37€.</p><br /><p></p><br /><p>Καλό Καλοκαίρι</p>SATANASSOhttp://www.blogger.com/profile/01761599513713149313noreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-8713795484124117120.post-72238988318496994612008-06-13T22:37:00.006+03:002008-06-27T09:18:16.548+03:00ΔΙΑ ΧΕΙΡΟΣ ΔΙΑΦΟΡΩΝ<span class="Apple-style-span" style="font-size:medium;"><br /></span><br /><p class="MsoNormal"><span style="font-size:0;"><span class="Apple-style-span" style="font-size:medium;">Μετά από προτροπή του Δ. Βίτσου του οποίου η αισιοδοξία βρήκε αποκούμπι στους στίχους του Γ. Σουρή, κάνω πρόταση σωτηρίας την επιστροφή στη φύση. Έστω και της “λαϊκής” της γειτονιάς. </span></span></p><p class="MsoNormal">Στείλετε την εικόνα σας στο <a href="http://autographcollectors.blogspot.com/">autographcollectors.blogspot.com</a></p><br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEipVLzd2eRfFpisFyvtKJYmxXtUJvNTB0jiICB4AeNfssi4qFLCZnxtu4Tc-w1Z7zjP9yI4BsVooBLqsRLw3RVKFAJsrbl6efPLzScbejyNhr4dlzzi2BtBYH3Rs7zGMmBSc4Ww9dqoAHTp/s1600-h/Collage.jpg"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5211452795409160802" style="DISPLAY: block; MARGIN: 0px auto 10px; CURSOR: hand; TEXT-ALIGN: center" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEipVLzd2eRfFpisFyvtKJYmxXtUJvNTB0jiICB4AeNfssi4qFLCZnxtu4Tc-w1Z7zjP9yI4BsVooBLqsRLw3RVKFAJsrbl6efPLzScbejyNhr4dlzzi2BtBYH3Rs7zGMmBSc4Ww9dqoAHTp/s320/Collage.jpg" border="0" /></a>SATANASSOhttp://www.blogger.com/profile/01761599513713149313noreply@blogger.com4tag:blogger.com,1999:blog-8713795484124117120.post-6563514530986437712008-04-10T21:14:00.013+03:002008-06-27T14:16:41.851+03:00ΚΑΠΟΤΕ ΣΤΟΝ Αϊ ΓΟΡΔΗ<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhmlRDnCBhjXOVYdsOOw0qshEZmeYIofWgHRYDvVjBsxqlsjrpRmiOdlx2Hc4eRK0dnC_m-UOAcK-FO1mqsTSbNtWOAhqVSiFRrdUXfv_24GmA9ePB1jlIDavVdaaGMnsw2kp5JXEC7KN9f/s1600-h/T12-16--.jpg"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5197139386802709538" style="FLOAT: left; MARGIN: 0px 10px 10px 0px; CURSOR: hand" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhmlRDnCBhjXOVYdsOOw0qshEZmeYIofWgHRYDvVjBsxqlsjrpRmiOdlx2Hc4eRK0dnC_m-UOAcK-FO1mqsTSbNtWOAhqVSiFRrdUXfv_24GmA9ePB1jlIDavVdaaGMnsw2kp5JXEC7KN9f/s320/T12-16--.jpg" border="0" /></a><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><div><br /><br />Και ήταν απέραντη η αμμουδιά μπροστά μας<br />Ήσουν κι’ εσύ με το απέραντο χαμόγελο<br /><br />Στην άμμο κοιμηθήκαμε εκείνο το βράδυ<br /><br />Τώρα μου ‘ρχεται στο νου, η στιγμή που ανταμώσαμε<br />για πρώτη φορά στις σκάλες.<br />Κάτω από τ’ απλωμένα σεντόνια<br />που άδειαζαν στον αέρα τους ψίθυρους της νύχτας<br />Με το θρόισμα των ρούχων<br />Και τον στεναγμό ολοκλήρωσης των ονείρων<br />Αγνώστων Σωμάτων<br />Πίσω από τα σφαλιστά παράθυρα<br /><br /><br /><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEitxbsMUMzrv8ixIRPUDpipQkyjWMGD27TlicLg2DdD-X5N1E9AHtvdudJdUOyJj4fma00Lj9QQmletDmxqnJyfqR7AasibmwTMpRN78_yJtC_-V-NiR10KFcpaaiGKaCzM3XtisQ1ij8uZ/s1600-h/T11-23-1.JPG"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5197139223593952274" style="FLOAT: left; MARGIN: 0px 10px 10px 0px; CURSOR: hand" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEitxbsMUMzrv8ixIRPUDpipQkyjWMGD27TlicLg2DdD-X5N1E9AHtvdudJdUOyJj4fma00Lj9QQmletDmxqnJyfqR7AasibmwTMpRN78_yJtC_-V-NiR10KFcpaaiGKaCzM3XtisQ1ij8uZ/s320/T11-23-1.JPG" border="0" /></a><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /></div><div><br /><br />Μετά, φτιάξαμε τον κύκλο που μας προστάτευε<br />Από βασκανίες και άδεια λόγια.<br /><br /><br /><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi5-jSAGuC9dPjVKQcwAbHj0qU9n5UKYLyAZb8SUuAVI73Bo4x18D8FHqyOcYos0LAfNFmg3gIZ8eJMiInFU_2ImCu3Ncl7amw9q590MTxb8qEABMU_5Y80xpq-mkwwqcKJcuZwT6W3PS_J/s1600-h/T12-16-1.jpg"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5197138884291535858" style="FLOAT: left; MARGIN: 0px 10px 10px 0px; CURSOR: hand" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi5-jSAGuC9dPjVKQcwAbHj0qU9n5UKYLyAZb8SUuAVI73Bo4x18D8FHqyOcYos0LAfNFmg3gIZ8eJMiInFU_2ImCu3Ncl7amw9q590MTxb8qEABMU_5Y80xpq-mkwwqcKJcuZwT6W3PS_J/s320/T12-16-1.jpg" border="0" /></a><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /></div><div><br /><br />Στην σκάλα πέρα σύντομα ν’ανεβούμε<br /><br />Μες στους λειμώνες της ακτής για να κρυφτούμε<br /><br /><br /><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEimq30_02WlBakGvdCss858XcUaW0HlQTjacKWo3YVJb1n1iU3HzXfiKtiDsY9t55WDVbLWAEf51fjAf-3ygJiVMckL9PIQAcURmfsi6Z0RFuDKRq3P84K0qQtS0MLF7pb3wx5a3IRHuUep/s1600-h/T12-16-2.jpg"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5197139038910358530" style="FLOAT: left; MARGIN: 0px 10px 10px 0px; CURSOR: hand" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEimq30_02WlBakGvdCss858XcUaW0HlQTjacKWo3YVJb1n1iU3HzXfiKtiDsY9t55WDVbLWAEf51fjAf-3ygJiVMckL9PIQAcURmfsi6Z0RFuDKRq3P84K0qQtS0MLF7pb3wx5a3IRHuUep/s320/T12-16-2.jpg" border="0" /></a><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjeH4xY74svXz-pWBMjOksennr8GtHgoUVJO4Nc1Stcs05mpziuwB7dxuxpj1gls-6L2OgvDiUjKjHbtlPWNBjvKvIyZY66xQirFyUpfpiT_1p1HWln5kbmv0gJHmXAt2u7RmALDcTz53WU/s1600-h/T11-23--ry+brush.jpg"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5197138618003563490" style="FLOAT: left; MARGIN: 0px 10px 10px 0px; CURSOR: hand" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjeH4xY74svXz-pWBMjOksennr8GtHgoUVJO4Nc1Stcs05mpziuwB7dxuxpj1gls-6L2OgvDiUjKjHbtlPWNBjvKvIyZY66xQirFyUpfpiT_1p1HWln5kbmv0gJHmXAt2u7RmALDcTz53WU/s200/T11-23--ry+brush.jpg" border="0" /></a><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br />(Αυτά όλα τότε. Έναν Αύγουστο του 196...και κάτι)</div><div> </div><div><span style="font-size:78%;"><strong>Υ.Γ. Οι photo είναι του SATANASSO</strong></span></div>SATANASSOhttp://www.blogger.com/profile/01761599513713149313noreply@blogger.com6tag:blogger.com,1999:blog-8713795484124117120.post-32061489647267823792008-04-02T09:31:00.007+03:002008-04-02T10:54:40.358+03:00Και πάλι Ν.Μ.Α.<strong><span style="font-size:130%;">«Φουρνέλο» κάτω από την Ακρόπολη. «ΤΑ ΝΕΑ» 28-3<br />Γκρεμίζουν και κτίριο αιωνόβιο για χάρη του Μουσείου. «ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΊΑ» 28-3 </span></strong><br /><br />Στο πρόπλασμα της βραβευμένης αρχιτεκτονικής μελέτης του Μπερνάρ Τσουμί, για το Μουσείο Ακροπόλεως, στην περίμετρο του οικοδομικού τετραγώνου, παρέμεναν στην θέση τους τα πέντε κτίρια που οριοθετούν το περίγραμμά του. Η εντύπωση που αποκόμισα ήταν ότι μαζί με τα , τότε ακόμη, διατηρητέα της οδού Δ. Αρεοπαγίτου 17-19, θα σωζόντουσαν και τα υπόλοιπα τρία. Οι λόγοι που μου έδιναν αυτήν την εντύπωση ήταν ότι, δεν ενοχλούσαν το νέο μέγαρο, ελάττωναν, στην προοπτική ενόρασης του Μουσείου κατά το μήκος της οδού Χατζηχρήστου, τον τεράστιο όγκο του και τέλος ότι θα υπήρχε η ευαισθησία διατήρησης των ελάχιστων πλέον εναπομεινάντων δειγμάτων αρχιτεκτονικής του παρελθόντος της γειτονιάς αυτής.<br /><br /><p><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi8ps5YeDE7lc6OC8InIMsXQdCfKa0ySusf7NqwZwCiCSpVFPY5I95hHvdVwuzLVblJDepbG0w5I9AUqc_TbrVV_H77Z2ghbbAccUhRgCNMATvvxzDE8rg0O8_GyBQsvTlovP7jDdI1UQUr/s1600-h/DSC03634.JPG"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5184533129509890322" style="DISPLAY: block; MARGIN: 0px auto 10px; CURSOR: hand; TEXT-ALIGN: center" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi8ps5YeDE7lc6OC8InIMsXQdCfKa0ySusf7NqwZwCiCSpVFPY5I95hHvdVwuzLVblJDepbG0w5I9AUqc_TbrVV_H77Z2ghbbAccUhRgCNMATvvxzDE8rg0O8_GyBQsvTlovP7jDdI1UQUr/s320/DSC03634.JPG" border="0" /></a> <strong><span style="font-size:78%;">Στην ευθεία της οδού Καβαλλότι που συγκλίνει με την Χατζηχρήστου κάθετα στην Μητσαίων. Αριστερά</span></strong><span style="font-size:78%;"><strong> φαίνεται το προς κατεδάφιση νεοκλασσικό, ενώ δεξιά τα τέσσερα στην σειρά νεοκλασσικά με τα οποία κάνει σύνολο το πρώτο. (φωτ. 2007)</strong></span></p><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiBa8IKToKrS3IWNZcugjsnIv0fTE7HVyN1TKOZ7QufltwNfJjlmzScTVEZvD2khqybdXmzsZAenCloFPFo-gY2p7LEZGiNkI6AWcgsMKBVb9AY6lvNQjTAfugiGm9mBOMfVvnfnj6ErB6f/s1600-h/DSC01105+copy.JPG"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5184532369300678914" style="DISPLAY: block; MARGIN: 0px auto 10px; CURSOR: hand; TEXT-ALIGN: center" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiBa8IKToKrS3IWNZcugjsnIv0fTE7HVyN1TKOZ7QufltwNfJjlmzScTVEZvD2khqybdXmzsZAenCloFPFo-gY2p7LEZGiNkI6AWcgsMKBVb9AY6lvNQjTAfugiGm9mBOMfVvnfnj6ErB6f/s320/DSC01105+copy.JPG" border="0" /></a><strong> <span style="font-size:78%;">Το κτίριο γωνία Μητσαίων με Χατζηχρήστου. (φωτ. 2005)</span> </strong><br /><br />Το κτίριο μάλιστα, που βρίσκεται στην γωνία των οδών Μητσαίων και Χατζηχρήστου, συμβιώνει με τα άλλα δύο γωνιακά απέναντί του δημιουργώντας ένα σύνολο. Ομοίως και το άλλο, όπου υπήρξε το γνωστό χαρτοπωλείο Βραχωρίτη, αποτελούμενο από ένα όμορφο σύμπλεγμα τεσσάρων κτιρίων στην γωνία με οδό Μακρυγιάννη, συντροφεύει αντικριστά το κτίριο Τουλούπα. Τίποτε από αυτές τις, αφελείς τελικά, προβλέψεις μου δεν βρήκε έδαφος, μένοντας με μια απορία που είναι και συνακόλουθη του αινίγματος που λέγεται «νεοέλληνες και το παρελθόν τους».<br /><br /><br /><div><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEieva9-Vpez7sBxuoSkP-LymmGdL4WHV8tpcbF_gqXaAx9pB3ykmVJK9QQjTT4kvtwSgPizOs8h5ifnZqOHcIYX32PEs81W05-S9yYGlpbDrYGloiUKGhscrAoJmgQ4EeZxTWwNlx-mHAMq/s1600-h/DSC01102+copy.JPG"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5184532244746627314" style="DISPLAY: block; MARGIN: 0px auto 10px; CURSOR: hand; TEXT-ALIGN: center" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEieva9-Vpez7sBxuoSkP-LymmGdL4WHV8tpcbF_gqXaAx9pB3ykmVJK9QQjTT4kvtwSgPizOs8h5ifnZqOHcIYX32PEs81W05-S9yYGlpbDrYGloiUKGhscrAoJmgQ4EeZxTWwNlx-mHAMq/s320/DSC01102+copy.JPG" border="0" /></a><span style="font-size:78%;"><strong> Το νεοκλασικό συγκρότημα στην οδό Μακρυγιάννη με Χατζηχρήστου. (φωτ. 2004) </strong></span><br /><br /><strong><span style="font-size:78%;">Το κτίριο Τουλούπα, γωνία Μακρυγιάννη και Χατζηχρήστου, απέναντι από το προϋγούμενο</span></strong></div><div><strong><span style="font-size:78%;"></span></strong><br /><div><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhIlc9400_p9Dv5aVNT7Eh-qciuosloCWDF5xmZn9-f3DEDpULXeldoe-jpmrHcR79LmhbRz-BGnDz9Sn1jNql11MOErt7Ca7BoVUiYCZI7NChOsAXGOSsO14eU6rzF_MYMjH1ZNdkMPSDn/s1600-h/DSC03133.JPG"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5184532150257346786" style="DISPLAY: block; MARGIN: 0px auto 10px; CURSOR: hand; TEXT-ALIGN: center" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhIlc9400_p9Dv5aVNT7Eh-qciuosloCWDF5xmZn9-f3DEDpULXeldoe-jpmrHcR79LmhbRz-BGnDz9Sn1jNql11MOErt7Ca7BoVUiYCZI7NChOsAXGOSsO14eU6rzF_MYMjH1ZNdkMPSDn/s320/DSC03133.JPG" border="0" /></a><br /><br />Ασχολήθηκα με την Αρχιτεκτονική για αρκετά μεγάλο διάστημα και δεν με θεωρώ μονομανή λάτρη της παράδοσης, ή παθιασμένο του παρελθόντος και ουδέποτε παρασύρθηκα στον σχεδιασμό κτηρίων που να μιμούνται της αρχιτεκτονική των παλαιότερων γενεών. Ενασχόληση που παρέσυρε πολλούς αρχιτέκτονες στην μεταπολίτευση, λόγω του συρμού για μια «επιστροφή στις ρίζες». Αλλά, μου φαίνεται ανεξήγητη αυτή η εμμονή – σε συσχετισμό, παράλληλα, με τον νευρασθενικό αγώνα για το όνομα της Μακεδονίας – ότι ένα Μουσείο του οποίου ο σκοπός είναι η ανάδειξη του πολιτισμικού παρελθόντος, για να υπάρξει σαρώνει στο διάβα του ότι προϋπήρξε αυτού. Δείγματα της αρχιτεκτονικής παράδοσης της Ελλάδας, όπως φιλοδοξεί ναι γίνει στο μέλλον και το ίδιο.<br />Δεν γνωρίζω αυτούς που απαρτίζουν την γνωμοδοτική ομάδα που αποφάσισε την κατεδάφιση όλων των κτιρίων της περιμέτρου, πλην Βάϊλερ (γιατί? έγιναν ξαφνικά σε ποσοστό επί τις % γενναιόδωροι?). Σίγουρα όμως είναι άνθρωποι αξιόλογοι, μορφωμένοι και με τις αδυναμίες τους, όπως όλοι μας.<br /><strong>Αλλά!<br /></strong>Στον νου μου έρχεται η εμπειρία που είχα πριν τριανταπέντε χρόνια όταν, για πρώτη φορά, επισκέφτηκα τον θερινό οικισμό των καθηγητών του Α.Π.Θ. στην Βουρβουρού της Χαλκιδικής. Αν εξαιρέσω λίγα σπίτια κάποιων καθηγητών της αρχιτεκτονικής (όχι όλων), τα υπόλοιπα μου άφησαν τραύμα ανεπούλωτο. Γιατί κάνω αυτήν την παραπομπή? Γιατί ακόμη και μέσα στην συνάφεια με ανθρώπους, ακόμη και πέραν του φιλικού μου κύκλου, πανεπιστημιακούς και άλλους, εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων, αυτοί που θεωρητικά εκπροσωπούν την elite αυτής των χώρας, έχουν πολύ κακιά σχέση με την αρχιτεκτονική. Ή άλλως, Μαύρα Μεσάνυχτα και το έζησα στα σπίτια τους. Δεν είναι περίεργο το πώς κατάντησε το δομημένο μας περιβάλλον, με ελάχιστες αντιδράσεις και αυτές γενικόλογες. Έτσι εξηγείται και η άκριτη αποδοχή ενός ά-σχημου κτιρίου, σαν το υπέρτερο αισθητικά επίτευγμα.<br /><br />Σημειώνω για κάθε ενδιαφερόμενο να μάθει για την περιοχή, την ενδιαφέρουσα έρευνα των Μάρω Βουγιούκα και Βασίλη Μεγαρίδη με τίτλο <strong>"Μακρυγιάννη-Ακρόπολη"</strong> στις εκδόσεις ΦΙΛΙΠΠΟΤΗ.</div><div></div></div>SATANASSOhttp://www.blogger.com/profile/01761599513713149313noreply@blogger.com8tag:blogger.com,1999:blog-8713795484124117120.post-51892024724498683222008-03-19T09:03:00.009+02:002008-03-26T21:11:18.613+02:00ΜΑΡΤΗΣ<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgq3IyIRFanKbEjV-FgJ6OWs3IXUIAHenISM9OGVv-7RW81Fe9_pwH3E4ljS-ayWK4dCYLGz1NJvWqakXSrT05C1Y31Z90V8UqpEZDKe3RiCdeUMeDNe0mh_9ZzffkcoTMTjQhxWD-Ca9_L/s1600-h/%CE%9A%CE%91%CE%A3%CE%A4%CE%91%CE%9D%CE%95%CE%A1%CE%97+4.jpg"><img style="display:block; margin:0px auto 10px; text-align:center;cursor:pointer; cursor:hand;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgq3IyIRFanKbEjV-FgJ6OWs3IXUIAHenISM9OGVv-7RW81Fe9_pwH3E4ljS-ayWK4dCYLGz1NJvWqakXSrT05C1Y31Z90V8UqpEZDKe3RiCdeUMeDNe0mh_9ZzffkcoTMTjQhxWD-Ca9_L/s320/%CE%9A%CE%91%CE%A3%CE%A4%CE%91%CE%9D%CE%95%CE%A1%CE%97+4.jpg" border="0" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5181689049411119314" /></a>Μπήκε ο Μάρτης και μας διώχνει από την πόλη μια λαχτάρα για την φύση που μόλις άρχισε να μουρμουράει.<br /><div><br /></div><div><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgBjNgcm9RUKq7bfVGAdaTR1qI5JQ3iqHKgMi-eQjCETHzyT8Yic97bdINlLBeCQqjfwQDj1QNpE0Dpd0LzR5Cu2N2Wt-hIHCx_gFSVBSSYQoUIjxuXNXh8io6Lj0WNtN0NytcxPV4TViDI/s1600-h/%CE%9B%CE%9F%CE%A5%CE%9B%CE%9F%CE%A5%CE%94%CE%99%CE%911.jpg"><img style="display:block; margin:0px auto 10px; text-align:center;cursor:pointer; cursor:hand;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgBjNgcm9RUKq7bfVGAdaTR1qI5JQ3iqHKgMi-eQjCETHzyT8Yic97bdINlLBeCQqjfwQDj1QNpE0Dpd0LzR5Cu2N2Wt-hIHCx_gFSVBSSYQoUIjxuXNXh8io6Lj0WNtN0NytcxPV4TViDI/s320/%CE%9B%CE%9F%CE%A5%CE%9B%CE%9F%CE%A5%CE%94%CE%99%CE%911.jpg" border="0" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5181688869022492866" /></a>Κι' ανάμεσα στα ξερά φύλα και τις υγρές πέτρες οι κρόκοι τεντώνουν τα βλαστάρια τους να βρουν τόπο τα μπουμπούκια ν'ατενίσουν τον ήλιο.</div><div><br /></div><div><br />Μα το δάσος κοιμάται ακόμα. Η βοή ξεκίνησε κιόλας κάτω απ' τα φύλα που σκεπάζουν το υγρό χώμα.</div><img style="display:block; margin:0px auto 10px; text-align:center;cursor:pointer; cursor:hand;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg5_EdbKlHllJfSnbpa2O0eiazir1JBzY3tZ7FH3h4G1r38MkzCf94yVA_nUdMrFfCvAM5cOy4fMMcZetTaRqdOxwRz_xH-ZsXj23ZiuEGAoA0XheYjTDJS1sVJdR-FE1CZgXKLWm3E3naN/s320/%CE%94%CE%91%CE%A3%CE%9F%CE%A3.jpg" border="0" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5181688512540207282" /><div><br /></div><div><br /></div><div><br /></div><div>Αυτά σαν να ζητούν βοήθεια στον ουρανό για της παράφωνες χορδές με ήχους ανθρώπων, που τα χωρίζουν.</div><div><br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgJ70nAh7oYygH7yUi1wFQ9v-C5H3DQh1m0qtKFMN2LHcoz72YVd4XG_zXdep8HqcIy09OL2USpQHlgjdL4RdidTpVX6sLsBbKDHUefLL424Q3CgZHjCtGEAFkIUyz4j4lnY35oBNevqIdR/s1600-h/%CE%9A%CE%91%CE%A3%CE%A4%CE%91%CE%9D%CE%95%CE%A1%CE%97+3.jpg"><img style="display:block; margin:0px auto 10px; text-align:center;cursor:pointer; cursor:hand;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgJ70nAh7oYygH7yUi1wFQ9v-C5H3DQh1m0qtKFMN2LHcoz72YVd4XG_zXdep8HqcIy09OL2USpQHlgjdL4RdidTpVX6sLsBbKDHUefLL424Q3CgZHjCtGEAFkIUyz4j4lnY35oBNevqIdR/s320/%CE%9A%CE%91%CE%A3%CE%A4%CE%91%CE%9D%CE%95%CE%A1%CE%97+3.jpg" border="0" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5181688327856613538" /></a><br /></div><div>Θέλουν τον χρόνο τους να βγεί το πράσινο ρούχο να τα ντύσει.</div><div><br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjdUaHMZGs7pZlSPaoY04pyTQLzwow0SMt58SukKND_D11jB0rzbjyHsqJebc_d49QRNInm7gETlDJQzC1658Mg6tL4sgAZXDpEd2H1wd64Az5HI2Tsf9vHQRBhXmD6YimWJfMROO31lFOV/s1600-h/%CE%9A%CE%91%CE%A3%CE%A4%CE%91%CE%9D%CE%95%CE%A1%CE%97+1.jpg"><img style="display:block; margin:0px auto 10px; text-align:center;cursor:pointer; cursor:hand;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjdUaHMZGs7pZlSPaoY04pyTQLzwow0SMt58SukKND_D11jB0rzbjyHsqJebc_d49QRNInm7gETlDJQzC1658Mg6tL4sgAZXDpEd2H1wd64Az5HI2Tsf9vHQRBhXmD6YimWJfMROO31lFOV/s320/%CE%9A%CE%91%CE%A3%CE%A4%CE%91%CE%9D%CE%95%CE%A1%CE%97+1.jpg" border="0" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5179345272405085618" /></a>Στο Πάϊκο και στα Πιέρια, την Καστανερή και το Ελατοχώρι, βγήκαμε ν' αποχαιρετίσουμε τον χειμώνα και στην όμορφη Γουμέννισα να φροντίσουμε για την επαρκή προμήθεια καλού τσίπουρου και κόκκινου κρασιού. Δημιουργίες της γης και του Αϊδαρίνη.</div>SATANASSOhttp://www.blogger.com/profile/01761599513713149313noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8713795484124117120.post-47722351432386327232008-02-24T09:50:00.007+02:002008-02-24T10:32:01.026+02:00ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ<div><div><div><br /></div><div><img style="float:left; margin:0 10px 10px 0;cursor:pointer; cursor:hand;" src="http://3.bp.blogspot.com/_rNAWEnWtPAY/R8EoHvnBrNI/AAAAAAAAAMk/pslamdKArxg/s200/DSC03700.JPG" border="0" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5170457960702389458" /></div><div><br /></div><div><br /></div><div><br /></div><div><br /></div><div><br /></div><div><br /></div><div><br /></div><div><br /></div><div><br /></div><div><br /></div><div><br /></div><div><br /></div><div><span style="mso-ansi-language:EN-US">A</span><span lang="EL">υτές τις μέρες εκθέτει ο φωτογράφος Δημήτρης<span style="mso-spacerun: yes"> </span>Σούλας την δουλειά του, έργο μιας ολόκληρης ζωής, στο Μουσείο Φωτογραφίας της Θεσσαλονίκης. Στιγμιότυπα της καθημερινής ζωής της Γερμανίας του Βίλλυ Μπράντ, του ’68 και της πολιτικής κινητοποίησης, των φοιτητικών κινημάτων και βεβαίως της </span><span style="mso-ansi-language:EN-US">real</span> <span style="mso-ansi-language:EN-US">politik</span><span lang="EL">-</span><span style="mso-ansi-language:EN-US">ost</span> <span style="mso-ansi-language:EN-US">politik</span><span lang="EL">.</span><br /></div><div> <p class="MsoNormal" style="margin-left:.25in"><span lang="EL">Αλλά δεν θα επιμείνω σ’ αυτά. Περάσανε πλέον. Άλλο είναι το θέμα μου κι’ ας πέρασε κι’ αυτό αλλά δεν έσβησε. Και ποιό είναι αυτό? Μα να βρεθεί μπροστά μας, σαν<span style="mso-spacerun: yes"> </span>σε μια ζωντανή στιγμή ανάγλυφη του χαρακτήρα του, ο χαμένος μας φίλος. Ο τόσο αγαπητός, τρυφερός, ερωτικός και άπλετα γενναιόδωρος. Ο Γιάννης Κυριακίδης.</span></p> <p class="MsoNormal" style="margin-left:.25in"><span lang="EL">Η φωτογραφία, ενσταντανέ στον Σταθμό του Μονάχου, είναι ίσως εντέχνως «στημένη», γιατί ο Γιάννης ήταν γνωστός στη Βαυαρική πρωτεύουσα. Ηθοποιός μεγάλου ταλέντου και οργανωτής της θεατρικής σκηνής των Ελλήνων εργατών του Μονάχου, αλλά και συνεργάτης της Βαυαρικής τηλεόρασης. Ήταν τότε που λόγω της χούντας, αναγκάστηκε να εκπατριστεί μαζί με τον αδελφό του τον Νίκο. Επίσης καλό ηθοποιό. Είχαν και ένα μπαρ-στέκι όπου σύχναζε και ο μακαρίτης ο Παύλος Μπακογιάννης.</span></p> <p class="MsoBodyTextIndent"><span lang="EL">Στην Ελλάδα έπαιξε με διάφορα θεατρικά σχήματα, συνεργαζόμενος με γνωστούς σκηνοθέτες. Τον θυμάμαι με τον<span style="mso-spacerun: yes"> </span>Λιβαθυνό στην Πάτρα σε έργο του Ευγένιου Ροστάν, έπαιξε Τσέχωφ στο θέατρο «ΑΜΟΡΕ», επίσης στο «Από Μηχανής Θέατρο» και για αρκετά χρόνια συνεργάτης του ΚΘΒΕ.<span style="mso-spacerun:yes"> </span>Οι ρόλοι του δεν ήσαν πρωταγωνιστικοί, με την κλασσική έννοια, αλλά κυριαρχούσε πάντα. Όπως κυριαρχούσε στην παρέα, στο κρασί και στον έρωτα. Την τελευταία φορά που τον είδα σε παράσταση ήταν στο έργο του Ο’ Νηλ, «Όχι άλλα δάκρυα για την Ηλέκτρα» σε σκηνοθεσία Βουτσινά. Ήταν Παρασκευή ενός χειμωνιάτικου μήνα. Τρεις μέρες μετά, Δευτέρα – αργία των θεάτρων – σε βραδινή έξοδο, το αυτοκίνητο έχασε την πορεία του και έπεσε σε ένα<span style="mso-spacerun: yes"> </span>αποστραγγιστικό κανάλι στην Χαλάστρα. Πνίγηκε. Μαζί του και η αγαπητή Ελευθερία. </span></p> <!--EndFragment--> </div><div><br /></div><div><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhNAEkcDQDBgoV9podCGiCVscjcL2GPyrhAPEOl85pqiJMvxDMMOsU-ktLWxklWkTjEvQ30V8bDwzEY_HGF3lIY83wGguPaFVXPb_j04OixonoTsHE8bDNW4upjr2oth3Cj4wMAwmfuhpwo/s1600-h/DSC03702.JPG"><img style="display:block; margin:0px auto 10px; text-align:center;cursor:pointer; cursor:hand;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhNAEkcDQDBgoV9podCGiCVscjcL2GPyrhAPEOl85pqiJMvxDMMOsU-ktLWxklWkTjEvQ30V8bDwzEY_HGF3lIY83wGguPaFVXPb_j04OixonoTsHE8bDNW4upjr2oth3Cj4wMAwmfuhpwo/s320/DSC03702.JPG" border="0" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5170457806083566786" /></a><br /></div><div><!--StartFragment--> <p class="MsoNormal" style="margin-left:.25in"><span lang="EL">Ο κοινός μας φίλος Γρηγόρης Μπιλίτσας, που πάντα, κουβαλώντας χαρτί και στυλό, συνέτασσε τις σκέψεις του (αλλά και τις δικές μας) σε έμμετρο λόγο, του αφιέρωσε αυτό :</span></p> <p class="MsoNormal" style="margin-left:.25in"><span lang="EL"> ΠΟΥ ΠΑΣ;</span></p></div><div> <p class="MsoNormal" style="margin-left:.25in"><span lang="EL">Θαρρείς και πως απόκτησε</span></p> <p class="MsoNormal" style="margin-left:.25in"><span lang="EL">Ο ήλιος περιβόλι</span></p> <p class="MsoNormal" style="margin-left:.25in"><span lang="EL">Κι’ έβαλε κρύσταλλα θαμπά</span></p> <p class="MsoNormal" style="margin-left:.25in"><span lang="EL">Το χάρο να ‘μποδίσει</span></p> <p class="MsoNormal" style="margin-left:.25in"><span lang="EL">Που πας;</span></p> <p class="MsoNormal" style="margin-left:.25in"><span lang="EL">Παιδί με τις παράξενες</span></p> <p class="MsoNormal" style="margin-left:.25in"><span lang="EL">Ονείρων συλλογές</span></p> <p class="MsoNormal" style="margin-left:.25in"><span lang="EL">Θα μπει σε λίγο η άνοιξη</span></p> <p class="MsoNormal" style="margin-left:.25in"><span lang="EL">Να σκιάξει τα σκοτάδια</span></p> <p class="MsoNormal" style="margin-left:.25in"><span lang="EL">Που πας;</span></p> <p class="MsoNormal" style="margin-left:.25in"><span lang="EL">Σ’ αλκυονίδες μέρες του Γενάρη</span></p> <p class="MsoNormal" style="margin-left:.25in"><span lang="EL">Σε νύχτες από φώσφορο;</span></p> <p class="MsoNormal" style="margin-left:.25in"><span lang="EL">Που πας; </span></p> <p class="MsoNormal" style="margin-left:.25in"><span lang="EL">Παιδί μιας ατραγούδιστης</span></p> <p class="MsoNormal" style="margin-left:.25in"><span lang="EL">Άγραφτης τραγωδίας;</span></p> <p class="MsoNormal" style="margin-left:.25in"><span lang="EL">Μετρώντας του ορίζοντα</span></p> <p class="MsoNormal"><span lang="EL"><span style="mso-spacerun:yes"> </span>Το μπόϊ με λαχτάρα</span></p> <p class="MsoNormal" style="margin-left:.25in"><span lang="EL">Με κείνη εκεί την ξέθωρη</span></p> <p class="MsoNormal" style="margin-left:.25in"><span lang="EL">Μεζούρα του Άγιου Ήλιου;</span></p> <p class="MsoNormal" style="margin-left:.25in"><span lang="EL"> <o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="margin-left:.25in"><span lang="EL">Τώρα ποιός χρόνος ανυπόδητος</span></p> <p class="MsoNormal" style="margin-left:.25in"><span lang="EL">Σαν ποιός καιρός αλήτης</span></p> <p class="MsoNormal" style="margin-left:.25in"><span lang="EL">Θα βάλει σύνορα στο φως</span></p> <p class="MsoNormal" style="margin-left:.25in"><span lang="EL">Πλάστιγγα στις βροχούλες;</span></p> <p class="MsoNormal" style="margin-left:.25in"><span lang="EL">Μην πεις πως ό,τι χάθηκε</span></p> <p class="MsoNormal" style="margin-left:.25in"><span lang="EL">Έπρεπε να χαθεί</span></p> <p class="MsoNormal" style="margin-left:.25in"><span lang="EL">Πως για να ζήσει το σκοτάδι</span></p> <p class="MsoNormal" style="margin-left:.25in"><span lang="EL">Τρώει του ήλιου τα παιδιά</span></p> <p class="MsoNormal" style="margin-left:.25in"><span lang="EL">Πως είναι ο έρωτας σημάδι</span></p> <p class="MsoNormal" style="margin-left:.25in"><span lang="EL">Για το παιχνίδι των τρελών</span></p> <p class="MsoNormal" style="margin-left:.25in"><span lang="EL">Πως μένει πάντα στο σταθμό</span></p> <p class="MsoNormal" style="margin-left:.25in"><span lang="EL">Μόνος και περιμένει.</span></p></div><div><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjslNjJjruFNud8bIf72mfPSy5fy7hZyB91FGF8F2Z0JRjsHTXMmtshV8lvn01HZGKV9W09EBT312TdhDp7NuLiotHqhzFc2AnUhlbuv_VNjdQgr9ErAmemUBn5R6OQOI-fn1IAjw_Bz0cC/s1600-h/DSC03703.jpg"><img style="float:right; margin:0 0 10px 10px;cursor:pointer; cursor:hand;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjslNjJjruFNud8bIf72mfPSy5fy7hZyB91FGF8F2Z0JRjsHTXMmtshV8lvn01HZGKV9W09EBT312TdhDp7NuLiotHqhzFc2AnUhlbuv_VNjdQgr9ErAmemUBn5R6OQOI-fn1IAjw_Bz0cC/s320/DSC03703.jpg" border="0" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5170455280642796722" /></a><br /></div></div></div>SATANASSOhttp://www.blogger.com/profile/01761599513713149313noreply@blogger.com4tag:blogger.com,1999:blog-8713795484124117120.post-38001419062704720412008-02-11T08:32:00.001+02:002009-04-01T17:42:05.069+03:00Κ.Θ.<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgWU94VTISSKwiwreKScn4D5RPJGu_y3bdff2rnltuokcD3rHnkRLwBAhdtu8YeXq9rXxJGBgq6Qcx2LvWFTaDpBiw75Iw3nkK3zW_eoaDz5o5gjIpEd6F5sSR4ShWvuaacCbM5_iF7junM/s1600-h/%CE%A0%CE%A5%CE%A1%CE%93%CE%9F%CE%A3+%CE%98%CE%95%CE%9F%CE%A4%CE%9F%CE%9A%CE%97+2.JPG"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5165612614822243330" style="DISPLAY: block; MARGIN: 0px auto 10px; CURSOR: hand; TEXT-ALIGN: center" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgWU94VTISSKwiwreKScn4D5RPJGu_y3bdff2rnltuokcD3rHnkRLwBAhdtu8YeXq9rXxJGBgq6Qcx2LvWFTaDpBiw75Iw3nkK3zW_eoaDz5o5gjIpEd6F5sSR4ShWvuaacCbM5_iF7junM/s320/%CE%A0%CE%A5%CE%A1%CE%93%CE%9F%CE%A3+%CE%98%CE%95%CE%9F%CE%A4%CE%9F%CE%9A%CE%97+2.JPG" border="0" /></a> <strong> <span style="font-size:85%;"> 1- Ο Πύργος των Θεοτόκη στους Καρουσάδες</span><br /></strong><br /><strong><span style="font-size:180%;"><br />Κ.Θ.</span><br /></strong><br />Διάβασα προχθές στο blog του Πετεφρή ότι ο Τώνης Λυκουρέσης γυρνάει στην Κέρκυρα ταινία σε σενάριο βασισμένο στο βιβλίο του Κωνσταντίνου Θεοτόκη «Σκλάβοι στα Δεσμά τους».<br />Έβαλα μπρος την φαντασία μου να με μεταφέρει, όχι μόνο στο έργο, αλλά και στο ιστορικό περιβάλλον της δράσης των πρωταγωνιστών του. Αρχές του 1900. Ένας κόσμος, που ήδη από την εποχή της άφιξης των Γάλλων δημοκρατικών στα 1797, παίρνει και το δεύτερο κτύπημα από τους νόμους της κυβέρνησης Βενιζέλου για την αναδιανομή της γης. Πρώτα ο Ν, Σ.Μ.Δ./1867 και τέλος ο Ν. Δ.Ν.Δ του 1912 (τροποποιημένος με τον Ν. 423/1-2-1914) με συντάκτη και εισηγητή τον βουλευτή Κερκύρας Κ. Ζαβιτζιάνο, αποδίδει το μεγαλύτερο ποσοστό των αγροτικών ιδιοκτησιών στους αγρολήπτες. Ένα υπόλοιπο αφήνεται στους αγροδότες - ιδιοκτήτες, δηλαδή στους τιμαριούχους που εκαρπούντο των πλούτο της γης από την εποχή των Βενετσιάνων, αλλά και πολλών αστών που κατά την διάρκεια των 18ου και 19ου αιώνων, που με διάφορους τρόπους οικειοποιήθηκαν αγροτικές εκτάσεις. Το πώς πολλοί τοκογλύφοι κατάφεραν να αποκτήσουν τίτλους ιδιοκτησίας επί των φέουδων, περιγράφει ο Γερ. Χυτήρης στο έργο του «Η Κέρκυρα στα μέσα του 19ου αιώνα». Το Libro d’ Oro δεν κάηκε από «καΐλα» για την δημοκρατία, αλλά για να καταστραφούν οι εγγραφές επικαρπιών επί των βαρονιών, πολλές από τις οποίες ήταν υποθηκευμένες με ιδιωτικά συμφωνητικά, κι’ έτσι, με νομικίστικες λαθροχειρίες, να περιέλθουν στους δανειστές, ή νεόπλουτους που είχαν αγροληψίες και εδαφονόμια. Το Libro d’ Oro δεν ήταν μία χρυσοποίκιλτη Βίβλος, αλλά δημόσιο έγγραφο καταγραφής οικογενειών δικαιούχων τίτλων για τιμαριωτικές επικαρπίες. Με σημερινά δεδομένα κάτι σαν ένα ειδικό δημοτολόγιο-ληξιαρχικό τεφτέρι και κτηματολόγιο. Καταργήθηκε γύρω στα 1818 (?) με νόμο από την Αγγλική Βουλή, όταν αντικαταστάθηκε η Ενετική νομοθεσία από την Βρετανική,<br /><br /><div><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhBOlrKtCGZQtK8c6qgpo4mTZs9Bxg980n_C2OcPjZBSPb68sVKpCEMyvNDrxXwl-nTq1MHBFIt7_55c3APIakQFUFDkI3-_l3DRe7ObTwMe-LOE7YPUZQn7plpMKsrGwOzjDN_ICDmU2-t/s1600-h/THEOTHOKI-KAROUSADES.jpg"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5165612365714140146" style="DISPLAY: block; MARGIN: 0px auto 10px; CURSOR: hand; TEXT-ALIGN: center" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhBOlrKtCGZQtK8c6qgpo4mTZs9Bxg980n_C2OcPjZBSPb68sVKpCEMyvNDrxXwl-nTq1MHBFIt7_55c3APIakQFUFDkI3-_l3DRe7ObTwMe-LOE7YPUZQn7plpMKsrGwOzjDN_ICDmU2-t/s320/THEOTHOKI-KAROUSADES.jpg" border="0" /></a> <strong> </strong><span style="font-size:85%;"><strong>2- Εσωτερικό του Πύργου Θεοτόκη των Καρουσάδων.</strong> </span></div><div><br />Ο πανικός απώλειας της εξουσίας από μέρους της παλαιάς αριστοκρατίας που ξεκίνησε από το 1796, έγινε με τον νόμο του Κ. Ζαβιτζιάνου η τελική πράξη πλήρους παρακμής τους, μια και τους έφερνε πλέον αντιμέτωπους με την ένδεια, στερούμενους από τα μοναδικά οικονομικά οφέλη που είχαν. Και αυτά ήσαν, κύρια, αγροτικά έσοδα. Στο ενδιάμεσο χρονικό διάστημα της Αγγλικής Προστασίας, προωθήθηκε η ανερχόμενη αστική τάξη και παράλληλα, σε κάποιο βαθμό, λίγες παλαιές οικογένειες τιμαριούχων συμβιβασμένες με την Βρετανική διοίκηση και καρπούμενες οφέλη σε καλοπληρωμένες διοικητικές θέσεις. Μια από αυτές ήταν και η Οικογένεια Θεοτόκη. Και όταν αναφερόμαστε στην οικογένεια αυτή, υπολογίστε όλους τους κλάδους της. Τους Νταβιάτζο, Ανδρουτσέλη, Σταθάκια, του Αγίου και τέλος τους Καλοκαρδάρηδες των Καρουσάδων. Από τους τελευταίους προέρχεται και ο Κ. Θεοτόκης. Γόνος του Μάρκου και της Αγγελικής Πολυλά, ανεψιάς του Ιάκωβου Πολυλά, φίλου και επιμελητή του έργου του.Δ. Σολωμού.<br /></div><div>Την δεκαετία του ’50, παιδί τότε, η περιφορά μου από την μητ<br />έρα μου για επίσκεψη σε φιλικά σπίτια της Κέρκυρας, αλλά και της Αθηναϊκής παροικίας των Κερκυραίων, χάραξε στο νου μου το ιδιαίτερο άρωμα μιας υπαρξιακής και πολιτιστικής αυτοτέλειας, μέσα από τους δεσμούς και το κράτημα των αναμνήσεων σε ένα πεδίο ποικίλων αναφορών, όπου συνήθως το χιούμορ και ο αυτοσαρκασμός, απάλυνε τις συγκρίσεις μεταξύ του χθες (προχθές καλλίτερα), και του σήμερα. Το παρελθόν ήταν ακόμη παρόν, ιδίως αυτό του τέλους του 19ου και αρχής του 20ου αιώνα. Ας σκεφτούμε ότι, όλοι όσοι το 1950 ήσαν σε ηλικία γύρο στα 65-75 έτη, είχαν γεννηθεί τον 19ο αιώνα και στην διάσταση του χρόνου που καθόρισε την ψυχοσύνθεσή τους, υπήρχαν «εντολές» και εικόνες εποχών που της εμφυσούσαν επιρροές ακόμη και από τις νόνες και τις μπισνόνες τους. Δηλαδή 18ο αιώνα. Όχι μόνο σε κάποιες συμπεριφορές και συνήθειες των γεροντότερων, αλλά και στα έπιπλα, (όσα δεν πουλήθηκαν), στους πίνακες με τα παλαιά τοπία του νησιού, παλαιές φωτογραφίες ή δαγεροτυπίες και πορτραίτα ευκλεών προγόνων καταταγμένων, σε βάθος παρελθόντος, ενδυματολογικά στο περίπου, όπως: Με σκληρό κολάρο, παπιγιόν και ψαθάκι του 1900, ρεντιγκότα με σφιχτό λαιμοδέτη στα 1800, περούκες διάφορες του 1700, ατσάλινες αρματωσιές τα παλαιότερα και πάει λέγοντας.</div><div> </div><div> </div><div><br /><div><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgHf2LxTNV-lKPg-Y4sLJAcDkI-k4pRPeuMeG1nIy-ozweWrfSVr-Uabav96y2T-wFm0g7oyeaYIniCeFD817SYac96mCiKqbsD7cHd4KG-y4x-F05OkZvc-DknqVq0D9FVuiARxawfZ-_L/s1600-h/DSC03432.JPG"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5165611322037087202" style="DISPLAY: block; MARGIN: 0px auto 10px; CURSOR: hand; TEXT-ALIGN: center" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgHf2LxTNV-lKPg-Y4sLJAcDkI-k4pRPeuMeG1nIy-ozweWrfSVr-Uabav96y2T-wFm0g7oyeaYIniCeFD817SYac96mCiKqbsD7cHd4KG-y4x-F05OkZvc-DknqVq0D9FVuiARxawfZ-_L/s320/DSC03432.JPG" border="0" /></a><span style="font-size:85%;"><br /><strong>3- Άφρα. Αγροικία Κουρκουμέλη-Ροδόσταμου.<br /></strong></span></div><div><span style="font-size:85%;"><strong> </strong></span></div><div><strong><span style="font-size:85%;">4- Εσωτερικό της αγροικίας, πριν αρκετά χρόνια.</span><br /></strong></div><div><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhdUdnV_7dqMypdIHWexhYk5V5A40vqR9bivF1V7EdVh7XwIIJqEvDFVikDVejQWQn0DBHQLJuwzts0qBtqaOR0yEatMIb6Qw4wsl69YAVyUAinl0Fr4olI7cCKaSVRHDsEEktjm7Cb-mnj/s1600-h/AFRA.jpg"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5165610815230946258" style="FLOAT: left; MARGIN: 0px 10px 10px 0px; CURSOR: hand" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhdUdnV_7dqMypdIHWexhYk5V5A40vqR9bivF1V7EdVh7XwIIJqEvDFVikDVejQWQn0DBHQLJuwzts0qBtqaOR0yEatMIb6Qw4wsl69YAVyUAinl0Fr4olI7cCKaSVRHDsEEktjm7Cb-mnj/s320/AFRA.jpg" border="0" /></a> </div><div><br /><br /><br /></div><div></div><div><br /><br /><br /></div><div></div><div><br /><br /><br /></div><div></div><div><br /><br /><br /></div><div></div><div><br /><br /><br /></div><div></div><div><br /><br /><br /></div><div></div><div><br />Η κατ’ εξοχήν ευρωπαϊκή διάσταση της ιστορικής πορείας της Κέρκυρας, ήταν εμφανής όχι μόνο στο σκηνικό, αλλά κύρια στον τρόπο του σκέπτεσθαι. Τυποποιημένα σχόλια επισκεπτών του νησιού, που κατά καιρούς επαναλαμβάνονται, όπως «η Κέρκυρα είναι Ιταλία» κ.α. αποδίδουν μια ευκολία χαρακτηρισμών αλλά στερούνται περιεχόμενου. Η Κέρκυρα ανήκει στον μεγάλο αυτό χώρο την ανατολικής Μεσογείου που διαφέντευε η Γαληνοτάτη, τότε υπερδύναμη ανάμεσα στα<br />Ευρωπαϊκά κράτη. Το μεγάλο “Stato del Mar”. Εκεί όπου ακόμη και ο ήχος του λόγου ακούγεται τραγουδιστά, από το Ιόνιο στις Κυκλάδες μέχρι την Κύπρο. Δεν είναι όλοι αυτοί, κάποιοι που μιλούν τα ελληνικά σαν τους Βενετσιάνους, αλλά είναι οι Βενετσιάνοι που μιλούν την γλώσσα τους, σαν τους Έλληνες νησιώτες. Και αν εμείς το ψάρι το κάνουμε «σαβόρο» εκείνοι το κάνουν «in saor».<br /><br /></div><div><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiZGvdiMIZsGAqC_pNoUYEuuy81f5dxJbIhJpaG4gdnlqd-lVJj6dhzYWc7ozd9KEON6WzeO_RLAHZIPEwHUu3zz1DtUjC2zv5n6FfZnekW4oAfAwNLZQElf5s8w_rOCDUufmRWFtEV6b_0/s1600-h/DSC03395.JPG"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5165609780143827906" style="DISPLAY: block; MARGIN: 0px auto 10px; CURSOR: hand; TEXT-ALIGN: center" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiZGvdiMIZsGAqC_pNoUYEuuy81f5dxJbIhJpaG4gdnlqd-lVJj6dhzYWc7ozd9KEON6WzeO_RLAHZIPEwHUu3zz1DtUjC2zv5n6FfZnekW4oAfAwNLZQElf5s8w_rOCDUufmRWFtEV6b_0/s320/DSC03395.JPG" border="0" /></a><span style="font-size:85%;"> <strong> 5- Κομπίτσι. Η Κρήνη της αγροικίας των Κομπίτσι.</strong><br /><br /><br /></span><span style="font-size:100%;">Ανερμάτιστος λόγος, ή, τα άλλα λέμε και άλλα εννοούμε, ασάφεια, αγένειες και ακραία υποκειμενικότητα, δεν είχαν θέση στη ζωή. Αντίθετα η συγκροτημένη άποψη για τα θέματα που ταλάνιζαν τη καθημερινότητά μας ήταν δροσιά στις αντιφατικότητες της τρέχουσας ελλαδικής πραγματικότητας κοινωνικής και πολιτικής. Για να φέρω ένα παράδειγμα από τα πρόσφατα συμβάντα, η εκφορά της σορού του μακαριστού Χριστόδουλου πάνω σε κιλλίβαντα πυροβόλου, μόνο απορία για το επίπεδο ορθής κρίσης των ιθυνόντων μπορεί να φέρει. Πως </span><span style="font-size:85%;"><span style="font-size:100%;">είναι δυνατόν ο επικεφαλής της Εκκλησίας να οδεύει προς ταφή πάνω σ’ ένα εργαλείο καταστροφής, αιμάτων και σφαγών. Απορία επτανήσιου και ζητείται απάντηση.<br />Κάτι που μου έκανε ιδιαίτερη εντύπωση είναι ότι, ενώ οι ελλαδίτες εκφράζονταν στα δυσάρεστα με έντονη δόση δραματικότητας, εδώ υπερίσχυε το χιούμορ και η ειρωνεία. Η λεπτή ειρωνεία, ήταν ο μελαγχολικός καμβάς πάνω στον οποίο υφαίνονταν οι συζητήσεις ή τα σχόλια και συχνά το τοπικό άθλημα της «κοινωνικής κριτικής». Το σχόλιο της τζίας Ζαίρας, με αφορμή ένα άρθρο περί αριστοκρατίας στην Ελλάδα στις φιλοβασιλικές «Εικόνες» του ’62, μου ‘χει μείνει αξέχαστο. «Οι αριστοκρατικές οικογένειες είναι σαν το φυτό της πατάτας. Ό,τι καλό έχουν είναι κάτω από το χώμα ».<br />Η Επτάνησος, ήδη από την εποχή της Ένωσης, ζει μία αμήχανη συμβίωση με το νεοελληνικό κράτος, το οποίο ήδη με νομοθετικές πράξεις άρχισε να την λεηλατεί. Τη φορολογική επιβάρυνση των Επτανήσιων υπέρ του ταμείου της αγγλικής αρμοστείας, ύψους 15.000 στερλινών ετησίως, αντί να καταργηθεί, την εκαρπούτο πλέον ο Ελληνικός θρόνος. Η «Ιόνια Ακαδημία» έκλεισε για να μονοπωλεί την παιδεία μόνο το Πανεπιστήμιο Αθηνών.<br />Οικονομικοί πόροι και πολιτιστικός-μορφωτικός πλούτος πήγε στην έδρα της εξουσίας, στην Αθήνα. Με πολύ κόπο ο βουλευτής Κεφαλληνίας Γ.Τυπάλδος Ιακωβάτος κατάφερε να συγκρατήσει, το από αιώνες καθιερωμένο, τελετουργικό της Επτανησιακής Εκκλησίας. Υπαγόμενη στο Οικ. Πατριαρχείο μέχρι τότε, υπήχθη με την Ένωση στα γούστα της αυτοκέφαλης Αρχιεπισκοπής Αθηνών. Αρκεί να δει κανείς την οικοδόμηση των νεότερων ναών, kitch βυζαντινού νεοστύλ σταυροειδούς με τρούλο, σε σχέση με τις μονόκλιτες βασιλικές του παρελθόντος. Το πράγμα αγριεύει όταν γειτονεύουν με εναπομείναντα καμπαναριά μπαρόκ, στα σεισμοπληγέντα νησιά του Ιονίου.</span></span></div></div><br /><span style="font-size:85%;"><br /><br /><br /></span><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhEoIgCP8Np72kE4ohUjTQmeN8dPMRdZH6DCQyzSyTsrJVSSyyluhapHjRxKcJ4nVGhy8NWn7Ux96GlCmmWNbAL4q6YCiBBzSb8V-BHd61-_v2MCFyRfZ4ijqKXUv2CidwNwE4cswPqQGpo/s1600-h/DSC03422.JPG"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5165608693517102002" style="DISPLAY: block; MARGIN: 0px auto 10px; CURSOR: hand; TEXT-ALIGN: center" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhEoIgCP8Np72kE4ohUjTQmeN8dPMRdZH6DCQyzSyTsrJVSSyyluhapHjRxKcJ4nVGhy8NWn7Ux96GlCmmWNbAL4q6YCiBBzSb8V-BHd61-_v2MCFyRfZ4ijqKXUv2CidwNwE4cswPqQGpo/s320/DSC03422.JPG" border="0" /></a> <strong> </strong><span style="font-size:85%;"><strong>6- Καβαλούρι. Αγροικία Στ. Γιαλλινά, αρχικά των Χαλικιόπουλων</strong>.</span><br /><br />Το βιβλίο του Κ. Θεοτόκη είναι, έμμεσα, η εξιστόρηση της οικογένειάς του στην φάση που βίωσε και ο ίδιος. Αυτής της παρακμής της οικογένειας και όχι μόνο, αλλά της τάξης του και του νησιού. Λίγα χρόνια μετά, ο Μεγάλος Πόλεμος του ‘14-’18 θα σαρώσει και ότι έμεινε ανέπαφο στην Ευρώπη απ΄το Γαλλικό 1789.Οι ήρωες αδυνατούν να ξεφύγουν από τον κλοιό του παρελθόντος και αφήνονται στην απώλεια, ίσως και σαν σωτηρία. Οι σκέψεις του συγγραφέα, σε ό,τι αφορά το κοινωνικό ζήτημα και την τρέχουσα πολιτική, αναπτύσσονται κατά την διάρκεια των κεφαλαίων όπου περιγράφεται η χοροεσπερίδα του βιομήχανου Δ. Αστέρη.<br /><br /><br /><div><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjxhL7bDCQ3Q9QELkSHwox0ZSnES99F_TYoxVohsmiBERahkKcD1cTPO0_rWgOcEu9KLrAOMDiB_zHFSVR438PsH-1KzcpQlztHGCRzYIRx01ykEAtoY1BfVNQBj-zV3XFVW2DVKsr8XrqZ/s1600-h/giallina-blog.jpg"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5165608444408998818" style="DISPLAY: block; MARGIN: 0px auto 10px; CURSOR: hand; TEXT-ALIGN: center" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjxhL7bDCQ3Q9QELkSHwox0ZSnES99F_TYoxVohsmiBERahkKcD1cTPO0_rWgOcEu9KLrAOMDiB_zHFSVR438PsH-1KzcpQlztHGCRzYIRx01ykEAtoY1BfVNQBj-zV3XFVW2DVKsr8XrqZ/s320/giallina-blog.jpg" border="0" /></a> <strong> <span style="font-size:85%;"> 7- Άγγελου Γιαλλινά. Βενετία</span><br /></strong><br /><br />Φανταστικά, αλλά και υπαρκτά πρόσωπα, όπως και χώροι, παρελαύνουν στην σκηνή της βίλας του βιομηχάνου. Όπως ο γέρος με την «αυλική λιβρέα». Μπαίνω στην υποψία ότι αναφέρεται στον αυλάρχη του Γεωργίου Α’, τον Γερόλιμο Καποδίστρια - Σούφη, το δε μέγαρο του Αστέρη, μάλλον είναι η Villa Rossa του επίσης βιομήχανου Ασπιώτη. Δεν θα παραλείψω και το ειρωνικό σχόλιο, για τις «τέσσερις ακουαρέλλες που στολίζουν το μέγαρο, «ζωηρές και διάφανες έργα ενός ντόπιου τεχνίτη, πιστού οπαδού, όπως έλεγε ο ίδιος,, της κανονικής ζωγραφικής και που πουλούσε σ’ αυλές κ’ επίσημους ξένους τες φωτογραφικές ζωγραφιές του», και που μάλλον αναφέρεται στον Άγγελο Γιαλλινά. Το σχόλιο συνδυάζει την κοινωνική κριτική με την καλλιτεχνική. Το εύρημα του χορού σαν πανόραμα ανθρώπων, γεγονότων και κοινωνικών / πολιτικών ζυμώσεων, θα το συναντήσουμε 40 χρόνια μετά, σε ένα άλλο μεγάλο ιστορικό λογοτεχνικό έργο. Αυτό του Giuseppe Tomasi Di Lampedusa “Il Gattopardo”. Γνωστό από την ταινία του L. Visconti, «Η Λεοπάρδαλης της Σικελίας».<br /><br /><br /><div><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiJD4qVnX7sh9OpCOucYQO5OoP7jY5gZFZazPz13e9WupGtn25NS75q4NFPqNXqRc-jZcQIg1c2RuhK_32jHomtwi94XZXuCvsoq3kYiHPCoSY4YGKRyI0gfDoboLP1ivCxIZiiwTdHfjbF/s1600-h/Villa+Fals-KANONI.jpg"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5165608165236124562" style="DISPLAY: block; MARGIN: 0px auto 10px; CURSOR: hand; TEXT-ALIGN: center" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiJD4qVnX7sh9OpCOucYQO5OoP7jY5gZFZazPz13e9WupGtn25NS75q4NFPqNXqRc-jZcQIg1c2RuhK_32jHomtwi94XZXuCvsoq3kYiHPCoSY4YGKRyI0gfDoboLP1ivCxIZiiwTdHfjbF/s320/Villa+Fals-KANONI.jpg" border="0" /></a><br /><span style="font-size:85%;"><strong> 8- Βίλα Φαλς στο Κανόνι, Στον Α’ Παγκ. Πόλεμο είχε εγκατασταθεί ιταλική στρατιωτική νοσοκομειακή μονάδα. Η φωτογραφία είναι από τότε.<br /><br /></strong></span>Η προσπάθεια του Λυκουρέση ελπίζω να έχει αίσιο αποτέλεσμα και να μην θυμίζει ελληνική ταινία με τις κλασικές αδυναμίες ερμηνείας του ιστορικού χώρου. Φτωχό σενάριο, εύκολη σκηνική αναπαράσταση λόγω ύπαρξης πραγματικών χώρων, αλλά αλλοιωμένων και πτωχευμένων σε σύγκριση με την εποχή που διαδραματίζονται τα γεγονότα. Και κύρια ο τρόπος σκέψης, συμπεριφορών και γλώσσας των ανθρώπων, όπως τα κατευθύνει αόρατα η περιρρέουσα ατμόσφαιρα των χρόνων εκείνων, αλλά και στις λεπτομέρειες που παίζουν κύριο ρόλο, τα αντικείμενα και τα πράγματα μιας άλλης εποχής.<br /></div><div> </div><div><br />Υ.Γ. Για όποιον-αν έχει διάθεση και περιέργεια να εντρυφήσει στον Κ. Θεοτόκη και την εποχή του, προτείνω να ψάξει τα:<br />1- Στη σειρά Βίοι Αγίων των εκδόσεων ΗΛΕΚΤΡΑ, «Κ. Θεοτόκης» του Φ. Φιλίππου.<br />2- Τις «ΜΑΡΤΥΡΙΕΣ (Ιστορίες χωρίς ψιμύθια)» του Σπύρου – Νίνου Αρθ. Ζαβιτζιάνου. ΑΘΗΝΑ 1992.<br />3-«Η Κέρκυρα στα μέσα του 19ου αιώνα» Γεράσιμου Χυτήρη. ΚΕΡΚΥΡΑ 1988.<br />3- επίσης δύο αφιερώματα του περιοδικού «ΠΟΡΦΥΡΑΣ», που μέσα στο χάος της βιβλιοθήκης μου δεν μπορώ να τα βρω και να γράψω τον αριθμό των τευχών. Ζητώ Συγνώμη.<br />4- Και για υλικό περιβάλλον, το λεύκωμα της Δέσποινας Παισίδου «στ’ ΑΡΧΟΝΤΙΚΑ ΤΗΣ ΚΕΡΚΥΡΑΣ», εκδ. Θεσσαλική 1997 και το επίσης καταπληκτικό πόνημα του φιλόλογου Κ.Δ. Καραμούτσου, «ΚΕΡΚΥΡΑΙΚΕΣ ΑΡΧΟΝΤΙΚΕΣ ΑΓΡΟΙΚΙΕΣ του Δήμου Παρελείων», εκδ. Κέρκυρα 2006. <br />5- ΑΡΧΕΙΟ ΕΓΧΩΡΙΟΥ ΕΠΟΙΚΙΣΜΟΥ. Κατάλογος αγροληπτών δικαιούχων αποζημιώσεως του Ν.ΔΝΔ’/1912. Κρατικό Αρχείο Κέρκυρας.<br /><br /><br /><span style="font-size:78%;">Οι φωτογραφίες των εσωτερικών χώρων των κατοικιών Θεοτόκη και Κουρκουμέλη Ροδόσταμου, προέρχονται από το ανωτέρω Λεύκωμα της Δέσποινας Παισίδου και είναι της φωτογράφου Χρύσας Νικολέρη. Οι υπόλοιπες είναι από το προσωπικό μου αρχείο.<br /></span><br /><br /><div><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgf26skAfRECI9Aks-S_l-LVmHdy2n2JfgKgRh7I3YXXslke88-NT7BmhehJ7y96HkOoEBum3Ea1IWz9-Hj2a3c4-eEhlSA_whrTQInbkdR4qnFMEBsPXAA-dcjB5IbAtm8F5HuUQ1gdm_x/s1600-h/LUMIX-LINA+044.jpg"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5165607443681618818" style="DISPLAY: block; MARGIN: 0px auto 10px; CURSOR: hand; TEXT-ALIGN: center" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgf26skAfRECI9Aks-S_l-LVmHdy2n2JfgKgRh7I3YXXslke88-NT7BmhehJ7y96HkOoEBum3Ea1IWz9-Hj2a3c4-eEhlSA_whrTQInbkdR4qnFMEBsPXAA-dcjB5IbAtm8F5HuUQ1gdm_x/s320/LUMIX-LINA+044.jpg" border="0" /></a><br /><br />ΕΠΙΛΟΓΟΣ (σαν υποσημείωση)<br /><br />Η εξέλιξη οδήγησε σταδιακά στην απαξίωση της αγροτικής παραγωγής και την υπαγωγή της οικονομίας στον τουρισμό. Τα διανεμημένα τιμάρια μετά μία περίοδο έγιναν οικόπεδα ή τουριστικά ακίνητα. Οι μεγάλες ιδιοκτησίες κατατμημένες σε μικρότερες, που αποτελούσαν και το χαρακτηριστικό Κερκυραϊκό φυσικό τοπίο του νησιού, άρχισαν να δίνουν τη θέση τους σε οικοπεδάκια με διαφόρων ειδών οικήματα. Σήμερα μάλιστα, οι ελιές κόβονται και εξάγονται στην Ιταλία σαν καύσιμη ύλη για τις πιτσερίες, Η τρέχουσα αρχιτεκτονική παραγωγή, σε μια προσπάθεια να καμουφλαριστούν τα νεώτερα σαν μέρος ενός ιστορικού σκηνικού, οδήγησε σε μία θλιβερή αναπαραγωγή ψευτοκερκυραικής αρχιτεκτονικής που, ποσοστιαία πλέον, τείνει να πλειοψηφεί σε σχέση με τα αυθεντικά.<br />Εδώ νομίζω ότι το έργο του Μπαλζάκ «ΟΙ ΧΩΡΙΑΤΕΣ» είναι επίκαιρο.<br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><div></div></div></div></div>SATANASSOhttp://www.blogger.com/profile/01761599513713149313noreply@blogger.com9tag:blogger.com,1999:blog-8713795484124117120.post-20651624410698359922008-01-29T10:55:00.000+02:002008-02-03T13:49:22.133+02:00ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΚΑΙ Ο ΧΡΟΝΟΣ<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjlvMk4O86Aqh0hIY5Aq8HdHrsqR0AzT1GnX0A4KBEHal3neCeHvYS9GQrH6abEoSAgL7-tDeoOvFYIDIKzWrZhobCkOmlnDgSOEWOgZBfOP8YD791TuSM8TpMOKoorq0ak8QRSqnTVNtKu/s1600-h/%CE%98%CE%95%CE%91+%CE%91%CE%A0%CE%9F+%CE%98%CE%95%CE%91%CE%A4%CE%A1%CE%9F+%CE%94%CE%99%CE%9F%CE%9D%CE%A5%CE%A3%CE%9F%CE%A5.jpg"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5160819714182650402" style="DISPLAY: block; MARGIN: 0px auto 10px; CURSOR: hand; TEXT-ALIGN: center" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjlvMk4O86Aqh0hIY5Aq8HdHrsqR0AzT1GnX0A4KBEHal3neCeHvYS9GQrH6abEoSAgL7-tDeoOvFYIDIKzWrZhobCkOmlnDgSOEWOgZBfOP8YD791TuSM8TpMOKoorq0ak8QRSqnTVNtKu/s320/%CE%98%CE%95%CE%91+%CE%91%CE%A0%CE%9F+%CE%98%CE%95%CE%91%CE%A4%CE%A1%CE%9F+%CE%94%CE%99%CE%9F%CE%9D%CE%A5%CE%A3%CE%9F%CE%A5.jpg" border="0" /></a><br /><br /><span style="font-size:85%;"><strong>Η περιοχή όπως ήταν λίγο πριν την εποχή που θα κτιζόταν το σπίτι. Στο βάθος το κτίριο «Βάιλερ» όπου σήμερα βρίσκεται το Ν.Μουσείο Ακροπόλεως. Η θέση του θα είναι στο βάθος δεξιά, όπου μερικά διάσπαρτα οικήματα. Το όριο του οικοπέδου Βάιλερ, όπως το ορίζει η τυφλή επιφάνεια του κτηρίου δεξιά αμέσως μετά τα δένδρα, είναι η γραμμή της σημερινής οδού Μητσαίων.</strong></span><br /><br /><br /><br /><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5160819864506505778" style="DISPLAY: block; MARGIN: 0px auto 10px; CURSOR: hand; TEXT-ALIGN: center" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh8gDKr501Nu8gpG0EmbM5Si6EHDIst0rNc0NtRk1Jj_V_Tw4T0u391FfC7hVK7Kg7gSCcwlBSxRhFNxEkZP-EG_yEoQ4stb7ANaSwngyfJ8-NrgD5yNn5Gf8MdIVVu1wAmr3uQN2P39v5V/s320/ATHINA+1935-BLOG.jpg" border="0" /><span style="font-size:85%;"><strong>Άποψη της περιοχής Ακρόπολης από τον λόφο του Φιλοπάππου, λίγο πριν τον πόλεμο του’40<br />Η οδός Δ. Αρεοπαγίτου είναι στην παλαιά της χάραξη στο ύψος του Ηρωδείου. Στο μέσον, διακρίνεται, από την κατεύθυνση που ορίζουν οι όψεις των κτηρίων, η οδός Ουέμπστερ. Στα δεξιά και επί της οδού Δ. Αρεο/του φαίνονται οι πίσω όψεις των οικοδομών Μαντούβαλου και Κουρεμένου.<br /></strong></span><br /><br /><br /><br />Στο τέλος του χρόνου που πέρασε, ήλθε και το τέλος μιας ολόκληρης εποχής. Αυτής που ταύτισα με το σπίτι μας, το οποίο πλέον μετά τις αργόσυρτες προσυμφωνίες και μετέπειτα συμφωνίες και συμβόλαια, δόθηκε στην αειθαλή αντιπαροχή.<br />Το θυμάμαι το σπίτι αυτό όταν παιδί είχα έρθει με τον πατέρα μου επίσκεψη στην θεία Αγγελική Ηρακλέους που το κατοικούσε. Το είχε κατασκευάσει ο άνδρας της, μηχανικός τότε της σχολής των Τεχνών, στα 1900. Το οικόπεδο υπήρχε από το 1880. Νεοκλασικό, όπως ήταν τότε του συρμού, με αυλίτσα, πέργκολα που κρατούσε κληματαριά σιδερίτη και χαγιάτι με θέα τον Παρθενώνα, έως ότου οι αναγηρώμενες, ταχύτατα οικοδομές μας κόψανε την θέα.<br />Συγκατοικήσαμε μα την θεία Αγγελική, η οποία μας «έφυγε» σχεδόν 90 ετών και το σπίτι, γειτονιά με την Ακρόπολη και την Πλάκα, έγινε η αγκάλη που ζέστανε την αίσθηση της σιγουριάς μας για τα επόμενα 50 χρόνια.. Η μικρή απόσταση από τους ιστορικούς χώρους Ακρόπολης, λόφου Φιλοπάππου, Πλάκας και Θησείου, μας πλούτισε με εικόνες, αίσθηση του μέτρου, την φύση της Αττικής και της αρχιτεκτονικής, αρχαίας και νεότερης.<br /><br /><br /><br /><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiCdQAtzWn145bMgvTWFzjYP3ekhECako9jnvcO2vCKewnBvW2mNthwPwOVAliGn-gokx9b3Y8G6uDS7s5A3Aeh3fwjULuXLdB5B2J5ys370J7I7JjHclRL73lRF6_Abc8wVteF1wpadypV/s1600-h/SPITI+TS.+KARATASSOU.jpeg"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5160820109319641666" style="FLOAT: right; MARGIN: 0px 0px 10px 10px; CURSOR: hand" height="197" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiCdQAtzWn145bMgvTWFzjYP3ekhECako9jnvcO2vCKewnBvW2mNthwPwOVAliGn-gokx9b3Y8G6uDS7s5A3Aeh3fwjULuXLdB5B2J5ys370J7I7JjHclRL73lRF6_Abc8wVteF1wpadypV/s320/SPITI+TS.+KARATASSOU.jpeg" width="290" border="0" /></a><br /><strong><span style="font-size:85%;">Όπως ήταν το έτος 1953.</span><br /></strong><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><div><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjmMfQd2g2jrYqSk2WscUEj0fJ8lvlWqjF_OBPee8HaiMZqvDP9yYXrFJk9vUskCO2Kla_K4QpWEIWVKYOAlZs9t52_d0Adgmdyeln4CSw1eevGdW4r1mOBvb8hg9eIo-j4BjuCr-Fm64GU/s1600-h/ANAPARAGOGI+PALEOU-PROSOPSI.jpg"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5160820367017679442" style="FLOAT: left; MARGIN: 0px 10px 10px 0px; WIDTH: 288px; CURSOR: hand; HEIGHT: 197px" height="177" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjmMfQd2g2jrYqSk2WscUEj0fJ8lvlWqjF_OBPee8HaiMZqvDP9yYXrFJk9vUskCO2Kla_K4QpWEIWVKYOAlZs9t52_d0Adgmdyeln4CSw1eevGdW4r1mOBvb8hg9eIo-j4BjuCr-Fm64GU/s320/ANAPARAGOGI+PALEOU-PROSOPSI.jpg" width="273" border="0" /></a><br /><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjBPVZi0FuumOH1OjdjDWMV9kSmIbSZbu6fG0NlPyzCJ1xV5bAYPfbOQ7sNKzxyTBfpSlO64A9ku-zRxbIs36dAr6_5UVgJsdKT94jqBzvgq6QTmnWkwQLWUVV0Ql9UB2OvzpsfFuaV3HU_/s1600-h/ANAPARAGOGI+PALEOU-HAYATI.jpg"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5160821732817279634" style="FLOAT: left; MARGIN: 0px 10px 10px 0px; WIDTH: 250px; CURSOR: hand; HEIGHT: 156px" height="186" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjBPVZi0FuumOH1OjdjDWMV9kSmIbSZbu6fG0NlPyzCJ1xV5bAYPfbOQ7sNKzxyTBfpSlO64A9ku-zRxbIs36dAr6_5UVgJsdKT94jqBzvgq6QTmnWkwQLWUVV0Ql9UB2OvzpsfFuaV3HU_/s320/ANAPARAGOGI+PALEOU-HAYATI.jpg" width="292" border="0" /></a></div><br /><br /><div><br /></div><div></div><div><br /></div><br /><div><strong><span style="font-size:85%;"></span></strong></div><div><strong><span style="font-size:85%;"></span></strong></div><div><strong><span style="font-size:85%;"></span></strong></div><div><strong><span style="font-size:85%;"></span></strong></div><div><span class="Apple-style-span" style=" font-weight: bold;font-size:13px;"><br /></span></div><div><span class="Apple-style-span" style=" font-weight: bold;font-size:13px;"><br /></span></div><div><span class="Apple-style-span" style=" font-weight: bold;font-size:13px;"><br /></span></div><div><span class="Apple-style-span" style=" font-weight: bold;font-size:13px;"><br /></span></div><div><span class="Apple-style-span" style=" font-weight: bold;font-size:13px;"><br /></span></div><div><strong><span style="font-size:85%;">Πάνω, η όψη του δρόμου και κάτω η όψη της αυλής με το τζαμωτό του χαγιατιού.</span></strong><br /></div><br /><div><br /></div><div><br /></div><div><br /><strong><span style="font-size:85%;">Η θεία Αγγελική με τον εξάδελφό της λίγο πριν τα 1900.</span></strong></div><div><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgjY_WXEstYg2ZcGsctKlrM69YlfTRuaeJmF_VUrHz7SfU15kdlKx7p_u1xIlsGdkqetLNbda79ikiuQ41SbcUqMQlMp1XnTJM9tef3ci61y8pVXnZPKWZxXBaOE0Jn8JCWOWuwAT1LuWEu/s1600-h/%CE%98%CE%B5%CE%AF%CE%B1+%CE%91%CE%B3%CE%B3%CE%B5%CE%BB%CE%B9%CE%BA%CE%AE+%CE%A0%CE%BF%CE%BB%CE%B9%CF%84%CE%BF%CF%80%CE%BF%CF%8D%CE%BB%CE%BF%CF%85,+%CE%97%CF%81%CE%B1%CE%BA%CE%BB%CE%AD%CE%BF%CF%85%CF%82-6-9-1900.jpg"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5160820629010684514" style="FLOAT: left; MARGIN: 0px 10px 10px 0px; CURSOR: hand" height="315" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgjY_WXEstYg2ZcGsctKlrM69YlfTRuaeJmF_VUrHz7SfU15kdlKx7p_u1xIlsGdkqetLNbda79ikiuQ41SbcUqMQlMp1XnTJM9tef3ci61y8pVXnZPKWZxXBaOE0Jn8JCWOWuwAT1LuWEu/s320/%CE%98%CE%B5%CE%AF%CE%B1+%CE%91%CE%B3%CE%B3%CE%B5%CE%BB%CE%B9%CE%BA%CE%AE+%CE%A0%CE%BF%CE%BB%CE%B9%CF%84%CE%BF%CF%80%CE%BF%CF%8D%CE%BB%CE%BF%CF%85,+%CE%97%CF%81%CE%B1%CE%BA%CE%BB%CE%AD%CE%BF%CF%85%CF%82-6-9-1900.jpg" width="177" border="0" /></a><br /></div><br /><br /><br />Οι δρόμοι, ο δικός μας και οι κάθετοι, ήσαν χωμάτινοι. Λάσπη τον χειμώνα και σκόνη του καλοκαίρι. Φρόντιζε ο Δήμος, κατά τις 5 το απόγευμα, να στέλνει βυτίο να ραντίζει, έτσι ώστε να καταλαγιάζει η σκόνη και να μας δροσίζει για λίγη ώρα. Αμέσως μετά, από το βάθος του δρόμου, ακουγόταν η φωνή του παγωτατζή που διαλαλούσε τα παγωτά «Έβγα». Η ασφαλτόστρωση έγινε σταδιακά με την έναρξη του Φεστιβάλ Αθηνών και οπτικού εξωραισμού της περιοχής. Πρώτα οι κάθετοι προς την Δ. Αρεοπαγίτου, μια και φαίνονταν από τους τουρίστες και τους επισκέπτες του Ηρωδείου και αργότερα, δεν θυμάμαι πότε, οι παράλληλοι, όπως ο δικός μας.<br /><br /><br /><br /><br /><br />Στη γειτονιά πλειοψηφούσαν τότε οι μονοκατοικίες, με αρκετά κενά οικόπεδα, τα οποία σταδιακά αγοράζονταν για την κατασκευή νεότερων μονοκατοικιών από νεοαφιχθέντες γείτονες. Αυτά πριν την εμφάνιση της αντιπαροχής. Πολλές από αυτές δεν ενέδωσαν στις εργολαβικές σειρήνες, ίσως γιατί κάλυπταν τις ανάγκες των ιδιοκτητών τους μέχρι και σήμερα. Συνήθως διώροφα, με ένα άνετο διαμέρισμα ανά όροφο, εξασφάλιζαν στέγη για το μέλλον των, κατά κανόνα δύο παιδιών, οπότε και η αντίστοιχη αντιπαροχή δεν θα προσέφερε περισσότερα, πλην της ταλαιπωρίας.<br /><br /><br />Σε ένα -δύο από τα μεγαλύτερα κενά οικόπεδα της περιοχής, χτίστηκε η Ιταλική Αρχαιολογική Σχολή και στο άλλο και απέναντι του προηγουμένου, το ξενοδοχείο “Divani”. Το τελευταίο κτίστηκε στον χώρο που καταλάμβανε παλαιότερα ο θερινός κινηματογράφος «Ερέχθειον», που μαζί με το «Σινέ Παρί», τον «Πρωτέα», το «Θησείον» και την «Αίγλη του Ζαππείου μας περικύκλωναν, ακτινωτά και αποτελούσαν την καθημερινή, σχεδόν, κατάληξη στις φυγόκεντρες βραδινές μας εξόδους. Τότε τα θερινά άλλαζαν πρόγραμμα τρεις φορές την εβδομάδα, με έργα της χειμερινής περιόδου. Έτσι ξαναβλέπαμε αυτά που μας είχαν εντυπωσιάσει, ή επιτέλους, βλέπαμε αυτά που είχαμε χάσει. Το «Σινέ Παρί και κύρια το «Θησείον» προσέφεραν και θέα στην Ακρόπολη. Πράγμα που απέβαινε πολύ θετικό όταν η ταινία ήταν βαρετή.<br /><br /><br /><br />Το Φεστιβάλ Αθηνών, εκτός των ασφαλτοστρώσεων, έφερε μεγάλες αλλαγές στην περιοχή, με κύρια την αναβάθμιση της οδού Δ. Αρεοπαγίτου και την διαμόρφωση του περιβάλλοντα χώρου της Ακρόπολης και του Λόφου Φιλοπάππου. Η εργασίες έγιναν με την καθοδήγηση του αρχιτέκτονα Δ. Πικιώνη και αποτελούν ένα από τα ωραιότερα δείγματα αρχιτεκτονικής υπαίθριου χώρου στο κόσμο.<br />Η αρχιτεκτονική ποικιλότητα της περιοχής περιελάμβανε όλα τα στυλ που διεκδίκησαν μερίδιο αισθητικής προσφοράς από την εποχή του Τρικούπη μέχρι τις μέρες μας. Η ταξική διαστρωμάτωση ποίκιλε και καθρεφτίζονταν στο μέγεθος και την ποιότητα κατασκευών. Μικρά μονώροφα με αυλίτσα και διώροφα, τριώροφα μέγαρα παντός τύπου. Νεοκλασικά, νεοκλασικίζοντα, Αρ Ντεκώ, υπολανθάνουσα Αρτ Νουβώ, Μπαουχάουζ (κοντά ήταν το στούντιο του Θ. Βαλεντή), προπολεμικές τριώροφες πολυκατοικίες και νεώτερες της αντιπαροχής, αρκετές εκ των οποίων έγιναν σε σχέδια γνωστών καλών αρχιτεκτόνων του ’50 και ’60.<br />Στην οδό Καλλισπέρη υπάρχει διώροφη οικοδομή σχεδιασμένη από τον Τάκη Ζενέτο.<br /><br /><br /><p></p><br /><br /><br /><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiaCg8nyWgQAAMOg6_ODSAUKF5GVMrDE7yMHpYF_6UjdFcHbV3KcpX1iB5fZ4zBf9JihGjOI3Z9qyDwoQoAqEqIq2h2Q76CSD3YrT2oDqDruVnjP3vVuWHGvJ4V0TsniSwFw_HL8TJ9WqiP/s1600-h/%CE%9F%CE%B4%CF%8C%CF%82+%CE%9A%CE%B1%CE%B2%CE%B1%CE%BB%CE%BB%CF%8C%CF%84%CE%B9.jpg"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5160826805173656242" style="FLOAT: left; MARGIN: 0px 10px 10px 0px; CURSOR: hand" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiaCg8nyWgQAAMOg6_ODSAUKF5GVMrDE7yMHpYF_6UjdFcHbV3KcpX1iB5fZ4zBf9JihGjOI3Z9qyDwoQoAqEqIq2h2Q76CSD3YrT2oDqDruVnjP3vVuWHGvJ4V0TsniSwFw_HL8TJ9WqiP/s320/%CE%9F%CE%B4%CF%8C%CF%82+%CE%9A%CE%B1%CE%B2%CE%B1%CE%BB%CE%BB%CF%8C%CF%84%CE%B9.jpg" border="0" /></a><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><strong><span style="font-size:85%;">Λίγα νεοκλασικά εναπομείναντα στην οδό Καβαλλότι.</span></strong><br /><br /><br /><br /><br /><p></p><p><br /><br />Η γειτονιά «καλλιτέχνιζε». Αρκετοί γνωστοί των γραμμάτων και τεχνών ζούσαν στα πέριξ. Συχνά ανεβαίνοντας την οδό Ροβέρτου Γκάλι λίγο πριν τον «Διόνυσο» γωνία με οδό Ουέμπστερ, στο ισόγειο έμενε ο Μπόστ. Το σπίτι ήταν προίκα της γυναίκας του, η αδελφή της οποίας έμενα στον πάνω όροφο. Αν το παράθυρο του γραφείου του, που έβλεπε στην Ρ. Γκάλι, ήταν ανοικτό, σταματούσα προς στιγμή να κοιτάξω κλεφτά μέσα γιατί είχε πολλά έργα του αναρτημένα στον απέναντι του παραθύρου τοίχο. Θυμάμαι το ανάπτυγμα σε κατά το μήκος τομή, ενός πλοίου. Αργότερα άμαθα από την κουνιάδα του, μα την οποία κάναμε μαζί αγγλικά στην ίδια δασκάλα, ότι ήταν η «Χριστίνα» του Ωνάση. Του το είπα όταν τον γνώρισα στην Θεσσαλονίκη το ’75, σε προεκλογική παρουσία του ΚΚΕ με το οποίο κατέβαινε, νομίζω, υποψήφιος . Μαζί του ήταν και ο συνυποψήφιος του ο, εκλειπόν πλέον, καθηγητής του Α.Π.Θ. Παύλος Πετρίδης.<br />Στην οδό Ουέμπστερ κάθονταν και ο Σπύρος Βασιλείου. Το σπίτι ήταν όψιμου νεοκλασικισμού, στο οποίο είχαν κάνει προσθήκη κατ’ όροφο, όπου βρισκόταν το διαμέρισμα και το ατελιέ. Λόγω της γνωριμίας μου με τις δύο θυγατέρες του επισκεπτόμουν το σπίτι όπου και με εντυπωσίαζε ο μεγάλος πίνακας αναπαράστασης της θέας που είχε το διαμέρισμα από την πίσω πλευρά., προς την Ανατολή. Η εικόνα ξεκινούσε από τα Προπύλαια της Ακρόπολης και έφτανε στην νότια κορυφογραμμή του Υμηττού. Σχεδόν στη μέση στο κάτω μέρος, έβλεπα το σπίτι του αγαπημένου φίλου Γ.Π. η αυλή του οποίου είχε μεσοτοιχία με το σπίτι των Βασιλείου και ήταν και ο λόγος γνωριμίας μας με τα κορίτσια.<br />Στην συμβολή των οδών Μισαραλιώτου και Βείκου ήταν μέχρι τα μέσα του ’60 και η διώροφη κατοικία της οικογένειας του ζωγράφου Αλ. Αλεξανδράκη. Από τα ωραιότερα κτίρια της παλαιάς Αθήνας με μεγάλο κήπο και με κάποια στοιχεία, απ’ όσο θυμάμαι, Αρ Νουβό.<br />Δίπλα στο σπίτι μας, στο διώροφο αριστερά, όπως φαίνεται στην φωτογραφία, έμενε το ζεύγος Φραντζεσκάκη του «Ζυγού». Όταν το σπίτι έγινε πολυκατοικία (η πρώτη της γειτονιάς), έφυγαν. Δεν έτυχε να ξανασυναντηθούμε. Τους κτυπούσα το κουδούνι, παιδί τότε, για μια καλημέρα με την ελπίδα όμως να μπω για λίγο μέσα στο διαμέρισμα, όπου θαύμαζα στους τοίχους ωραία έργα ζωγραφικής. Με είχαν εντυπωσιάσει οι πρωτότυπες μήτρες, για ακουαφόρτε και ξυλογραφία, που αναρτούσαν μαζί με τα άλλα έργα.<br /><br />Δεξιά, η κατοικία Οικονόμου στέγασε για πολλά χρόνια το ένα από τα δύο παραρτήματα του Γ’ Γυμνασίου θηλέων. Από εκεί αποφοίτησαν η Μάρω Κοντού, η Νανά Μούσχουρη, η Μίκα Φατούρου και η Φραγκίσκη Αμπατζοπούλου. Δεν έτυχε να τις συναντήσω τότε, αλλά έτυχε να τις γνωρίσω μετά από 40 σχεδόν χρόνια όλες στην Θεσσαλονίκη, πλήν της Μούσχουρη.<br />Προς το τέλος του ’50, αποφασίσθηκε η επέκταση του σπιτιού, με προσθήκη σε βάρος της αυλής. Η προσθήκη περιελάμβανε και πρόβλεψη ορόφου για την μελλοντική αποκατάσταση και των δύο γόνων της οικογένειας. Η επέμβαση όμως, σε ότι αφορά την αισθητική πλευρά, ήταν ατυχής. Ο αρχιτέκτων που ανέλαβε την μελέτη «εκμοντέρνισε» το νεοκλασικό, κάνοντάς το ένα άχαρο «minimal», όπως θα λέγαμε σήμερα.<br />Το «κουτί» της φωτογραφίας, σίγουρα δεν έχει την «χάρη» του παλαιού, αλλά να υπενθυμίσω ότι η περιρρέουσα ατμόσφαιρα της εποχής του ’50, επέβαλε μία ασυγκράτητη ανανέωση σε όλα. Στα κτίρια , η αισθητική αγοραίου μπάουχαουζ των πολυκατοικιών, επέβαλε λιτές γραμμές και καθαρές επιφάνειες.<br /></p><p><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5160820938248329842" style="DISPLAY: block; MARGIN: 0px auto 10px; CURSOR: hand; TEXT-ALIGN: center" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgjE0iWlJHOnuDjxuWNvZU_YTaqvqKLIqv8iunSj1iNDKFGcZCRxJIGe8ID402Tiw8OmChb3UUYNNUMDHCVmzKjTCQ4fFMfLsPkwO3P1dV10YYqElMIL-e9sKAFStNUJKm2hACCMOkOS_9r/s320/DSC02590.JPG" border="0" /><br /><span style="font-size:85%;"><strong>Το σπίτι λίγους μήνες πριν την κατεδάφιση. </strong></span></p><br /><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5160830228262591186" style="DISPLAY: block; MARGIN: 0px auto 10px; CURSOR: hand; TEXT-ALIGN: center" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi5Cs_HdKRIy9LeuL7F6D9HJ-b1faLdE94iNyGLQg3jX_NXKDJEpr_Sdpz60-KCSXI1ci49E-osPAGXJda9wtFHxIclbQEVwTzJgiaK6b6LUm2cNnDtJ9j1VqcQGf_VHA6hv2nPMlkzZlER/s320/DSC02589.jpg" border="0" /><br /><strong><span style="font-size:85%;">Το διπλανό κτίριο της οικίας Οικονόμου, που στέγαζε για χρόνια το 3ο Γυμνάσιο Θηλέων<br /></span></strong><br /><strong><span style="font-size:85%;"></span></strong><br /><br /><p><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEguqmpQd2KMA9FU2oKTbiszbQB1bq2oE07Sk3I0bcmCF1Fu9a5b_ifesROuQ92ycUB2Ayph3IXQBPM-l-4zdfyFoI6RzRt8FZegUUWmiR1mERHDvmWQBcsZSYgN5QeBRoG5H8bV7wIBjbtQ/s1600-h/SALONE.JPG"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5160821204536302210" style="FLOAT: right; MARGIN: 0px 0px 10px 10px; CURSOR: hand" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEguqmpQd2KMA9FU2oKTbiszbQB1bq2oE07Sk3I0bcmCF1Fu9a5b_ifesROuQ92ycUB2Ayph3IXQBPM-l-4zdfyFoI6RzRt8FZegUUWmiR1mERHDvmWQBcsZSYgN5QeBRoG5H8bV7wIBjbtQ/s320/SALONE.JPG" border="0" /></a></p><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><strong><span style="font-size:85%;">Η γιότσα με τα συμπληρώματά της, που φέραμε από το νησί, για να μην στερούμαστε την αύρα του.<br /><br /></span></strong><strong><span style="font-size:85%;"></span></strong><br /><br /><br /><br /><br /><br /><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhwc__k3UTi7toSsPlLuGWu6-Kvlk_zGexi_W2rZHVdm1B6jLD4AEYUrdj1XZGoz6wOGMuhq45mYOrk38NiY9O6RvJw9xs5-S2UrtJqp0pQWgnqd6uQmqHzaxT0GKeoCEaPXJqbW4vIagUx/s1600-h/DSC03677.jpg"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5160822235328453282" style="FLOAT: left; MARGIN: 0px 10px 10px 0px; CURSOR: hand" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhwc__k3UTi7toSsPlLuGWu6-Kvlk_zGexi_W2rZHVdm1B6jLD4AEYUrdj1XZGoz6wOGMuhq45mYOrk38NiY9O6RvJw9xs5-S2UrtJqp0pQWgnqd6uQmqHzaxT0GKeoCEaPXJqbW4vIagUx/s320/DSC03677.jpg" border="0" /></a><br /><br /><br /><br /><br /><strong><span style="font-size:85%;">Η φορτέτσα βέκκια μες το ιόνιο φώς,.</span></strong><br /><br /><br /><br /><br /><p><br /></p><p><br /></p><br /><br /><br /><strong> Και το τέλος μιας εποχής.</strong><br /><br /><br /><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5160829347794295490" style="DISPLAY: block; MARGIN: 0px auto 10px; WIDTH: 375px; CURSOR: hand; HEIGHT: 313px; TEXT-ALIGN: center" height="296" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjY3DnAlpN2hDDZJQ6BWJzU4jPU4pphVzB6a69rkd4YuhhBW9IRuk1-8eaVnKbpPWggy9qjFto6_fq9DoWOChu6wDKTwEj85AIAmohJqCO8Tksq0ZX3CYewjkbTW-DbTDRVp_ievWiXHDBc/s320/P1010438.JPG" width="374" border="0" /><br /><br /><br /><p> </p>SATANASSOhttp://www.blogger.com/profile/01761599513713149313noreply@blogger.com13tag:blogger.com,1999:blog-8713795484124117120.post-33553480153426262052008-01-16T10:30:00.000+02:002008-01-17T14:33:18.753+02:00ΔΙΑΦΆΝΕΙΑ ΤΩΡΑ. ΟΛΑ ΕΞΩ, ΣΤΟ ΦΩΣ ή άλλα λόγια ν' αγαπιόμαστε<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhlI1K-9ZLlUJpDzEK_IwrM7cLFucmvtM9zI8g8Oh_EVu_eMWXh9qovllTvg3uCW3gp49o8LOXS5iD9p-hTSfJVHXMMUsunAQDP2kGCTvB1RevJbXbkyXx0qOp4icwboGQCti8vk8jinBLl/s1600-h/M%CE%A3%CE%A7%CE%91%CE%A1%CE%99.jpg"><br /><br /><p><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5155990685898324434" style="DISPLAY: block; MARGIN: 0px auto 10px; CURSOR: hand; TEXT-ALIGN: center" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhlI1K-9ZLlUJpDzEK_IwrM7cLFucmvtM9zI8g8Oh_EVu_eMWXh9qovllTvg3uCW3gp49o8LOXS5iD9p-hTSfJVHXMMUsunAQDP2kGCTvB1RevJbXbkyXx0qOp4icwboGQCti8vk8jinBLl/s320/M%CE%A3%CE%A7%CE%91%CE%A1%CE%99.jpg" border="0" /></a></p><p></p><p>Διαβάζω στον «Στάθη» της «Ελευθεροτυπίας» (15/1) τα σχόλια για την εκδήλωση της οργάνωσης «Διεθνής Διαφάνεια Ελλάς», με θέμα την διαφθορά, όπου γράφει για τον Προϊστάμενο της εν λόγω οργάνωσης, τον κ. Μπακούρη που τσίμπησε 500.000.000δρχ σαν αποζημίωση απόλυσης από προϊστάμενος του Οργανισμού για τους Ολυμπιακούς αγώνες, όπου δεν έκανε τίποτα. Η εκδήλωση έγινε «στην Μέκκα της Διαφάνειας εν Αθήναις, στο Μέγαρο Μουσικής, ένα κτήριο κρυστάλλινο».<br />Θα συμπληρώσω κάτι που λίγοι πλέον θα θυμούνται και ίσως λίγοι, στο σύνολο των 10.000.000 νεοελλήνων, το ξέρουν. Ότι η παράπλευρη-συνεχόμενη του Μέγαρου Μουσικής πολυώροφη σε βάθος υπόγεια αίθουσα «Τριάντη», συναυλιών και λυρικού δράματος, είναι το μεγαλύτερο αυθαίρετο της επικράτειας. Η οικοδομική άδεια της Πολεοδομίας Αθηνών εκδόθηκε για πολυώροφο υπόγειο πάρκινγκ και αίθουσα συνεδρίων. Χρηματοδοτήθηκε δε από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Γι’ αυτό διεκδικεί ένα διεθνές πρωτείο. Ότι είναι η μοναδική όπερα κατακόμβη, που δεν καμαρώνει σαν το εμφανέστερο και το ομορφότερο αρχιτεκτόνημα της πρωτεύουσας. Κάτι δηλαδή σαν την Όπερα Γκαρνιέ στο Παρίσι, το Κόβεντ Γκάρντεν στο Λονδίνο ή το Μετροπόλιταν της Ν. Υόρκης. Όλα στα κρυφά και τα μουλωχτά. Όπερα ρουφιάνων και τρακαδόρων.<br /></p>SATANASSOhttp://www.blogger.com/profile/01761599513713149313noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-8713795484124117120.post-19006629041886299782007-12-25T20:39:00.000+02:002007-12-25T20:53:49.468+02:00ΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟ ΤΗΣ ΕΞΟΥΣΙΑΣ<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg7kaqaONDEgXMYoeMnKPtGnzN7-fJxHUTUAyMtXUVHz9WbymRQTUYCl8ypXYHUgdb0Q6kgVXoft11HGL5iU1JQBIs0kLtYOyb7XjJiktDc71brlvgGDdQJWl0v5yramzuOpQWnPS4Wuz5D/s1600-h/F.BACON-web.jpg"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5147982496358414690" style="DISPLAY: block; MARGIN: 0px auto 10px; CURSOR: hand; TEXT-ALIGN: center" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg7kaqaONDEgXMYoeMnKPtGnzN7-fJxHUTUAyMtXUVHz9WbymRQTUYCl8ypXYHUgdb0Q6kgVXoft11HGL5iU1JQBIs0kLtYOyb7XjJiktDc71brlvgGDdQJWl0v5yramzuOpQWnPS4Wuz5D/s320/F.BACON-web.jpg" border="0" /></a><br /><div><br />Mπαίνουν οι γιορτάδες. Αίσθημα ματαίωσης – θλίψη στην μύχια ανάμνηση της χαράς που η παιδική αφέλεια έδινε, τότε, φως στις μέρες αυτές. Το Δώρο! Αυτό το φυλάς γιατί οι λογαριασμοί εξώκειλαν και χρειάζεται τάξη και γερό αποθεματικό. Άσε που ανέβηκε το πετρέλαιο, κάνει διαολεμένο κρύο, ο καυστήρας στο φουλ και σε λίγο με το νέον και ευτυχές 2008, έρχεται και το μπιλιετάκι των κοινοχρήστων αγκαζέ με την ασφάλεια αυτοκινήτου.<br />Λογαριασμοί, ο προϋπολογισμός ’08, το Νέο Μουσείο Ακροπόλεως ενώπιον εγκαινίων και ο πρωθυπουργός έκανε πρόβα τζενεράλε με ξενάγηση στο κτήριο. «Οι συνθήκες ωρίμασαν», είπε, «με την κατασκευή και τη λειτουργία του νέου Μουσείου καταρρίπτεται και το τελευταίο επιχείρημα αυτών που αρνούνται την ικανοποίηση ενός δίκαιου αιτήματος». Συμφωνούμε όλοι. Αυτή που διαφωνεί είναι η εκπρόσωπος του Βρετανικού Μουσείου.<br />Επιχείρημα όμως κι’ αυτό. Δηλαδή, απολογία ότι δεν είχαμε άξιο μουσείο για να φιλοξενήσει τα γλυπτά του Φειδία, οπότε με την κατασκευή ανάλογου κτηρίου το Βρετανικό Μουσείο υποκλινόμενο στην ελληνική αποτελεσματικότητα θα μας έλεγε : ΠΑΡΤΕ ΤΑ!!!<br />Παρ’ ότι απόγονοι εμπόρων και ναυτικών, δεν εμπεδώσαμε το μάθημα. Πρώτα εξασφαλίζεις το εμπόρευμα και μετά κάνεις μαγαζί.<br />Τώρα μαγαζί έχουμε, η πραμάτεια είναι λίγο ελλιπής, αλλά, τι να γίνει. Θα δείχνουμε τις ανασκαφές του υπογείου, που ανάλογες δεν έχουν οι Βρετανοί. Τις κακοποιήσαμε λίγο για να σκαφτούν τρία υπόγεια συν τη θεμελίωση, αλλά ο σκοπός ιερός και άγιος. Κάτι σαν το Τάμα.<br />Κα για να μην ξεχνιόμαστε. Ερωτήθηκε ο ΥΠΠΟ τι θα γενεί με τα δύο διατηρητέα της Δ. Αρεοπαγίτου, που έχει ξεσηκωθεί όλη η Ευρώπη να τα σώσει κι’ αυτός απάντησε: «Η ελληνική πολιτεία έχει συνέχεια. Θα εφαρμοστεί η απόφαση του προκατόχου μου». Πονηρός ο εξάδελφος. Πετάει το μπαλάκι και συνεχίζει να κοιτά ημίψηλα. Η Ελληνική πολιτεία έχει συνέχεια αλλά δεν το ξέραμε, όπως, στις προεκλογικές υποσχέσεις και τα μετεκλογικά γυρίσματα, τα σούρτα φέρτα του Τούρκου ΥΠΕΞ στη Θράκη με τρακατρούκες τις αεροπορικές παραβιάσεις, τα ομόλογα, τα ασφαλιστικά ταμεία, το όνομα των Σκοπίων που πολλοί δεν θέλουν μικτό, αλλά δεν μετάφρασαν ακόμη τον όρο FYROM (= Πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας). Τι σημαίνει το τελευταίο? Σημαίνει απλά ότι από το ’45 μέχρι το ΄92 το ελληνικό κράτος αποδέχονταν και συνεργαζόταν με την τότε Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας. Κι’ έτσι «η ετούτη με τα κλάματα κι’ ο ετούτος με τους όρκους» δεν πείθουν διεθνώς κανέναν. Την ισχύ και την συνέχεια του κράτους τους, θα την την επιδείξουν βέβαια, Πού? Στην οδό Δ. Αρεοπαγίτου.</div><div> </div><div>Υ.Γ. 1- Τα τελευταία τραγικά συμβάντα με πρωταγωνιστή τον τ. Γεν. Γραμματέα του ΥΠΠΟ δείχνουν οτι το σύστημα αγρίεψε και η κατρακύλα τελειωμό δεν έχει. <div>Υ.Γ. 2- Καλή Πρωτοχρονιά και εις άλλα με υγείαν.</div></div>SATANASSOhttp://www.blogger.com/profile/01761599513713149313noreply@blogger.com9tag:blogger.com,1999:blog-8713795484124117120.post-55222690912485279552007-11-28T10:13:00.001+02:002007-12-03T10:44:19.830+02:00«ΠΑΝ ΜΈΤΡΟΝ ΑΡΙΣΤΟΝ» ή αλλιώς, μας σώσανε τα κούφια λόγια<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEihvnko3RmCF3sWeeExqqHZWLJbUVcd2bxn_nEGJVipgcNfhZt0UaTuPiz6ZXiclKR62IIPu4x_2W3aV9gCay60-FSXMTaHkyLvGZh-klk8ST0sbaz1HIBgzIvjTDGdplRrJM55KeVxfk5-/s1600-h/DSC03637.JPG"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5138155613386771042" style="DISPLAY: block; MARGIN: 0px auto 10px; WIDTH: 250px; CURSOR: hand; HEIGHT: 365px; TEXT-ALIGN: center" height="387" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEihvnko3RmCF3sWeeExqqHZWLJbUVcd2bxn_nEGJVipgcNfhZt0UaTuPiz6ZXiclKR62IIPu4x_2W3aV9gCay60-FSXMTaHkyLvGZh-klk8ST0sbaz1HIBgzIvjTDGdplRrJM55KeVxfk5-/s320/DSC03637.JPG" width="259" border="0" /></a><br /><br /><br /><div><br /><br /><br /><br />Αναλογίες, κλίμακα, αίσθηση του μέτρου, όροι πολυχρησιμοποιημένοι στις αναφορές δασκάλων και λογοτεχνών, όταν μας δασκαλεύουν στην αισθητική παράδοση της αρχαιότητας. Και όχι μόνο, αλλά και στα τρέχοντα του πολιτισμού που σαν κληρονόμοι, παράγουμε διαπλάθοντας την ύλη. Είτε ζωγραφική είναι αυτό είτε γλυπτική, ή φωτογραφία, αλλά κύρια,αρχιτεκτονική. Στην επιβεβλημένη, από την ανοικοδόμηση, σάρωση σε βάρος του παλαιού «μέτρου», στη Γαργαρέττα των νεοκλασικών κτιρίων και αρ νουβώ (ναι, υπήρχε και ένα τέτοιο στην συμβολή των οδών Μισαραλιώτου με Βείκου), επεβλήθη το νέο κόσμημα. Αδιαμφισβήτητο καμάρι του ΥΠΠΟ και των παραγόντων του ΟΑΝΜΑ, θέλοντας να επιδειχθεί η σχέση του νέου κτιρίου με τον ιστορικό χώρο κρέμασε την τεράστια αυτή φωτογραφίαστο τυφλό τμήμα της οικίας Κουρεμένου. ( Με την κατεδάφιση του γωνιακού με αριθμό 15 ξεγυμνώθηκε το 17 και υποβαθμίστηκε εμφανέστατα). Τα σχόλια, για όσους όντως έχουν αίσθηση του μέτρου, των αναλογιών και της κλίμακας, ίσως περιττεύουν . Η διαπίστωση είναι ότι οι εντεταλμένοι από την Πολιτεία θεράποντες του μέτρου, των αναλογιών και της κλίμακας, τα στερούνται ολοσχερώς. Παρακμή? Άγνοια? Εθνική ανοησία? Ψάξτε το.</div>SATANASSOhttp://www.blogger.com/profile/01761599513713149313noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-8713795484124117120.post-58506127262015576852007-11-09T14:20:00.000+02:002007-11-13T14:49:04.113+02:00ΧΑΡΕΣ ΣΤΗΝ ΜΠΑΖΟΧΩΡΑΟδός Λαγκαδά. Αρχαίος δρόμος διάσπαρτος ιστορικών τόπων. Από την προϊστορία μέχρι σήμερα, Άξονας οδικός που, και τώρα όπως αιώνες πριν οδηγούσε στους βόρειους λαούς της βαλκανικής ενδοχώρας και στην βασιλεύουσα. Σπαράγματα καταλοίπων όπως η τούμπα του Δερβενίου, η τράπεζα του Λεμπέτ, το στρατόπεδο Παύλου Μελά, η Μονή Λαζαριστών. Πολλά που επανατοποθετούν την περιοχή στο ιστορικό βάθρο που της αρμόζει. Τα γράφει εύγλωττα ο ιστορικός Σπύρος Λαζαρίδης στο πόνημά του «Από το Βαρδάρι ως το Δερβένι» των εκδόσεων Ζήτρος.<br />Αλλά άλλες είναι οι βουλές του συστήματος πετρελαιοειδή – ασφαλτικά – δρόμοι - αυτοκίνητο. Δεν λύνουμε το μπλοκάρισμα, απλά το μεταθέτουμε για το άμεσο μέλλον. Ο τζίρος να γίνεται.<br />Τις προάλλες ανέβηκα την οδό Λαγκαδά με αφορμή ένα ταξίδι μου προς την Θάσο.<br />Την είχα περάσει κι’ άλλες φορές, μπαίνοντας από διάφορες καθέτους και για περιορισμένες διαδρομές, έτσι που να μην έχω την πλήρη εικόνα των μεγάλων αλλαγών που επέφερε η διαπλάτυνση της οδού αυτής. Από ένα δρόμο τεσσάρων λωρίδων κυκλοφορίας -δύο ανά κατεύθυνση- έγινε με έξη, συν τους εκατέρωθεν παραδρόμους. Κυριολεκτικά σάρωσε τα πάντα στο διάβα του, και απ’ ό,τι βλέπω ο δρόμος αυτός, θα σαρώσει κι’ άλλο, ο αχόρταγος.<br />Ξεκινώντας από την πλατεία Βαρδαρίου ή Δημοκρατίας, η πρώτη συνάντηση με την λαίλαπα είναι στο ιστορικό νεκροταφείο της Αγίας Παρασκευής. Αυτό στα δυτικά, μαζί με εκείνο της Ευαγγελίστριας ανατολικά των τειχών της πόλης, υπήρχαν από την οθωμανική περίοδο και σήμερα ορίζουν τα όρια της ιστορικής Θεσσαλονίκης.<br />Το θέαμα ήταν αποκαρδιωτικό. Πίσω από την περίφραξη που ανακαινίστηκε με μεράκι και πανάκριβα υλικά επί «Πολιτιστικής Πρωτεύουσας ‘97» είχαν ξεπατωθεί οι περισσότεροι από τους έντεχνους μαρμάρινους τάφους, εκ των οποίων πολλοί οικογενειακοί. Είχαν αρχίσει να πετσοκόβονται τα πανύψηλα κυπαρίσσια και παράλληλα να κατεδαφίζεται ο περίτεχνη περίφραξη που έγινε πριν μόλις δέκα χρόνια.<br /><br /><div><div><div><div><div><div><div><div><div><div><div><div><div><br /></div><div><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5130815493277287906" style="DISPLAY: block; MARGIN: 0px auto 10px; CURSOR: hand; TEXT-ALIGN: center" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjMTBXCk33PQu0SbPlg7vNMcPMJXtm36J3FXjO4NlxBihUsAWAuiKQY-lsfv0HB1WnKJZMMu-DCrk8AfgAALu4856AlvlP2e1DITGhLdKdf70qS13Rob_vcBiOdMwz4-3gKbc3FqxgbMEp0/s320/DSC03584.JPG" border="0" /> <img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5130815866939442674" style="DISPLAY: block; MARGIN: 0px auto 10px; CURSOR: hand; TEXT-ALIGN: center" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhlKoQk8FimhzXX3J5xb1qS2bRu2Zu9fRjva-0tHOdZXke89cNnfO9dBO67dOsR1c-uw6jEyOYxMBOD0eziUO4_yOIY9OkrsUOahFWrjYGkuXOYEB7yCtkMJTxKDxPi0gFPlLaAoItgVIZ8/s320/DSC03587.JPG" border="0" /> <img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5130816189061989890" style="DISPLAY: block; MARGIN: 0px auto 10px; CURSOR: hand; TEXT-ALIGN: center" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjz64HYbv1h0Ttw0mFmxiS70-4eulUoz8ShbEm4zj8N4jdv5OtNwIC-GvGnJtO3JA0FxnFOLxVkSXlLg_bnMHpbuvhGlREEP8EUnzQMg8Sp3KXw3tvpseYDzq7yYU6Vb6pmZ6KoyfBs7giQ/s320/DSC03577.JPG" border="0" /><br /><strong><span style="font-size:85%;">Το νεκροταφείο της αγ. Παρασκευής και οι εργασίες διαμόρφωσης της νέας του εικόνας.</span></strong></div><div><br /></div><div><strong><span style="font-size:85%;"></span></strong><br />Η προοπτική για το χώρο, πέραν της διαπλάτυνσης που προωθείται, είναι η δημιουργία πάρκου στον χώρο που ήσαν τα μνήματα, διατηρώντας μέρος μόνο αυτών. Καλής προαίρεσης ενέργεια, αλλά γιατί τόση καταστροφή? Γιατί τόση σπατάλη πόρων, φυσικών και οικονομικών?<br />Τα συμμαχικά νεκροταφεία ακολουθούν μετά στην πορεία του δρόμου, με προεξάρχον το Σερβικό. Εδώ ακόμη δεν ξεκίνησαν τα έργα διαπλάτυνσης της οδού, οπότε η φωτογραφική απεικόνιση είναι άρτια. Υποπτεύομαι ότι υπάρχει κάποιο γραφειοκρατικό κόλλημα, δεδομένου πώς το καθεστώς των συμμαχικών νεκροταφείων υπάγεται σε διακρατικές συμφωνίες. Ο λόγος είναι πως σαν χώροι με την ευθύνη διαχείρισής τους ανήκουν στα κράτη πού έθαψαν τους νεκρούς τους στους βαλκανικούς πολέμους. Ίσως να προκύπτουν δυσκολίες από μέρους τους. Το σερβικό, που η αρχή του ξεκινάει οριακά από την χάραξη της οδού Λαγκαδά, θα υποστεί τις μεγαλύτερες απώλειες. Είναι η μοίρα των Σέρβων φαίνεται. Η προοπτική, που στηρίζεται στην σωστή απόσταση μεταξύ κυρίας εισόδου με το κενοτάφιο, θα μειωθεί αισθητά επιβάλλοντας, ίσως και την κατασκευή κλιμάκων για να ενοποιηθεί η διαφορά ύψους μεταξύ εισόδου και επιπέδου έδρασης του κενοταφίου. Ένα είναι βέβαιο, ότι η αρχιτεκτονική τοπίου αισθητικής των αρχών του 20ου αιώνα που σχεδιάστηκε από τον, ή, τους Σέρβους αρχιτέκτονες θα υποστεί άγριο τσεκούρωμα, προς δόξα των εισαγωγέων αυτοκινήτων, των ασφαλτικών και εν γένει και όλων των υποπροϊόντων του πετρελαίου. </div><div><br /></div><div><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh4bjBX-9EXtj78eJZdtxLbxw6LMPgXHhRZehg-lqD6ve5bpyV_n62agglQqiqhuDAYRAejcoY6YnMEoW9Pbx9nVFAd37dwYBJaBSadS-cG7Y41tawkO1eSJsR18-7RTwaDrt5JxCtGOm1a/s1600-h/DSC03560.JPG"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5130816605673817618" style="FLOAT: left; MARGIN: 0px 10px 10px 0px; CURSOR: hand" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh4bjBX-9EXtj78eJZdtxLbxw6LMPgXHhRZehg-lqD6ve5bpyV_n62agglQqiqhuDAYRAejcoY6YnMEoW9Pbx9nVFAd37dwYBJaBSadS-cG7Y41tawkO1eSJsR18-7RTwaDrt5JxCtGOm1a/s320/DSC03560.JPG" border="0" /></a></div><div><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgju9Ne9NtzF06lLGqPAnKKwY5uVqzb9CADGbVO1SLL56GwmXLBFyNbh8snl8xKgTiNfxZPonF4dc3c7xvAdfBTfS4buAsl1gxQh7JlebmWYU-Suk4iqWygy0437W33TD2SE-SuGblseBYK/s1600-h/DSC03561.JPG"></a></div><div><br /></div><div><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgju9Ne9NtzF06lLGqPAnKKwY5uVqzb9CADGbVO1SLL56GwmXLBFyNbh8snl8xKgTiNfxZPonF4dc3c7xvAdfBTfS4buAsl1gxQh7JlebmWYU-Suk4iqWygy0437W33TD2SE-SuGblseBYK/s1600-h/DSC03561.JPG"></a></div><div><br /></div><div><br /><br /></div><div><br /></div><div><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgju9Ne9NtzF06lLGqPAnKKwY5uVqzb9CADGbVO1SLL56GwmXLBFyNbh8snl8xKgTiNfxZPonF4dc3c7xvAdfBTfS4buAsl1gxQh7JlebmWYU-Suk4iqWygy0437W33TD2SE-SuGblseBYK/s1600-h/DSC03561.JPG"></a></div><div><br /></div><div><br /><br /><br /></div><div><br /></div><div><br /><br /><br /><strong><span style="font-size:85%;">Η κεντρική είσοδος, προς μέλουσα </span></strong></div><div><strong><span style="font-size:85%;">μετακίνηση.</span></strong></div><div><strong><span style="font-size:85%;"></span></strong></div><div></div><div><strong><span style="font-size:85%;"></span></strong></div><div><strong><span style="font-size:85%;"><div><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgju9Ne9NtzF06lLGqPAnKKwY5uVqzb9CADGbVO1SLL56GwmXLBFyNbh8snl8xKgTiNfxZPonF4dc3c7xvAdfBTfS4buAsl1gxQh7JlebmWYU-Suk4iqWygy0437W33TD2SE-SuGblseBYK/s1600-h/DSC03561.JPG"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5130917447210960562" style="FLOAT: left; MARGIN: 0px 10px 10px 0px; CURSOR: hand" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgju9Ne9NtzF06lLGqPAnKKwY5uVqzb9CADGbVO1SLL56GwmXLBFyNbh8snl8xKgTiNfxZPonF4dc3c7xvAdfBTfS4buAsl1gxQh7JlebmWYU-Suk4iqWygy0437W33TD2SE-SuGblseBYK/s320/DSC03561.JPG" border="0" /></a></div></span></strong></div><div><strong><span style="font-size:85%;"></span></strong></div><div><strong><span style="font-size:85%;"></span></strong></div><div><strong><span style="font-size:85%;"></span></strong></div><div><strong><span style="font-size:85%;"></span></strong></div><div><strong><span style="font-size:85%;"></span></strong></div><div><strong><span style="font-size:85%;"></span></strong></div><div><strong><span style="font-size:85%;"></span></strong></div><div><strong><span style="font-size:85%;"></span></strong></div><div><strong><span style="font-size:85%;"></span></strong></div><div><strong><span style="font-size:85%;"></span></strong></div><div><strong><span style="font-size:85%;"></span></strong></div><div><strong><span style="font-size:85%;"></span></strong></div><div><strong><span style="font-size:85%;"></span></strong></div><div><strong><span style="font-size:85%;"></span></strong></div><div><strong><span style="font-size:85%;"></span></strong></div><div><strong><span style="font-size:85%;"></span></strong></div><div><strong><span style="font-size:85%;">Η προοπτική προσέγγισης του Κενοταφίου</span></strong></div><div></div><div></div><div><br />Να σημειώσω ότι η αρχιτεκτονική του χώρου, κλασσική ευρωπαϊκή μνημειακών χώρων, είναι πολύ υψηλής ποιότητας όχι μόνο στον γενικό και ειδικό σχεδιασμό, αλλά και στην ποιότητα των εφαρμογών. Είδος σπάνιο στην Ελλάδα και γι’ αυτό τον λόγο, πολύτιμο. Εννοείται ότι, η σε 30 τουλάχιστον μέτρα υποχώρηση της κεντρικής εισόδου, δεν θα παρασύρει μόνο τις κατασκευές τις μνημειακής εισόδου – που σίγουρα θα ξαναγίνουν ενδότερα – αλλά θα κόψει και τα πυκνά αιωνόβια κυπαρίσσια που βλέπετε στην φωτογραφία της εισόδου.<br /><br /><br /></div><div><br /></div><div><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh_rTnhyphenhyphenS3XNAVjBB1NLHAihSVfi_ntNalbItDt4Hwjc_QdXf3vRFwBxIJ5QXLZlNr9kd9ZZKVmMhlx38E1_Z5NTVzaRrjskM2Gl3zq6H38qFnO_tG5eVd1Sa1k-mq6RGgrvJeGnysqJeSE/s1600-h/DSC03569.JPG"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5130818190516749906" style="FLOAT: right; MARGIN: 0px 0px 10px 10px; CURSOR: hand" height="258" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh_rTnhyphenhyphenS3XNAVjBB1NLHAihSVfi_ntNalbItDt4Hwjc_QdXf3vRFwBxIJ5QXLZlNr9kd9ZZKVmMhlx38E1_Z5NTVzaRrjskM2Gl3zq6H38qFnO_tG5eVd1Sa1k-mq6RGgrvJeGnysqJeSE/s320/DSC03569.JPG" width="332" border="0" /></a><br /><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhM4dfzyE4PNz7UPZeck5JLliHpGVFHPhkLuaxkZ6VDXGMEbHeirFjGiq9WQsp0P8CRxGJh6iHNgQf8vOat_69vozpaNFzJYPBY30eZYZ35cX4lIs668AWLtySzYIQGWYukwiO59LkAx8iC/s1600-h/DSC03566.JPG"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5130817885574071874" style="FLOAT: left; MARGIN: 0px 10px 10px 0px; CURSOR: hand" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhM4dfzyE4PNz7UPZeck5JLliHpGVFHPhkLuaxkZ6VDXGMEbHeirFjGiq9WQsp0P8CRxGJh6iHNgQf8vOat_69vozpaNFzJYPBY30eZYZ35cX4lIs668AWLtySzYIQGWYukwiO59LkAx8iC/s320/DSC03566.JPG" border="0" /></a></div><div><br /></div><div><br /><br /><br /></div><div><br /></div><div><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /></div><div><span style="font-size:85%;"><strong>Εκεί στο βάθος που περπατούν τα δύο κορίτσια, θα φθάσει η Λαγκαδά. </strong></span></div><div><br /></div><div><span style="font-size:85%;"><strong></strong></span></div><div><br /></div><div><span style="font-size:85%;"><strong>Το ψηφιδωτό, στην μετώπη του κενοτάφιου, έγινε σε σχέδιο του Αγήνορα Αστεριάδη</strong></span></div><div><br /></div><div><br /></div><div><br /></div><div>Στη συνέχεια, με την στάση στα φανάρια της διασταύρωσης με το, επίσης ιστορικό στρατόπεδο «Παύλου Μελά», είδα ότι το άλσος των εκατοντάδων πεύκων που αναπτυσσόταν σε ένα μήκος 100 μέτρων κατά μήκος της οδού και με ένα ικανό βάθος για να το υπολογίσω αναδρομικά σχεδόν στα 5 στρέμματα, είχε μείνει το μισό. Αμέσως μετά μισό είδα ν’ αχνοφαίνεται από τα εναπομείναντα πεύκα το κτίριο του διοικητηρίου με λαμαρίνες να καλύπτουν την ανάπηρη πλευρά του. Η ωραία αρχιτεκτονική των αρχών του 20ου αιώνα είχε αρπάξει μια γερή τσεκουριά και μάλιστα σε χρόνους που όλοι, ή σχεδόν όλοι, κόπτονται για τα περί παράδοσης, ιστορικότητας, μνημείων και άλλα ηχηρά.<br /><br /><br /></div><div><br /></div><div><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhlyMI-BuK6Mr-BiLu1g5DHMFuBx82rj4tm4xNKijuesCb2Mvi2dfdIWnJAcdrsCmGahVx1AyeMmOO991_j4vbvBvhqkTDk9hoMa5Xdk7Oka6fZ1NeK0unpKzMXrH6bO_N9KuK4vgVajjok/s1600-h/ÏÏÏ.+Î"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5130819818309355106" style="FLOAT: left; MARGIN: 0px 10px 10px 0px; CURSOR: hand" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhlyMI-BuK6Mr-BiLu1g5DHMFuBx82rj4tm4xNKijuesCb2Mvi2dfdIWnJAcdrsCmGahVx1AyeMmOO991_j4vbvBvhqkTDk9hoMa5Xdk7Oka6fZ1NeK0unpKzMXrH6bO_N9KuK4vgVajjok/s320/%CF%83%CF%84%CF%81.+%CE%A0%CE%91%CE%A5%CE%9B%CE%9F%CE%A5+%CE%9C%CE%95%CE%9B%CE%91+3a.jpg" border="0" /></a> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgPRUBJCNPrxmdiW2_7L76x2jAu3ju2zQ-ROYMfeZjOv0PHz-jdiGN9x-F4ajI1CkkMLg52gnxbPXp-D3F-RPC8nbpfjbqKftczIVZdhUTJ2y5__xpr_In7zt2aP7oHc_XsBpZDp1zwY_MB/s1600-h/DSC03558.JPG"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5130824190586062498" style="FLOAT: right; MARGIN: 0px 0px 10px 10px; CURSOR: hand" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgPRUBJCNPrxmdiW2_7L76x2jAu3ju2zQ-ROYMfeZjOv0PHz-jdiGN9x-F4ajI1CkkMLg52gnxbPXp-D3F-RPC8nbpfjbqKftczIVZdhUTJ2y5__xpr_In7zt2aP7oHc_XsBpZDp1zwY_MB/s320/DSC03558.JPG" border="0" /></a><br /><br /></div><div><br /></div><div><br /><br /><br /></div><div><br /></div><div><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /></div><div><br /></div><div><br /><br /><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEitJ0vVESh85N3YXi6YuHUZ_KzOm3RYhqYe4Gur52Gr8icu1oYgO1A4zBSUj4AXH70lqWsl4s1BeEg4MSKJVu2XthaD5dkbtYs5tb9vTKqbSp7_n0qWnQuPS4QGhZWwV-MCIzAF6qhsIUO8/s1600-h/%CF%83%CF%84%CF%81.+%CE%A0.%CE%9C.+%CE%94%CE%B9%CE%BF%CE%B9%CE%BA%CE%B7%CF%84%CE%AE%CF%81%CE%B9%CE%BF.jpg"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5131864079477835586" style="FLOAT: right; MARGIN: 0px 0px 10px 10px; CURSOR: hand" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEitJ0vVESh85N3YXi6YuHUZ_KzOm3RYhqYe4Gur52Gr8icu1oYgO1A4zBSUj4AXH70lqWsl4s1BeEg4MSKJVu2XthaD5dkbtYs5tb9vTKqbSp7_n0qWnQuPS4QGhZWwV-MCIzAF6qhsIUO8/s320/%CF%83%CF%84%CF%81.+%CE%A0.%CE%9C.+%CE%94%CE%B9%CE%BF%CE%B9%CE%BA%CE%B7%CF%84%CE%AE%CF%81%CE%B9%CE%BF.jpg" border="0" /></a> <span style="font-size:85%;"><strong>Αριστερά, το άλσος με το διοικητήριο, </strong></span></div><div><br /></div><div><span style="font-size:85%;"><strong>από αεροφωτογραφία του 1996.</strong> </span></div><div><br /></div><div><br /></div><div><br /></div><div><span style="font-size:85%;"><strong>Δεξιά ό,τι απόμεινε απότο διοικητήριο.</strong></div></span><div><br /></div><div><br /><br /><br /><span style="font-size:85%;"><strong>Κάτω δεξιά, τα πρωτότυπα σχέδια του Διοικητηρίου</strong><br /></span><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /></div><div><br /></div><div>Ευτυχώς το κτίριο το οποίο στέγαζε τις θρησκευτικές ενασχολήσεις των τότε στρατιωτικών, δηλαδή το τζαμί, είχε διασωθεί. Για αυτό είχε εφαρμοστεί η τεχνική της μεταφοράς με αργή ολίσθηση προς την νέα του θέση, εσώτερα του δρόμου. Έτσι γλίτωσε, ενώ το κτίριο του διοικητηρίου, όχι. Ο λόγος μάλλον θα βρίσκεται, όχι τόσο στη ευαισθησία των αρμόδίων, όσο στην εξωτερική πολιτική μας σε σχέση με την Τουρκία και τις ισλαμικές χώρες, αλλά και σε λόγους που άπτονται της προστασίας των θρησκευτικών μνημείων, που πρεσβεύει η UNESCO.<br /></div><div><br /></div><div><br /><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEieW9gpgEPz5MxKraLHNz1eHg21NipHw995Wq6tHWXtNg63tUVeQdUQRUCeseRZrE7O8nJ49abaHag8fpmqqn4NiER0ibOiSEtyA2E6o1oPU4eezTCxhaZr-F5XELrF1rYlwp-qU-LVbUnJ/s1600-h/Untitled+9.jpg"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5131857237594932962" style="FLOAT: left; MARGIN: 0px 10px 10px 0px; CURSOR: hand" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEieW9gpgEPz5MxKraLHNz1eHg21NipHw995Wq6tHWXtNg63tUVeQdUQRUCeseRZrE7O8nJ49abaHag8fpmqqn4NiER0ibOiSEtyA2E6o1oPU4eezTCxhaZr-F5XELrF1rYlwp-qU-LVbUnJ/s320/Untitled+9.jpg" border="0" /></a><br /><br /><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgmtEu4Dc02tMP53h-jzcoWpbJ1nrpWRruRLccM73T1tM_KtphnVzKArbKjl5fwYvXTNhrQMkpKFceQfihFaWSp-Xcp7T3rOw4JPlHPPeK3gf8XH8D63kQBIN2zM4zShFHHddxLQ9_YlJPa/s1600-h/%CE%94%CE%99%CE%9F%CE%99%CE%9A%CE%97%CE%A4%CE%97%CE%A1%CE%99%CE%9F-+4.jpg"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5131857486703036146" style="FLOAT: right; MARGIN: 0px 0px 10px 10px; CURSOR: hand" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgmtEu4Dc02tMP53h-jzcoWpbJ1nrpWRruRLccM73T1tM_KtphnVzKArbKjl5fwYvXTNhrQMkpKFceQfihFaWSp-Xcp7T3rOw4JPlHPPeK3gf8XH8D63kQBIN2zM4zShFHHddxLQ9_YlJPa/s320/%CE%94%CE%99%CE%9F%CE%99%CE%9A%CE%97%CE%A4%CE%97%CE%A1%CE%99%CE%9F-+4.jpg" border="0" /></a></div><div><br /></div><div><br /><br /><br /></div><div><br /></div><div><br /><br /></div><div><br /></div><div><br /><br /><br /></div><div><br /></div><div></div><div><br /></div><div><br /><br /><strong><span style="font-size:85%;">Αριστερά η βόρεια όψη του Διοικητηρίου </span></strong></div><div><strong><span style="font-size:85%;">σε αεροφωτογραφία.</span></strong></div><div><br /></div><div><br /></div><div><span style="font-size:85%;"><strong>Δεξιά, ότι έμεινε σήμερα.</strong></span></div><div><br /></div><div><br /><br />Εκεί όμως που ο καθένας δίνει τα ρέστα του είναι λίγο μετά, εκεί όπου βρίσκεται το δημοτικό θέατρο και πολιτιστικό κέντρο του Δήμου Σταυρούπολης.<br />Εδώ ανακαλύπτουμε μία άλλη πρωτοτυπία. Ότι ένα δημόσιο έργο καταστρέφει ένα άλλο δημόσιο έργο, που στοίχισε λεφτά, που λειτουργεί και εξυπηρετεί δημόσιες ανάγκες και μάλιστα πολιτιστικές.<br />Θυμάμαι το θεατράκι που στεγάζεται στο κτίριο αυτό, λίγα χρόνια πριν, όταν επί Πολιτιστικής Πρωτεύουσας και μετά, είχε στεγάσει καταπληκτικές παραστάσεις.<br />Τι να πρωτοθυμηθώ. Την υπέροχη παράσταση που μας χάρισε ο Πήτερ Μπρούκ με το «Τι ευτυχισμένες μέρες» του Μπέκετ, και την καταπληκτική Νατάσσα Πάρρυ. Το έργο των Κεχαίδη-Χαβιαρά «Με δύναμη από την Κηφισιά» που ανέβασε το Θεσσαλικό Θέατρο, ή το «Τόσο κοντά» του Θεάτρου του Νότου και τον «Εραστή» του Πίντερ με τους Αλ. Συσσοβίτη και Νατ. Καποδίστρια και άλλα πολλά.<br /><br />Για ό,τι αφορά τις παραστάσεις του παρόντος, μάλλον έχουν ελατωθεί. Σπάνια ακούω να ανεβαίνει κάτι στη σκηνή του θεάτρου αυτού. Ίσως δεν ενημερώνομαι επαρκώς. Πάντως τελευταία φορά που είδα παράσταση ήταν από πρόσκληση της φίλης Ισαβέλλας Μαρτζοπούλου, που λίγα χρόνια πριν είχε δημιουργήσει στον Δήμο Σταυρούπολης το θεατρικό σχήμα «Θεατρικό Εργοτάξιο», με το οποίο ανέβαζε ενδιαφέροντα έργα με πολιτική χροιά.<br /><br /></div><div><br /></div><div><br /><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg5OgOJg00NGt8mcB6y2QMVX2RfcGpx9MclRaq60AnXwmfiK_MRoRmTks_OjqrK7nd0LyufkMhFVn8Tr-NBXeZqdSSPmOkw5MZidMXPwc_xG-2ymK6Cts56vSjb987cumW7W2I0VvB3acL2/s1600-h/ANAT.+OPSI+3.jpg"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5131860020733740802" style="FLOAT: left; MARGIN: 0px 10px 10px 0px; CURSOR: hand" height="239" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg5OgOJg00NGt8mcB6y2QMVX2RfcGpx9MclRaq60AnXwmfiK_MRoRmTks_OjqrK7nd0LyufkMhFVn8Tr-NBXeZqdSSPmOkw5MZidMXPwc_xG-2ymK6Cts56vSjb987cumW7W2I0VvB3acL2/s320/ANAT.+OPSI+3.jpg" width="261" border="0" /></a></div><div><br /></div><div><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEga5lYKOaRZM9_xocmOsCh6zv8s_ulQEb9bs3DKHNT-00YOSfditYWsT3aKPTMvc628NYIdNiouDEsthU0RXldR63OeViBIxqwNJRKnGMEFJ69LVp-c4WDzfXq-TzcEhblXNHA8ngbWC0TY/s1600-h/Ccent-bar+roof-jpg.jpg"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5131860802417788690" style="FLOAT: right; MARGIN: 0px 0px 10px 10px; CURSOR: hand" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEga5lYKOaRZM9_xocmOsCh6zv8s_ulQEb9bs3DKHNT-00YOSfditYWsT3aKPTMvc628NYIdNiouDEsthU0RXldR63OeViBIxqwNJRKnGMEFJ69LVp-c4WDzfXq-TzcEhblXNHA8ngbWC0TY/s320/Ccent-bar+roof-jpg.jpg" border="0" /></a><br /><br /><br /></div><div><br /></div><div><br /></div><div><br /></div><div><br /><br /><br /></div><div><br /></div><div></div><div><br /></div><div><br /><br /><br /></div><div><strong><span style="font-size:85%;">Αριστερά, όπως είναι σήμερα.</span></strong><br /></div><div><div><br /><div><strong><span style="font-size:85%;">Δεξιά, όπως ήταν πριν τη διαπλάτυνση.</span></strong><br /><br /><br />Η εν λόγω διαπλάτυνση, λοιπόν, της οδού Λαγκαδά υπερύψωσε τον δρόμο σε σχέση με την είσοδο του θεάτρου, ουσιαστικά καταργώντας την. Έτσι, αντί ο δρόμος να είναι η διευκόλυνση στην πρόσβαση προς το κτίριο, να γίνεται πλέον το εμπόδιο.<br />Απορώ πώς και δεν συνεργάστηκαν Δήμος με την τεχνική εταιρία, ή μάλλον, τον αρμόδιο οργανισμό που επόπτευε το έργο, για να βρεθεί μια λύση. Γιατί λύσεις πάντα υπάρχουν και γιατί για λόγους, όχι μόνο ηθικούς, αλλά και απόλυτα οικονομικούς για τα χρήματα που σπαταλήθηκαν της «Πολιτιστικής Πρωτεύουσας» τα οποία δεν ήταν από ετεροχρονισμένη δωρεά του Ανδρέα Συγγρού, αλλά από τις τσέπες των φορολογουμένων. </div></div></div><div><br /></div><div><strong><span style="font-size:85%;">Χθες. </span></strong><br /></div><div><br /></div><div><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjWPv1xy6oHWACXmnqnj9lSLpl_ZsXrC8U8eTgJrIDOm4EgSBJVKpMqSuNNi63gac4-WCgjp0uT-g3BdbM1uy84XgCUkEC4cHVEw3NXFsbDPNXHKzY9-w0ngGTmfU30i7v-VIc3_0PfOrpH/s1600-h/%CE%91%CE%A5%CE%9B%CE%97+1-300dpi.jpg"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5131861919109285666" style="FLOAT: left; MARGIN: 0px 10px 10px 0px; CURSOR: hand" height="208" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjWPv1xy6oHWACXmnqnj9lSLpl_ZsXrC8U8eTgJrIDOm4EgSBJVKpMqSuNNi63gac4-WCgjp0uT-g3BdbM1uy84XgCUkEC4cHVEw3NXFsbDPNXHKzY9-w0ngGTmfU30i7v-VIc3_0PfOrpH/s320/%CE%91%CE%A5%CE%9B%CE%97+1-300dpi.jpg" width="305" border="0" /></a><br /><br /></div><div><br /></div><div><br /><br /><br /></div><div><br /></div><div><br /><br /></div><div><br /></div><div></div><div><br /></div><div><br /><br /></div><div><strong><span style="font-size:85%;"></span></strong></div><div><strong><span style="font-size:85%;"></span></strong></div><div><strong><span style="font-size:85%;"></span></strong></div><div><strong><span style="font-size:85%;">Σήμερα κ<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjxd6e4pe-pEs9L_1lXfxIGbYbbMSjJ4qyMpR1fvHWZXv2b2BxdTuUrdyvosX3aT9ojEfqMGRn4f82_avqgN5dB5E6PZIkItvtvMW5xRE_OCIMFRhhoAtljWw_5jsBuF_WLIesMBq3JcMJy/s1600-h/DSC_0713.jpg"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5131862962786338610" style="FLOAT: right; MARGIN: 0px 0px 10px 10px; WIDTH: 317px; CURSOR: hand; HEIGHT: 207px" height="197" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjxd6e4pe-pEs9L_1lXfxIGbYbbMSjJ4qyMpR1fvHWZXv2b2BxdTuUrdyvosX3aT9ojEfqMGRn4f82_avqgN5dB5E6PZIkItvtvMW5xRE_OCIMFRhhoAtljWw_5jsBuF_WLIesMBq3JcMJy/s320/DSC_0713.jpg" width="312" border="0" /></a>αι για πάντα.</span></strong></div><div></div><div></div><div></div><div></div><div><br /></div></div><div></div><div></div><div></div><div></div><div></div><div><div></div><div></div><div><br /></div><div><br />Εδώ έρχεται το ωραίο! Ο φορέας και χρηματοδότης του έργου είναι το ΥΠΠΟ. Ο δε υπουργός, που τότε προώθησε το έργο, ο Ευάγγελος Βενιζέλος.<br />Η χρηματοδότηση προερχόταν από κονδύλια των ολυμπιακών έργων που διαχειριζόταν ο ΥΠΠΟ με το τίτλο «Πολιτιστική Ολυμπιάδα». Έτσι ζήλεψε ο ΥΠΠΟ τα χούγια του ΥΠΕΧΩΔΕ και του έδωσε να καταλάβει. Άλλο να συναναστρέφεσαι με πειναλέους ηθοποιούς και καλλιτέχνες και άλλο με μεγαλοεργολάβους. </div><div><br /></div><div>Καθυστέρησα τη δημοσίευση αυτού του κειμένου μην θεωρηθεί συμβολή στην αντιπαλότητα των υποψηφίων του θρόνου του ΠΑΣΟΚ. Το φίλμ "Χοντρός - Λιγνός και το Κάθισμα του Αετού" με άφησε αδιάφορο. 'Οχι όμως τα αποτελέσματα της διαχείρησης έργων και πόρων που πληρώνονται από τους φορολογούμενους. Ο τέως υπουργός και φιλόδοξος αρχηγός, μας άφησε παρακαταθήκες, το σάρωμα του λόφου προιστορικού οικισμού στο Ζάγανι στον χώρο του νέου αεροδρομίου Αθηνών, τον τυποκτόνο νόμο περί συκοφαντικής δυσφήμισης, Το βαλτοτόπι και εκτροφείο βατράχων στην πεδιάδα του Μαραθώνα, το επαγγελματικό ασυμβίβαστο των βουλευτών, την προσπάθεια περιορισμού του Άρθρου 24 του συντάγματος για το περιβάλλον και άλλα που δεν θυμάμαι τώρα. Σε τοπικό επίπεδο, μιά και είναι παιδί της γειτονιάς αυτής, έκανε το θαύμα του.<br />Στον τόπο μας έχουμε καταφέρει και αυτό. Ακόμη και τις προσπάθειες να προωθηθεί η αισθητική μας παιδεία μέσω της Τέχνης, να βρίσκουμε τον τρόπο να τα αναγάγουμε όλα σε εργολαβίες οικοδομικών έργων. Έτσι έγινε και με την «Θεσσαλονίκη Πολιτιστική Πρωτεύουσα ‘97» έτσι και με την «Πολιτιστική Ολυμπιάδα» και με τους με τους καινούργιους πάμε και για χειρότερα.</div><div></div><div></div><div></div><div></div><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5131871544130996050" style="DISPLAY: block; MARGIN: 0px auto 10px; CURSOR: hand; TEXT-ALIGN: center" height="335" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg5kWp-47SKGRRGZS6F1jqeVv-XRlnrrncVJKWJ6Xi80aJ5Os6eTNSlL40X41qcrRKZQSmiY2cyj8L2VynUh0m6gt0pnlitGwttkZzyV0fk2syZhtnr7Tc3Bb-SOqd3p0R-sxOJt9FQ24GU/s320/DSC03573.JPG" width="280" border="0" /></div></div></div></div></div></div></div></div></div></div></div></div>SATANASSOhttp://www.blogger.com/profile/01761599513713149313noreply@blogger.com4tag:blogger.com,1999:blog-8713795484124117120.post-23040108872412169232007-09-26T14:13:00.000+03:002007-09-26T14:28:17.481+03:00ΤΟ ΝΕΟ ΜΑΣ ΚΟΣΜΗΜΑ<div><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjtRER_mByFO4Osu-D3a1gGwslkPRrNi26OESC1jBWphM_WTEjFh_B31vhp9-QEBuit6WzsWtjGuuxp1gBc98EkdXdIkrdsCYow497-qTygZc3ad3jMutoGsZwg3qApZ47Xia6Bb020hnnA/s1600-h/αÏÏ+-+Ïο+νηÏι+ÎαÏÎ¿Ï Ïα+copy.jpg"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5114472126228090594" style="DISPLAY: block; MARGIN: 0px auto 10px; CURSOR: hand; TEXT-ALIGN: center" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjtRER_mByFO4Osu-D3a1gGwslkPRrNi26OESC1jBWphM_WTEjFh_B31vhp9-QEBuit6WzsWtjGuuxp1gBc98EkdXdIkrdsCYow497-qTygZc3ad3jMutoGsZwg3qApZ47Xia6Bb020hnnA/s320/%CE%B1%CF%80%CF%8C+-+%CF%84%CE%BF+%CE%BD%CE%B7%CF%83%CE%B9+%CE%9B%CE%B1%CF%80%CE%BF%CF%85%CF%84%CE%B1+copy.jpg" border="0" /></a><br /><div><span class="blsp-spelling-error" id="SPELLING_ERROR_0">Φωτο</span> <span class="blsp-spelling-error" id="SPELLING_ERROR_1">δανεικιά</span> από το blog "<span class="blsp-spelling-error" id="SPELLING_ERROR_2">νησι</span> <span class="blsp-spelling-error" id="SPELLING_ERROR_3">Λαπουτα</span>"</div><br /><br /><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5114472753293315826" style="DISPLAY: block; MARGIN: 0px auto 10px; CURSOR: hand; TEXT-ALIGN: center" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjoRNPqCKRxwh4vaGxBYfW38_jTwhWepgB1x7hJmPsm_2YJR3PvDWIoGXEDkDMz4wnqzdNZh2v7-FXbU75wFbVqGlBT-CRknXzUN18Ux9R7dAE7y5t9QUR3KJMaRhsWaE94RzxwyCWfzUZy/s320/%CE%9F%CE%B9+%CF%80%CE%BF%CE%BB%CF%85%CE%BA%CE%B1%CF%84%CE%BF%CE%B9%CE%BA%CE%AF%CE%B5%CF%82.JPG" border="0" /><br /><div></div><br />Η φωτογραφία αυτή έγινε το 2005 από το επίπεδο της οδού <span class="blsp-spelling-error" id="SPELLING_ERROR_4">Ροβέρτου</span> <span class="blsp-spelling-error" id="SPELLING_ERROR_5">Γκάλλι.</span> Δηλαδή από το χαμηλότερο, υψομετρικά, σημείο του οικοδομικού τετραγώνου που περιέχει και το Νέο Μουσείο. Τα δύο κτίρια, όπως φαίνεται, δεν εμποδίζουν την θέαση του βράχου της Ακρόπολης με τον Παρθενώνα.<br /><br /><br /><div></div></div>SATANASSOhttp://www.blogger.com/profile/01761599513713149313noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8713795484124117120.post-38033368856763774922007-09-26T12:00:00.000+03:002007-10-03T09:04:54.358+03:00TΟ ΤΕΛΟΣ<strong>Η «ΚΑΘΑΡΟΤΗΤΑ» ΤΗΣ ΘΕΑΣ ΤΟΥ ΝΕΟΥ ΜΟΥΣΕΙΟΥ ΑΚΡΟΠΟΛΕΩΣ ΚΑΙ ΤΑ ΘΥΜΑΤΑ ΤΟΥ.<br /><br /></strong><br /><br /><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg4KyFadZwgLLKjkZlPTGH5k4xKECdSc8FGcpkb5NGI9iKMDimS-3DL62ex8g7n9MvzLscfe95ZkNWBc8GF-Gggr4Kept7jOTX2FA9n_Y9rlWqYVLR4IyczozQeM1eP5TIviTPfOefeI6VP/s1600-h/DSC03483.JPG"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5114435984078294658" style="FLOAT: left; MARGIN: 0px 10px 10px 0px; CURSOR: hand" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg4KyFadZwgLLKjkZlPTGH5k4xKECdSc8FGcpkb5NGI9iKMDimS-3DL62ex8g7n9MvzLscfe95ZkNWBc8GF-Gggr4Kept7jOTX2FA9n_Y9rlWqYVLR4IyczozQeM1eP5TIviTPfOefeI6VP/s320/DSC03483.JPG" border="0" /></a><br /><br /><br /><br />ΑΥΤΑ ΘΑ ΓΙΝΟΥΝ ΜΠΑΖΑ<br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><div><div><div><br /><br /><div><br /></div><br /><div><br /></div><div><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5114436241776332434" style="FLOAT: left; MARGIN: 0px 10px 10px 0px; CURSOR: hand" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjGT2MGvAjHCT-g_5j3rRuCWWUSOqz4G1G5pcPF9bIyQzPGP4o4luHxCOHLfSpyomsJFbyHc7yu-gF6XB5Gs7nf6PynrT_hIrKu9dp81pvjl7FaUdDa3_rAWjuIPKkqiFgGtKH56rFpQlrb/s320/DSC03512.JPG" border="0" />ΠΑΡΟΜΟΙΩΣ, ΜΠΑΖΑ.<br /></div><div><br /><br /><br /></div><div></div><div><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiJMZWCljSWOdiCjJYqEXDBBQvnmU21NoMyOOzK5ZBDiGr-YTg9Nr6LfZk__f8XeMUcYv54jF89FS6_iBju7Lmd0oVlzA9EEOEEH_mCcwSaOl6n7V5ejbDHExEvd6d6TjkX-yvBR00Hao-S/s1600-h/DSC03511.JPG"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5114437294043319970" style="FLOAT: right; MARGIN: 0px 0px 10px 10px; CURSOR: hand" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiJMZWCljSWOdiCjJYqEXDBBQvnmU21NoMyOOzK5ZBDiGr-YTg9Nr6LfZk__f8XeMUcYv54jF89FS6_iBju7Lmd0oVlzA9EEOEEH_mCcwSaOl6n7V5ejbDHExEvd6d6TjkX-yvBR00Hao-S/s320/DSC03511.JPG" border="0" /></a><br /><br /><br /><br /></div><div></div><div><br /><br /><br /><br /></div><div></div><div><br /><br /><br /><br /></div><div></div><div><br /></div><div><br /></div><div><br /></div><div></div><div><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi03NKbxV0eecZ3zD5oq0th3xuSnqrTuTNDqKqANakaMCGgJPLpklqLSF0NKf6eWicZJRCIXLK2f8Py5KvhbhnhOzeyqOht3COS5yA-4Exwoi9p7Vhq2mOJmHYJ7SJDoqVrDoIy1VHi4631/s1600-h/DSC03513.JPG"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5114437809439395506" style="FLOAT: left; MARGIN: 0px 10px 10px 0px; CURSOR: hand" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi03NKbxV0eecZ3zD5oq0th3xuSnqrTuTNDqKqANakaMCGgJPLpklqLSF0NKf6eWicZJRCIXLK2f8Py5KvhbhnhOzeyqOht3COS5yA-4Exwoi9p7Vhq2mOJmHYJ7SJDoqVrDoIy1VHi4631/s320/DSC03513.JPG" border="0" /></a><br /><br /><br /></div><div></div><div><br /></div><div></div><div><br /><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgUiRgqt_SGr0pMfJopTvLxNtFT7DZ4oEXZuPTH6Lk3rFR6CF4QgsPCheDicA_sEdjS_bj6S8MjDUpCln3ZfwqyIPR1aAN3P2-2uhDdiMCgwuugAELauwLfGh8EFpYS3yJCaDSEI4L0ETNp/s1600-h/DSC03507.JPG"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5114438140151877314" style="FLOAT: right; MARGIN: 0px 0px 10px 10px; CURSOR: hand" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgUiRgqt_SGr0pMfJopTvLxNtFT7DZ4oEXZuPTH6Lk3rFR6CF4QgsPCheDicA_sEdjS_bj6S8MjDUpCln3ZfwqyIPR1aAN3P2-2uhDdiMCgwuugAELauwLfGh8EFpYS3yJCaDSEI4L0ETNp/s320/DSC03507.JPG" border="0" /></a><br /><br /></div><div></div><div><br /><br /><br /></div><div></div><div><br /><br /><br /></div><div></div><div><br /><br /><br /><br /><br /></div><div></div><div><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgUpbVXaWSlh9u6hYwQR_65vEWTH0ri0T6biuYb84sP11XMoPxGVBCOmunr0nOtHXhuVb-9Ak7vBHQmy0Y-A0ud3pf9ibPo0pnzeZACCQ12uDS-PDT1xOR2mGo8XVoIK5rTlfM6nltKi3yJ/s1600-h/DSC03516.JPG"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5114438698497625810" style="FLOAT: left; MARGIN: 0px 10px 10px 0px; CURSOR: hand" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgUpbVXaWSlh9u6hYwQR_65vEWTH0ri0T6biuYb84sP11XMoPxGVBCOmunr0nOtHXhuVb-9Ak7vBHQmy0Y-A0ud3pf9ibPo0pnzeZACCQ12uDS-PDT1xOR2mGo8XVoIK5rTlfM6nltKi3yJ/s320/DSC03516.JPG" border="0" /></a><br /><br />ΣΥΜΒΟΛΗ ΣΤΟΝ ΕΜΠΛΟΥΤΙΣΜΟ ΔΑΣΩΝ, ΡΕΜΑΤΩΝ, ΧΑΡΑΔΡΩΝ, ΚΑΜΕΝΩΝ ΕΚΤΑΣΕΩΝ, ΠΑΡΑΛΙΩΝ κλπ ΜΕ ΜΕΡΟΣ ΤΟΥ ΕΘΝΙΚΟΥ ΜΑΣ ΠΛΟΥΤΟΥ.</div><div></div><div>ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΟ ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΑ ΣΤΟΥΣ ΡΕΚΤΕΣ ΤΗΣ ΤΕΧΝΗΣ + ΤΗΣ ΦΥΣΗΣ </div><div>κ.κ. ΒΟΥΛΓΑΡΑΚΗ, ΛΙΑΠΗ<br /></div><div></div><div><br /><br /></div><div><br />Για όσους γεννήθηκαν και μεγάλωσαν στην περιοχή που παλαιότερα λέγονταν Γαργαρέττα ή Κολωνάκι, και θυμούνται την Διον. Αρεοπαγίτου και την εξέλιξη της από το 1953 μέχρι σήμερα, ο δρόμος με το μέτωπο των κτιρίων από την μία πλευρά και τον αρχαιολογικό χώρο από την άλλη, αποτελεί μία εικόνα στερεή στον χρόνο, μέρος της οικιστικής εξέλιξης της Αθήνας και δείγμα της αρχιτεκτονικής από το τέλος του 19ου αιώνα μέχρι σήμερα.<br />Με χρονική σειρά, από το εργαστήρι του γλύπτη Γεωργαντή, τα δύο έργα του Β. Κουρεμένου, την οικία Μαντούβαλου - Κουβοπούλου, τα νεοκλασικά με πρώτο στη σειρά του Β. Παπαθανασίου, την από ετών κατεδαφισμένη οικία-atelier του Παρθένη, έως την οικίες Ζολώτα και Δραγώνα.<br />Η διαμάχη για την κατεδάφιση των δύο κτιρίων που κατά την όψιμη γνώμη έγκυρων επιστημόνων, δεν κολακεύει το νέο μας απόκτημα, προβάλλοντας, την πίσω όψη της οικίας Κουρεμένου και την, όντως αρνητική, τυφλή επιφάνεια της οικίας του Β. Παπαθανασίου. αφήνει πίσω ένα βασικό στοιχείο της προκήρυξης, που αποτέλεσε και ένα από τα κύρια προβλήματα προς επίλυση στον σχεδιασμό του. Ακριβώς, η υποχρέωση των μελετητών να λάβουν υπ’ όψιν τους αυτή την παράμετρο. Σοβαρή παράμετρος, μια και παρεμβάλλονται τα κτίρια αυτά μεταξύ του αρχαιολογικού χώρου και του νέου Μουσείου.<br /><br />Το κτίριο του Κουρεμένου είναι ένα χαρακτηριστικό δείγμα μιας εποχής που ακόμη υπήρχε η φιλοδοξία δημιουργίας μιας αστικής τάξης με ευρωπαϊκές προοπτικές. Μορφωμένοι αστοί, μιας νέας εθνικής κοινωνίας αυτοχθόνων και της διασποράς, που έστησε ένα αρχικό μόρφωμα αστικής κουλτούρας και οικονομίας παραγωγής, όπως ξεκίνησε με την πολιτική Βενιζέλου. Στις όψεις του κτιρίου αυτού αντανακλώνται οι πολιτιστικές αναζητήσεις αυτών, που αργότερα στην λογοτεχνία, θα ψάξουν για μία ελληνικότητα. Από τις ανάγλυφες σε μάρμαρο δύο γυναίκες που κρατούν στο κεφάλι τους φανούς της εισόδου, μέχρι τα περίτεχνα και πλούσια σε χρυσές ψηφίδες μεγάλα ψηφιδωτά στην επίστεψη, εικονίζει της ανησυχίες αυτής που έμεινε γνωστή σαν «η γενιά του 30’».<br />Τώρα, παρ’ όλον ότι η διατήρηση αυτών τέθηκε σαν όρος του σχεδιασμού, κάποιοι παίρνουν τον αρχικό τους λόγο πίσω, προωθώντας ένα ακόμη έγκλημα κατά της αρχιτεκτονικής ιστορίας αυτής της ταλαίπωρης πόλης.<br />Όμως, ο Μπερνάρ Τσουμί είναι ένας πολύ γνωστός διεθνώς αρχιτέκτων, με αναμφίβολα, γνώσεις και πείρα τέτοια που βρίσκει τρόπους να παρακάμπτει και να επιλύει τα προβλήματα που προκύπτουν κατά την διάρκεια της σχεδιαστικής πορείας ενός αρχιτεκτονικού έργου. Πολύ περισσότερο όταν το πρόβλημα είναι εξ’ αρχής δεδομένο και αποτελεί και όρο του διαγωνισμού.<br />Τα προς διατήρηση υπάρχοντα κτίρια, κάτι που δεν είναι άμεσα ορατό, έχουν περιληφθεί στη τελική μελέτη και σίγουρα δεν ενοχλούν τις οπτικές γωνίες από το σύνολο των διαδρομών του μουσείου. Αν δεν είναι έτσι τότε ο πολύς Τσουμί δεν ξέρει την δουλειά του. Επί πλέον, σε κάθε κτίριο μπορεί να προκύψουν κάποια αδύνατα σημεία τα οποία με μαεστρία μπορούν να κρυφτούν ή να αποδυναμωθεί η παρουσία τους δίνοντας τους θέση τέτοια που να μην προβάλλονται άμεσα. Τέτοιο, εκτός από τον όγκο που σταδιακά φαίνεται από την κατηφόρα της οδού Μητσαίων, πιστεύω ότι είναι το στέγαστρο της εισόδου, του οποίου το ύψος, ναι μεν προσφέρει άπλετη θέα στους μελλοντικούς θαμώνες, αλλά το μήκος και το σχήμα φοβούμαι ότι θα προσφέρουν μια κακή εικόνα στους περιπατητές της Διον. Αρεοπαγίτου. Πέραν του απαράδεκτου όγκου, αυτή η «παντόφλα» που υπερίπταται της εισόδου θα είναι το ποιο αρνητικό στοιχείο της όλης σύνθεσης.<br />Συνολικά, το ενεργοβόρο αυτό κτίριο αποπνέει έντονα αρχιτεκτονική αρχών της δεκαετίας του 60. Ίσως γιατί σαν καλός επαγγελματίας που είναι, εκτός από πολύ γνωστός αρχιτέκτων, κατάλαβε πως τέτοια αρχιτεκτονική έχει πέραση σε μία χώρα όπου η κίνηση της προόδου και των αναζητήσεων είναι αντιστρόφως ανάλογη της κυκλοφορίας ακριβών αυτοκινήτων. Έτσι παρ’ όλον ότι στο παρελθόν είχε πάρει αρνητική θέση για την αναγκαιότητα κατασκευής τέτοιου όγκου μουσείου στο σημείο αυτό, μόλις κτύπησε το καμπανάκι του διαγωνισμού έτρεξε αμέσως να δηλώσει παρών.<br /><br />Το κτίριο του Κουρεμένου μοναδικό στην Ελλάδα Art Decó υψηλής ποιότητας καθώς και το νεοκλασικό του Παπαθανασίου, ένα από τα ελάχιστα εναπομείναντα στην Αθήνα, κινδυνεύουν να κατεδαφιστούν χωρίς σοβαρό λόγο, αλλά από μία λογική που παραμένει ακόμη στην εποχή της αλόγιστης ανοικοδόμησης με τον φερετζέ της ανάπτυξης.<br /><br />Από τα πολλά που γράφθηκαν στον τύπο το τελευταίο δίμηνο συγκράτησα δύο άρθρα που υποστηρίζουν τα υπέρ και τα κατά της κατεδάφισης.<br />Το πρώτο αναφέρεται στη τοποθέτηση του Γεωργίου Αλέξανδρου Μαγκάκη, και το δεύτερο του αν. καθηγητή Ιστορίας και Θεωρίας της Αρχιτεκτονικής τουΑ.Π.Θ. κ. Α. Γιακουμακάτου.<br />Θα ξεκινήσω την παράθεση με την Γνωμοδότηση του Γεωργίου Αλέξανδρου Μαγκάκη η οποία βάζει το θέμα στο βάθρο που του αξίζει και οι περισσότεροι παραβλέπουν. Αυτό αφορά κύρια την ελαφρότητα που αντιμετωπίζονται οι θεσμοί στον τόπο μας όχι μόνο από την άγνοια του μέσου πολίτη, αλλά και από αυτούς που είναι υποχρεωμένοι να τους προστατεύουν λόγω θέσης στη πολιτική και πνευματική ιεραρχία.<br />Λέει λοιπόν ο Γ. Α. Μαγκάκης:<br />«…ο χαρακτηρισμός ενός οικοδομικού έργου ως διατηρητέου στηρίζεται, όπως είναι αυτονόητο, στην αναγνώριση της πολιτιστικής σημασίας του, η διαφύλαξη της οποίας υπηρετεί την πολιτιστική μας αυτογνωσία. Ο χαρακτηρισμός, συνεπώς, αυτός δεν μπορεί να αναιρεθεί και να επιτραπεί η κατεδάφιση του κτηρίου, εκτός αν εκ των υστέρων ήθελε κριθεί ειδικά και μόνον ως πολιτιστικά εσφαλμένος. Αν μάλιστα αποτολμηθεί για λόγους πρακτικούς, άσχετους προς το πολιτιστικό νόημά του, τότε εκφράζει πολιτιστική επιπολαιότητα, η οποία συνιστά απαράδεκτη απαξίωση της πολιτιστικής ευαισθησίας μίας κοινωνίας. Η πρόταση, συνεπώς, του αποχαρακτηρισμού των δύο κτηρίων της οδού Δ. Αρεοπαγίτου είναι πολιτιστικά απαράδεκτη, η οποία , αν αποτολμηθεί, θα συνιστά πολύ κακή περίπτωση άσκησης της κρατικής εξουσίας. Ο λόγος δε που προβάλλεται, συγκεκριμένα ότι έτσι οι θαμώνες του αναψυκτηρίου του Ν. Μουσείου θα έχουν καλύτερη θέα προς την Ακρόπολη, είναι αληθινά ταπεινωτικός». (εφ. «Ελευθεροτυπία» 31-7-07)<br /><br />Σαφής και απλός λόγος ενός νομικού, που διδάσκει την συνέπεια που απορρέει από την σωστή εκτίμηση του νόμου όπου δεν χωράνε ερμηνευτικές απλουστεύσεις. Αντίθετα η απόφαση του Κ. Βουλγαράκη λέει : «…αίρουμε την ολική και διηνεκή προστασία του επί της οδού Διον. Αρεοπαγίτου 17 πολυώροφου κτιρίου ευρισκόμενου εντός του κηρυγμένου αρχαιολογικού χώρου Ακρόπολης προκειμένου το νεοανεγερθέν Μουσείο Ακρόπολης, που θα στεγάσει τα αριστουργήματα της ελληνικής πλαστικής από τα μνημεία της Ακρόπολης, να έχει απρόσκοπτη επαφή με τον αρχαιολογικό χώρο του ιερού βράχου με τον οποίο αποτελεί αδιάσπαστη πολιτιστική ενότητα.» κλπ,κλπ.<br />Για την αναγνώριση της πολιτιστικής σημασίας των κτιρίων, κουβέντα ο κύριος υπουργός, αντίθετα οι υπερβολές και τα λεκτικά κλισέ όπως «…να στεγάσει τα αριστουργήματα… ή …ο ιερός βράχος…» δίνουν και παίρνουν, για να υπογραμμίσουν την αμηχανία του ΥΠΠΟ μπρος σε αυτή την απόφαση.<br />που, όπως λέει και ο Μαγκάκης, «συνιστά απαράδεκτη απαξίωση της πολιτιστικής ευαισθησίας μιας κοινωνίας».<br /><br /><br />Το επόμενο άρθρο, του κ. Α. Γιακουμακάτου, με τον τίτλο « Το δίλημμα της κατεδάφισης» στο «ΒΗΜΑ» της 15/7/07, συνηγορεί υπέρ της κατεδάφισης με αντιφατικά επιχειρήματα, κύρια ως προς την ειδικότητά του, Ιστορικού και Θεωρητικού της Αρχιτεκτονικής, στο κύρος της οποίας πλαγιάζει για να μας πείσει.<br />Από την βάθρο της αρμοδιότητάς του, αφού μας περιηγήσει στην βιογραφία του Β. Κουρεμένου, την ποιότητα της δουλειάς του, την αποδοχή του έργου του με απονομή από την πολιτεία των τίτλων του ακαδημαϊκού και συμβούλου του Ελ. Βενιζέλου, την διατύπωση της κρίσης του για το κτίριο σαν «ευτυχή διατύπωση ενός αφαιρετικού κλασικισμού γαλλικής προέλευσης, σε μία μεταβατική για την νεοελληνική αρχιτεκτονική περίοδο, της οποίας αποτελεί μια από τις πιο εκλεπτυσμένες εκφάνσεις», στο τέλος αποφαίνεται : γκρεμίστε το! Από το Πάνθεον στα Τάρταρα.<br /><br />Το άρθρο με νευρικότητα κινείται μεταξύ ανάδειξης της ποιότητας, της προς κατεδάφιση οικοδομής, έμμεσης απαξίωσης<a title="" style="mso-footnote-id: ftn1" href="http://www.blogger.com/post-create.g?blogID=8713795484124117120#_ftn1" name="_ftnref1">[1]</a> και προβολής ιδιοτέλειας από μέρους των ιδιοκτητών να σώσουν το σπίτι που μεγάλωσαν και έκτισε και έζησε ο πατέρας τους - λες και δεν το έχουν αυτό το δικαίωμα- αλλά και του παζαρέματος, μια και υπάρχουν δύο κτίρια του Κουρεμένου στον ίδιο δρόμο. Ας χάσουμε το ένα. Θα μας μείνει το άλλο στον αριθμό 3,7 στο οποίο «το σχεδιαστικό ήθος του Ηπειρώτη αρχιτέκτονα διατυπώνεται με ταυτόσημους όρους». «Οι ρέκτες της καλής Αρχιτεκτονικής» εμείς δηλαδή, θα μείνουν έτσι ικανοποιημένοι. </div><div>Μπράβο του! Έπιασε τον ταύρο απ' τα κέρατα.</div><div>Το ήθος όμως του ρέκτη καθηγητή αποκρύπτει το γεγονός ότι το σπίτι του αριθμού 17 έχει μια άλλη ποιότητα στις πλαστικές εφαρμογές που το κατατάσσουν μοναδικό. Όχι μόνο μεταξύ των άλλων έργων του Β. Κουρεμένου, αλλά και μεταξύ των ελάχιστων στην Ελλάδα και ισότιμο με αντίστοιχα ευρωπαϊκά ή αμερικανικά<br />Επίσης, η αντιπαράθεση του ιδιωτικού συμφέροντος ( οικία Κουρεμένου ), με το δημόσιο ( Μουσείο) είναι ατυχής για τον κύριο καθηγητή της Ιστορίας και Θεωρίας της Αρχιτεκτονικής. Ο απλός λόγος είναι ότι το κτίριο αυτό ανήκει στην ιστορία αυτής της πόλης και αυτής της χώρας, όπως επίσης και ο αρχιτέκτονάς του. Έχει καταστεί πλέον δημόσιο κτήμα. Υπήρξε μάλιστα και κατοικία του, αν αυτό συντρέχει σαν επί πλέον λόγος διατήρησης ενός κτιρίου, για την τρέχουσα ρωμέϊκη λογική.<br />Το αν «οι πάσης φύσεως κάτοικοι έχουν δίκιο γιατί απειλούνται οι ιδιοκτησίες τους», θέλω να διευκρινίσω ότι δεν απειλείται καμία ιδιοκτησία μου. Απειλείται όμως η αισθητική μου καθώς και η συναισθηματική σχέση με την γειτονιά αυτή στην οποία η οικογένειά μου κατοικεί για τέσσερις γενιές. Είναι η συνύπαρξη σε βάθος παρελθόντος χρόνου που φτιάχνει και «δένει» την κοινωνία των Πόλεων. Και πάνω σ’ αυτήν τη μαγιά κτίζεται και το μέλλον. Οι αμερικανιές, του τύπου γκρεμίζουμε για να ανανεωθούμε από την μιζέρια (?), δεν πρέπει να σαρώσουν εμάς και ότι ελάχιστο που απέμεινε από το νεώτερο παρελθόν. <br />Παράλληλα όμως μου γεννιούνται δύο ερωτήματα. Το πρώτο, αν στην θέση των δύο προς κατεδάφιση κτιρίων βρισκόταν, το κοντινό στο Μουσείο σχολείο του Π. Καραντινού, γνωστό και σαν Σχολή Μπούρα, που έχει μελετήσει και δημοσιεύσει ο κ. καθηγητής θα είχε την ίδια άποψη που τρέφει την ορμή στο κατεδαφιστικό του μένος?<br />Το δεύτερο, αν συναινεί τόσο εύκολα στην εξαφάνιση μοναδικών δειγμάτων της αρχιτεκτονικής, σκέφτηκε αν θα του μείνει και τίποτα να διδάξει στο μέλλον;<br />Στο ερώτημά του, εκβιαστικό διότι παραθέτει χαρακτηρισμούς με αρνητικούς συνειρμούς, τι να προτιμήσουμε την ιδιωτική οικοδομή του 1925 (όχι δημόσιο και παλαιό) ή το νέο Μουσείο (δημόσιο και μοντέρνο) , απαντούμε, και τα δύο. Θα δικαιώσει ο χρόνος τις επιλογές. Στα πολιτισμένα κράτη η θανατική καταδίκη έχει καταργηθεί και για έναν, επί πλέον του ηθικού, λόγο. Ότι η πλάνη δεν αποκαθίσταται.<br /><br /><br /><a title="" style="mso-footnote-id: ftn1" href="http://www.blogger.com/post-create.g?blogID=8713795484124117120#_ftnref1" name="_ftn1">[1]</a> Εκτός από την απαξιωτική αναφορά στα «οπίσθια» των οικοδομών, στο ίδιο απαξιωτικό μοτίβο είναι και το ψέμα για το παράνομο πανωσήκωμα, Ο συντάκτης έδειξε αμέλεια στην πληροφόρησή του, (ή μήπως πονηριά;). Ήδη στην «Ελευθεροτυπία» της 10/7/07 σελ.34, αναφέρεται σαφώς από την θυγατέρα του Β. Κ. ότι ο 4ος όροφος κτίσθηκε νόμιμα το 1947.</div><div>Και για να παραφράσω τα των "οπισθίων", θεωρώ την οικία Κουρεμένου καλήπυγο.</div><div></div><div></div><div></div><div></div><div></div><div></div><div></div><div></div></div></div></div>SATANASSOhttp://www.blogger.com/profile/01761599513713149313noreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-8713795484124117120.post-56179108055908305542007-09-20T09:24:00.000+03:002007-09-20T09:44:20.224+03:00Η ΜΕΤΑΛΛΑΞΗ ΜΙΑΣ ΘΕΑΣ<div><br /><br /><div><br /><br /><br /><div><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgblNKVtgcCX-MULCN5NHCOKJGthOGAm_0tcAeujFoiNzsa2-oZHDy2GwDbzkk721WGsLzqEhXnzj7nQGH5c-YuLlhKFXFlOTTKcVIh08qup6d9DCEbeOYuqAC-wvi7ubvrotR6RI59dK52/s1600-h/N.M.A.4.JPG"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5112171359562243778" style="DISPLAY: block; MARGIN: 0px auto 10px; CURSOR: hand; TEXT-ALIGN: center" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgblNKVtgcCX-MULCN5NHCOKJGthOGAm_0tcAeujFoiNzsa2-oZHDy2GwDbzkk721WGsLzqEhXnzj7nQGH5c-YuLlhKFXFlOTTKcVIh08qup6d9DCEbeOYuqAC-wvi7ubvrotR6RI59dK52/s320/N.M.A.4.JPG" border="0" /></a><br /><br />Γύρισα στην Αθήνα πάλι για να ασκήσω το εκλογικό μου δικαίωμα, στην αγαπημένη γειτονιά όπου μεγάλωσα. Την – άγνωστη σαν όνομα πλέον – Γαργαρέττα. Ή, παλαιότερα, Κολωνάκι. (Όχι το γνωστό του Ντα Κάπο). Μιλάω για την περιοχή γνωστή πλέον σαν «Μακρυγιάννη», όπου δείχνει πλέον το μπόι του το Νέο Μουσείο Ακροπόλεως, μύτη-μύτη με το κτίριο «Βάϊλερ», για να στεγάσει τα διεκδικούμενα μάρμαρα του Παρθενώνα. (Αν δεν τα δώσουν οι Άγγλοι θα μείνει μισοάδειο ή μισογεμάτο. Όπως προτιμάτε.)<br />Μία γρήγορη βόλτα στον συνωστισμένο δρόμο από τα περίπτερα της έκθεσης βιβλίου, της Δ. Αρεοπαγίτου για να ξαναδώ για εκατομμυριοστή φορά και ίσως τελευταία, το κτίριο του Βασίλη Κουρεμένου στο Νο. 17.<br /><br />Ο ΥΠΠΟ υπέγραψε, παραμονή των εκλογών, την θανατική καταδίκη των δύο κτιρίων, το αρ-ντεκώ του αρχιτέκτονα του μεσοπολέμου Βας. Κουρεμένου και το νεοκλασικό ιδιοκτησίας Βαγγ. Παπαθανασίου επί της οδού Διονυσίου Αρεοπαγίτου, βιαστικά-βιαστικά, πριν τις εκλογές, στα μουλωχτά, μην τον προλάβει κανένας καινούργιος υπουργός και αλλάξει ρότα η υπόθεση. Έτσι έκλεισε ένας κύκλος που ξεκίνησε την εποχή του Καραμανλή πρεσβύτερου και τελείωσε επί Καραμανλή νεότερου. Ο πρώτος γκρέμισε το σπίτι και εργαστήρι του Παρθένη, ακριβώς απέναντι από το μπαρ-εστιατόριο «Διόνυσος», για τους ίδιους λόγους που ο νεώτερος κατεδαφίζει τα κτίρια των αριθμών 17-19 του ίδιου δρόμου. Δεν εμπόδιζαν, αλλά ενοχλούσαν την άρτια-σχεδόν παρθενική- εικόνα της θέας προς την Ακρόπολη, των πελατών των δύο καφέ-εστιατορίων. Έτσι η Καραμάνλιος αισθητική συνεχίζεται απρόσκοπτα, παρ’ όλον ότι τα αποτελέσματα τα ζούμε πανελλαδικά εδώ και 45 χρόνια.<br />Χτικιό ιστορία αυτή της ανέγερσης του Μουσείου ακροπόλεως, αλλά ας κάνω μια επιστροφή στο παρελθόν με ό,τι θυμάμαι τα τελευταία χρόνια. <div><div><div><br /> </div><div><br /><strong>1- Η ΑΡΧΗ</strong><br /><br />1969. Η εποχή της μαύρης σκλαβιάς και το σύμβολο της Δημοκρατίας.<br /><br /><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5112169903568330386" style="DISPLAY: block; MARGIN: 0px auto 10px; CURSOR: hand; TEXT-ALIGN: center" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjv7v3Vm5neBO3huG9ZoxXCtFDgGXoTqiNbjE2bR5b5lg_1SzmWB5sE8Zil6COpoI-s30IX2cPGwiGp_vQOnn6B38S386uDuAWxT56ZS-47rKp8Lyl5g2XTjAKT24U44ncC9N-kFSgBMbGm/s320/%CE%9C%CE%91%CE%9A%CE%A1%CE%A5%CE%93%CE%99%CE%91%CE%9D%CE%9D%CE%97+1.jpg" border="0" /><br /><br /><br /><br />2004 .Η εποχή της απελευθέρωσης και το σύμβολο της ελευθερίας.<br /><br /><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5112170324475125410" style="DISPLAY: block; MARGIN: 0px auto 10px; CURSOR: hand; TEXT-ALIGN: center" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjOVrRVHkkGcAcP7kT5EvZM6luIpo9O4CmG0mwCSdIqFPX3dX7I_nQIxuP-2WmWooUaOGjjMUDcpRrpwf9T4zfTpg97mpeYiKqdPZExtru77ExJacJ1tlP4VRUmPGFeFzYxKJq3Gj85qI0F/s320/%CE%9A%CE%A4%CE%99%CE%A1%CE%99%CE%9F+%CE%92%CE%91%CE%99%CE%9B%CE%95%CE%A1+3.JPG" border="0" /><br /><br />Και άρχισαν τα έργα με στόχο την ανάδειξη. Του αρχαίου μας πλούτου και των γλυπτών που δεν ήσαν εκεί. Γιατί ήσαν αλλού. Είπαν οι αρχηγοί μας ότι, εάν κατασκευάσουμε κατάλληλο χώρο υποδοχής τότε η αποδοχή από μέρους των σημερινών ιδιοκτητών θα είναι ενθουσιώδης. Σε τέτοιο μάλιστα βαθμό που ντρεπόμενοι για της βανδαλώδεις ενέργειες κάποιου τρισάθλιου προγόνου τους, θα μας επέστρεφαν αυθωρί και παραχρήμα τα υπεξαιρεμένα γλυπτά έτσι ώστε να βρεθούν στον ιστορικό τους τόπο. Βεβαίως δεν λέμε ξεκάθαρα ότι έτσι θα κόβουμε εμείς εισιτήρια αντί γ’ αυτούς. Αυτό το γνωρίζουν καλά γ’ αυτό και κάνουν τους δύσκολους, παρ’ όλον ότι ένας από τους πρωθυπουργούς του παρελθόντος τα είχε ζητήσει δανεικά με μισακά κέρδη. Τι, βλάκες είναι; Είπαν όχι!</div><div><br />Και η νέα μεγάλη ιδέα θεμελιώθηκε. Που; Μα πάνω σε άλλα αρχαία. Η γειτονιά αυτή είναι γεμάτη.<br />Δεν το ξέρανε;<br />Περίεργο; Όχι, καθόλου.<br />Εκατό χρόνια είναι που εντάχθηκε στο σχέδιο πόλης (1878) και πενήντα από την έναρξη της αντιπαροχής. Κατά δεκάδες οι ανοικοδομήσεις κατ’ έτος.<br /><br />Σειρά:<br />Κατεδάφιση προϋπάρχοντος. (Συνήθως διώροφο νεοκλασικό).<br />Μετά εκσκαφή.<br />Μετά, εύρεση αρχαίων.<br />Μετά, καταγραφή, αποτύπωση, φωτογράφηση αρχαίων.<br />Μετά, πέταγμα αρχαίων και συνέχιση των εργασιών.<br />Αποτέλεσμα:<br />Μια επαναλαμβανόμενη ενέργεια γίνεται συνήθεια σε επίπεδο διαστροφής. Έτσι σκέφτηκαν οι άνθρωποι. «Μια και τα κτίζουμε πάνω από έναν αιώνα τι έγινε αν κτίσουμε κι’ αυτά; Σιγά τα’ αυγά. Μίλησε ποτέ κανείς ποτέ;» Όχι.<br />Αυτή την φορά όμως, μίλησαν. Και πάρα πολλοί. <a title="" style="mso-footnote-id: ftn1" href="http://www.blogger.com/post-create.g?blogID=8713795484124117120#_ftn1" name="_ftnref1">[1]</a></div><div><br /><br /><a title="" style="mso-footnote-id: ftn1" href="http://www.blogger.com/post-create.g?blogID=8713795484124117120#_ftnref1" name="_ftn1">[1]</a>«… Οι αρχιτέκτονες, Αριστομένης Προβελέγγιος, Άρης Κωνσταντινίδης και Γεώργιος Κανδύλης, ο τότε Πρόεδρος της Αρχαιολογικής Εταιρείας κ. Γεώργιος Δοντάς, ο Γραμματέας της Αρχαιολογικής και νυν Πρόεδρός της και μέλος της Ακαδημίας Αθηνών κ. Βασίλειος Πετράκος, η γνωστή από τις εργασίες της για την αναστήλωση της Μονεμβασιάς και διευθύντρια της Γενναδίου Βιβλιοθήκης κα. Χάρις Καλλιγά, ο καθηγητής του Πανεπιστημίου και ανασκαφέας της Σαντορίνης κ. Χρίστος Ντούμας, ο γνωστός αρχιτέκτων και αρχαιολόγος Ιορδάνης Δημακόπουλος, ο επίτιμος έφορος αρχαιοτήτων Γεώργιος Παπαθανασόπουλος. Ακόμη, ο Σύλλογος Αρχιτεκτόνων μέχρι την αλλαγή της ηγεσίας του, οπότε ο νέος Πρόεδρός του (προερχόμενος από την τότε κυβερνητική παράταξη) μετείχε και στην και στην επιτροπή του τελευταίου διαγωνισμού, το ελληνικό τμήμα αλλά και η Γενική Συνέλευση του ICOMOS, η Σχολή Αρχιτεκτόνων του ΕΜΠ, 21 καθηγητές αμερικανικών πανεπιστημίων, μεταξύ των οποίων και ίδιος ο Τσουμί (μέχρι που πήρε τη δουλειά και σίγησε), 63 καθηγητές ελληνιστές, ιστορικοί και αρχαιολόγοι από γαλλικά πανεπιστήμια, καθηγητές αυστριακών πανεπιστημίων και ο κατάλογος δεν κλείνει».<br />«Μουσείο εξαγοράς συνειδήσεων;» του Γιώργου Σαρηγιάννη, Καθηγητή Πολεοδομίας στο Ε.Μ.Π. Περιοδικό «ΑΝΤΙ», τεύχος 815 (16/4/04) </div><br /><br /><div><br /><br /></div><div><br />Αλλά δεν ίδρωνε τα’ αυτί του υπουργού. (Που είναι και καθηγητής του συνταγματικού δικαίου.)<br />Αυτός είχε την έπαρση που του ‘δινε ο ενθουσιασμός του δίκαιου αγώνα.<br />Υπήρχε διάχυτη η ιαχή: «εμπρός για μια νέα σοσιαλιστική Ελλάδα». Όλοι χαιρόντουσαν και χαμογελούσαν. Η αισιοδοξία μας δρόσιζε τα μάγουλα και στέγνωνε τις καλοκαιριάτικες μασχάλες. Η εθνική μας ταυτότητα θα αποκτούσε μία ακόμη σφραγίδα πιστοποίησης ISO.</div><div><br /><br /> </div><div></div><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5112170857051070130" style="DISPLAY: block; MARGIN: 0px auto 10px; CURSOR: hand; TEXT-ALIGN: center" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEipXkMknP72-dctmeYLgFVE_2gVo1e9s_hkHxQp6nBc8Psvr0Qhmr_9x-upgnTvzNofrlwqd9qlbBneN6UYA0fkZtqBWGSWYMc0VXM9RI_ApVqG2W6Vgz5svQaOKKHae4F4GgMqBuvXCtRv/s320/N.M.A.3.JPG" border="0" /><br /><div></div><br />Τώρα πλέον το «διατηρητέο» κτίριο του Βάιλερ άρχισε να σβήνει από την οπτική αυτών που ανηφορίζουν μια ζωή την οδό Μακρυγιάννη. Ήταν κάποτε η ωραιότερη και ποιο πλήρης εικόνα του ιστορικού χώρου. Έβλεπες, κατά την πορεία ανόδου το παλαιό Στρατιωτικό Νοσοκομείο με φόντο την Ακρόπολη και τον Παρθενώνα. Όταν μάλιστα έφτανες στο μέσο της διαδρομής, ατένιζες στα αριστερά και το μνημείο του Φιλοπάππου, που συμπλήρωνε το πανόραμα.<br /><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5112171758994202322" style="DISPLAY: block; MARGIN: 0px auto 10px; CURSOR: hand; TEXT-ALIGN: center" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgMOv3P1O-c285UQpq_wOMPEAJKFZpoJjWIuhTvi6Y9tl1kU1XpNIAqP_ymAc_evZIQm7i1JChyphenhyphennlCJOt0mdMJvH2RDl_OVjYlqTqFkW7RNnh7O1JCioeZCp5eiNCtJe55mnksf3ZIIeO6D/s320/N.M.A.11.JPG" border="0" /><br /><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5112172209965768418" style="DISPLAY: block; MARGIN: 0px auto 10px; CURSOR: hand; TEXT-ALIGN: center" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiqiZGElxGPVpVGOM_ucyX-Sj2TrYzLdSobEwJdKOQTXOCmM7pUWNQ2JsJs8LAp5-PHhYKS7DtSTFz6Tn0Ry0xpXMA2nI-VW7HKD-u9jq_EdMZLyDi5__LOI1URS7oqk4Gvm6DbNN0Uddh4/s320/DSC03523.JPG" border="0" /><br />Στο άμεσο μέλλον για να τα δεις όλα αυτά - την καθημερινή μας οπτική τροφή - θα χρειάζεται να κόψεις εισιτήριο συν τοστ-φραπεδάκι στην ταράτσα – υπόστεγο. </div><br /><br /><div></div><br /><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5112172489138642674" style="DISPLAY: block; MARGIN: 0px auto 10px; CURSOR: hand; TEXT-ALIGN: center" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhggy5WblcdwNa9tl62GwCj7iq10NqRhgp8vKuMX3xph9OdhBdsHMACNjeDW5TTNP5l7lbc-TMUNQ4Y52Za8kpTkDIOMGfXO1En1V58BlphBUYCt0iDRgw-2OYdpvy93dDFE6Dp_O9KWAD9/s320/DSC03490.JPG" border="0" /><br /><div><br />Ο καθ. Παντερμαλής , πρόεδρος του Οργανισμού Ανέγερσης Νέου Μουσείου Ακροπόλεως, τελευταία αποφάνθηκε ότι το κτίριο δεν αναπνέει εγκλωβισμένο με τα γειτονικά διατηρητέα του ίδιου οικοδομικού τετραγώνου. Αν το δει από την Ακρόπολη θα διαπιστώσει ότι δεν χωράει πουθενά σ’ αυτή τη δύσμοιρη πόλη. Γι’ αυτό κι’ έβαλε πλώρη, επιτυχή μέχρι τώρα, για την κατεδάφιση τους. Τον θυμάμαι σε μία συνέντευξη που είχε παραχωρήσει σε κάποιο από τα κυριακάτικα ένθετα, ένα χρόνο πριν τους ολυμπιακούς, να λέει πως το μουσείο θα είναι έτοιμο για της εκδηλώσεις της έναρξης. Φαίνεται, ο άνθρωπος δεν έχει παρατηρητικότητα γιατί πολυκατοικία πενταώροφη των 150 τ.μ. ανά όροφο, αν έβλεπε στην γειτονιά του να κτιζόταν, θα τελείωνε σε δύο χρόνια.<br /><br /><br /><br /><div></div></div></div></div></div></div>SATANASSOhttp://www.blogger.com/profile/01761599513713149313noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8713795484124117120.post-39743273389824598102007-09-03T12:29:00.000+03:002007-09-03T12:30:30.363+03:00ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΚΑΠΝΟΥΣ ΚΙ' ΑΠΟΚΑΪΔΙΑΔύο πράγματα με συγκίνησαν στη χθεσινή εφημερίδα. Το ένα ήταν τα κέρδη της<br />εθνικής Τράπεζας που τρέχουν με 60% μόνο για το πρώτο εξάμηνο!!! ευτυχώς που συμμετέχω κι’ εγώ σ’ αυτόν τον πλούτο με καταθέσεις 46€. Νοιώθω άλλος άνθρωπος.<br /><br />Το άλλο είναι η δήλωση του Χριστόδουλου από το κρεβάτι του πόνου στο Μαϊάμι. Είπε : «αυτό που συνέβη είναι πρωτοφανές και χωρίς αμφιβολία είναι σχέδιο ανατρεπτικό της πολιτικής ευστάθειας».<br /><br /> <br /><br />Δεν γνωρίζω τις πηγές που αντλεί τέτοια βεβαιότητα σε θέματα τόσο υλικά ενώ συνδιαλέγεται με τα θεία. Θα ήταν λογικότερο να μας πει ότι είναι θεία τιμωρία για τις αμαρτίες μας. Κι’ έχουμε πολλές, κύρια όμως την μέχρι τώρα ψήφο μας.<br /><br />Ο Πάπας ήταν σαφέστερος κατηγορώντας οργανωμένα συμφέροντα για το μπουρλότο που ανάβει στην Μεσόγειο από Ελλάδα μέχρι Πορτογαλία. Μετά το filioque νέα διάσταση απόψεων Η σύγκλιση των εκκλησιών θα είναι δύσκολη. H σύγκλιση όμως της δεξιάς του Θεού με τον «Θεό» σίγουρη. Να ‘ναι καλά και τα 30.000.000€ του προσφοράς των φορολογουμένων προς τα Θεία μέσω Αλογοσκούφη.SATANASSOhttp://www.blogger.com/profile/01761599513713149313noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-8713795484124117120.post-69967571355181819572007-09-03T12:19:00.000+03:002007-09-03T12:28:41.053+03:00σαν συνέχεια του προϋγούμενου<div><br /><br /><div><br />...........Βρήκα επιτέλους κι’ αυτές τις φωτογραφίες για τα σκουπίδια του άλσους που αγκαλιάζει το ρέμα στην είσοδο του ζωωλογικού κήπου και τον χώρο πρόσβασης στο Θέατρο Δάσους. Τις τράβηξα πρίν λίγα χρόνια την παραμονή που κάποια συνεργεία (του Δήμου, της Νομαρχίας ; Άγνωστο) τα σκεπάσει με χώμα, για να συνεχιστεί η προσθήκη νέων φορτωμάτων από αγνώστους. Σε λίγο καιρό ίσως να βρίσκουμε μπάζα και σπαζμένες καρέκλες, μπανιέρες με ντουλάπια και στην πλατεία Αριστοτέλους. </div><br /><div></div><br /><div></div><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5105906358134386322" style="DISPLAY: block; MARGIN: 0px auto 10px; CURSOR: hand; TEXT-ALIGN: center" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi2H9CkvcVSUzN2K7YUGvtCZF0o-IoH1PA4_onFZzdKllqztMvvxpk7VnJagQasnK8tHYKqGNL0SIOfEQ27zIqcF1LBjgs9ATcbbLXFyk_GCuzClaOxPRweOmnyhyphenhyphen8j_hH0cJ0r-uvM16XM/s320/POLUTION+12.jpg" border="0" /></div><br /><p></p><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5105907165588237986" style="DISPLAY: block; MARGIN: 0px auto 10px; CURSOR: hand; TEXT-ALIGN: center" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjmpWR52FpeqQREIqkoQjVxGLSnxBbchyphenhyphenFlGMbivwE6ZKol660OtElW1WcThPU_mD-OtooerlkFxaPH7gBw3ioie3mLtWngur7pHvu81X7dNnVgWv_3RO90cJneBekR1yLfYOvV2P2FR0_Z/s320/POLUTION+10.jpg" border="0" /><br /><p></p>SATANASSOhttp://www.blogger.com/profile/01761599513713149313noreply@blogger.com